အပိုင္း(၄)
၂၄၊၂၊၂၀၁၀
ညီလာခံ ပထမေန ့ည
ညစာစားပြဲမွာ လူေတာ္ေတာ္စံုပါတယ္။ ေန ့လည္တုန္းက ခ်င္းမိုင္အေျခစိုက္ သတင္းဌါနတခ်ိဳ ့ကိုေတြ ့လိုက္ရေပမယ့္ ညၾကေတာ့မေတြ ့ရေတာ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ ့သတင္းဌါနေတြက တေနရာမွာ ဝိုင္းစုထိုင္ၿပီး သတင္းယူၾကတာရွိသလို ဒီဗြီဘီ လိုသတင္းဌါနၾကေတာ့ ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္ေတြ ဟိုေရႊ ့ဒီေရႊ ့နဲ ့ေတာ္ေတာ္ေလးအလုပ္ရွဳပ္တာ ေတြ ့ရပါတယ္။ ဒီဗြီဘီကရဲေဘာ္ေတြ အခုလို ကိရိယာမိ်ဳးစံုကိုင္တြယ္လွဳပ္ရွားေနတာေတြ ့ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ဒီဗြီဘီေပၚကာစက အေတြ ့အၾကံဳကို က်ေနာ္ျပန္ၿပီးသတိရမိပါတယ္။ ဒီတုန္းက မာနယ္ပေလာမွာ ဒီဗြီဘီသတင္းေထာက္ ၉ ေယာက္ေတာင္မွရွိခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္က သတင္းေထာက္အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္ပါ။ ဌါနအေခၚမွာေတာ့ သတင္းေထာက္ခ်ဳပ္ပါ။ ဒါလည္း က်ေနာ့္အထင္ သိတ္ၿပီးသက္တမ္းမၾကာလိုက္ပါဘူး။ သတင္းေထာက္ေတြ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ထြက္ကုန္လို ့က်ေနာ္တေယာက္ပဲ သတင္းေထာက္အေနနဲ ့က်န္ခဲ့တာ မာနယ္ပေလာက်ဆံုးတဲ့အထိပါပဲ။ ဒီတုန္းက ဒီလိုပစၥည္းကိရိယာေတြရွိဖို ့ကိုင္ဖို ့ေနေနသာသာ ရွိတဲ့အသံဖမ္းစက္ကေလးကိုေတာင္ သတင္းေထာက္လုပ္တဲ့သူက သတင္းယူေတာ့မယ္ဆိုရင္ အယ္ဒီတာအဖြဲ ့တာဝန္ရွိသူကို စာေရးၿပီးခြင့္ေတာင္းရပါတယ္။ ခြင့္ၿပဳၿပီဆိုမွ ဝန္ႀကီးမ်ားရုံးမွာသိမ္းထားတဲ့စက္ကို လက္မွတ္ထိုးၿပီးထုတ္ သတင္းယူၿပီးရင္ ျပန္အပ္ရပါတယ္။ အခုေတာ့ ႏွစ္ေတြလည္းၾကာ အေတြ ့အႀကံဳေတြလည္း ၾကြယ္ဝ ေအာင္ျမင္မွဳေတြလည္းရ ဆိုေတာ့ တကယ့္ကို သတင္းဌါနႀကီးတခုလို လွဳပ္ရွားေဆာင္ရြက္လာနိဳင္တာေတြ ့လို ့ဝမ္းသာမိတယ္။
ဒီဗြီဘီ သတင္းဌါနအဖြဲ ့ထဲမွာ ကိုယ္ကသိတဲ့လူျဖစ္ေနလို ့ပဲလားေတာ့မသိပါဘူး၊ အမ်ားဆံုးအလုပ္ရွဳပ္ေနတဲ့သူကေတာ့ ကိုသန္းဝင္းထြဋ္ပါပဲ။ ကင္မရာေဒါက္တိုင္ေတြကိုင္ရင္း တေနရာၿပီးတေနရာ ေျပးလႊားေျပာင္းေရႊ ့ရင္း တခ်ိန္လံုးအလုပ္ရွဳပ္(အဲ..မွားသြားတယ္ အလုပ္လုပ္) ေနတာ ေတြ ့ခဲ့ရပါတယ္။တခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီဗြီဘီသတင္းေထာက္ ကိုေမာင္တူးနဲ ့့ေတြ ့ၿပီး ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ရပါေသးတယ္။
့
ညစာစားပြဲၾကေတာ့ ခ်င္းမိုင္မွာအေျခစိုက္တဲ့ မီဒီယာသမားေတြမေတြ ့ရေတာ့ပါဘူး။လူေတြတေနရာထဲမွာစုမိသလိုျဖစ္တဲ့အျပင္ လူလည္းနည္းသြားေတာ့ ကိုယ္နဲ ့သိတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲလိုလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့မဲေဆာက္ကလူေတြကေတာ့ အကဲဆံုးျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ဘီဘီစီသတင္းေထာက္ ကိုေအာင္ေက်ာဦးဆိုရင္ ကင္မရာေတြ အသံဖမ္းစက္ေတြ ဘယ္ျပန္ညာျပန္စလြယ္သိုင္းၿပီး တကယ့္ကို ခန္ ့ခန္ ့ညားညားေတြ ့ေနရပါတယ္။တခ်ိန္က မဲေဆာက္မွာပဲေနၿပီးအလုပ္လုပ္ခဲ့ၿပီး အခု ဘန္ေကာက္ ဘီဘီစီရုံးမွာေနရတဲ့ သတင္းေထာက္ကိုဝင္းျမင့္ကိုေတာ့ ေန ့လည္ပိုင္း္ၾကကာမွ ေလဆိပ္က ကမန္းကတန္းဆင္းၿပီးေရာက္လာတာေတြ ့ရပါတယ္။ သူနဲ ့က်ေနာ္က သတင္းလုပ္ငန္းတခ်ိဳ ့အတူတြဲၿပီးလုပ္ခဲ့ၾကဖူးတဲ့အျပင္ ညီရင္းအစ္ကိုလိုလည္း (က်ေနာ္က ညီေပါ့) ခင္မင္ၾကတာ ၾကာပါၿပီ။
ထမင္းစားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ယူစားထည့္စားရတဲ့စနစ္ဆိုေတာ့ ထမင္းေတြဟင္းေတြ ကိုယ္လိုသေလာက္ယူစားလို ့အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္တတ္ပါးတတ္တဲ့ က်ေနာ္တို ့မဲေဆာက္က ဆရာေလးမန္းမ်ိဳးျမင့္ရဲ့ေနာက္ေျပာင္သံကေတာ့ ထမင္းစားခန္းထဲ မၾကာခဏလူေတြကို အၿပံဳးကိုယ္စီျဖစ္ေစလိုုက္ပါတယ္။ အဲဒီမနက္က ဟင္းထဲမွာ အားလူခ်ည္းပဲခ်က္ထားတဲ့ဟင္းလည္း ပါပါတယ္။ ေဟ့ မဲေဆာက္မွာ အားလူးဟင္းမစားရလို ့ခ်င္းမိုင္အထိလာၿပီး မဲေဆာက္ကရဲေဘာ္ေတြ အာလူးဟင္းလာစားၾကတာပါခင္ဗ်ား…↔လို ့မၾကာခဏ ေအာ္ေျပာေနတဲ့ မန္းမ်ိဳးျမင့္ရဲ့အသံကို က်ေနာ္တို ့ပြဲက်ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီကေန ့ညီလာခံခန္းမထဲမွာ လူအစံုဆံုးျဖစ္မယ္လို ့ယူဆရပါတယ္။ အသံလႊင့္သတင္းဌါန အားလံုးလာပါတယ္။ တခ်ိဳ ့ဌါနေတြက သတင္းေထာက္ေတြအျပင္ ဌါနမွဴးေတြကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္တာကိုေတြ ့ရပါတယ္။ ဥပမာ ဗြီအိုေအ ဌါနမွဴး ကိုသန္းလြင္ထြန္း၊ ဘီဘီစီက ဌါနမွဴး ေဒၚတင္ထားေဆြ တို ့ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေမးခြန္းထေမးတာ ေဆြးေႏြးတာလည္း ေတြ ့ခဲ့ရပါတယ္။
ေဒၚတင္ထားေဆြနဲ ့ခန္းမအျပင္ဖက္မွာဆံုေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့သၾကၤန္ရက္က ဘီဘီစီ ကေနၿပီး သၾကၤန္သံခ်ပ္ကိစၥ စကားဝုိင္းလုပ္တာကို က်ေနာ္ျပန္ေျပာျပမိပါတယ္။ ဒီတုန္းက ဆရာႀကီးေမာင္စြမ္းရည္လည္း ပါပါတယ္။ ဒီစကားဝိုင္းမွာပါဝင္ဖို ့ ဘီဘီစီက ေဒၚတင္ထားေဆြက က်ေနာ့္ကို တယ္လီဖံုးနဲ ့ညွိေတာ့ ပထမေတာ့ က်ေနာ္ျငင္းပါေသးတယ္။ က်ေနာ္က ကိုယ္နဲ ့တုိက္ရုိက္မသက္ဆိုင္တဲ့ကိစၥ ကိုယ္အကၽြမ္းတဝင္မရွိတဲ့ကိစၥဆိုရင္ ဘာမွဝင္လုပ္ေလ့မရွိတာ ၾကာပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မို ့ျငင္းတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သၾကၤန္သံခ်ပ္က ဟစ္ေဟာ့သံစဥ္မွာပါတတ္တဲ့ စည္းခ်က္ေတြ အာဖရိကန္ဘိထ္စ္ေတြနဲ ့တူတဲ့အေၾကာင္း လူေတြရဲ့ရင္္ကို ထိေစတဲ့အေၾကာင္းစကားစပ္မိလို ့ေဒၚတင္ထားေဆြက မရဘူး ဒီေလာက္ေျပာနိဳင္ရင္ပဲ ပါရမယ္လို ့ေျပာလို ့က်ေနာ္ဝင္ေျပာခဲ့တာပါ။ ၿပီးေတာ့ဆရာႀကီးေမာင္စြမ္းရည္လည္းပါမယ္လို ့သိရေတာ့ ကိုယ္ေလးစားတဲ့ကဗ်ာဆရာနဲ ့စကားဝိုင္းအတူလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို ဂုဏ္ယူမိၿပီး ဝင္ပါခဲ့တာပါ။ဒီအေၾကာင္းကို ျပန္ၿပီး ေျပာေတာ့ ေဒၚတင္ထားေဆြက ရယ္ေမာၿပီး နားေထာင္ပါတယ္။
က်ေနာ္က ေဒၚတင္ထားေဆြတို ့ကိုသန္းလြင္ထြန္းတို ့နဲ ့တြဲၿပီး ဓါတ္ပံုရုိက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီကြန္ဖရင့္အေၾကာင္းစာေရးရင္ ဓါတ္ပံုေတြက တကယ္လိုအပ္လာမွာေသခ်ာေနလို ့ပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့လည္း လူေတြၾကားထဲ ဓါတ္ပံုဝင္ရုိက္ရမွာ ဝန္ေလးတာရယ္ ကိုယ္နဲ ့ခင္တဲ့သူေတြ ဓါတ္ပံုေတြရု္ိက္ေနတာေတြ ့ၿပီး သူတို ့ဆီကပဲေတာင္းေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ ့ပဲ အားက်ိဳးမာန္တက္ မရုိက္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
ညီလာခံမွာ ကိုယ္မသိတဲ့သူက တဝက္ သိတဲ့သူက တဝက္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့နယ္ပယ္ထဲကလူေတြေလာက္ပဲ သိတာပါ။ ဥပမာ ဆုရတဲ့ဘေလာ့ဂါေတြ ဆိုရင္ က်ေနာ္တေယာက္မွမသိပါဘူး။ ကိုယ္က ဘေလာ့ေလးတခုလုပ္တာ လူအင္မတန္စိတ္ဝင္စားမွဳနည္းတဲ့ ရသစာေပသက္သက္ပဲတင္တာျဖစ္လို ့က်ေနာ့္ကိုလည္း ဘေလာ့ေရးတဲ့သူအေနနဲ ့ဘယ္သူမွ သိၾကမယ္မထင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ ကိုယ္မကြၽြမ္းက်င္တဲ့ သတင္းကိစၥ၊ နိဳင္ငံေရးကိစၥေတြ လံုးဝကို မတင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို ့ရသစာေပနယ္ပယ္ကပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ ့အသံလႊင့္လုပ္ငန္းနယ္ပယ္ကပုဂၢိဳလ္တခ်ိဳ ့တေလကိုပဲ က်ေနာ္သိတာပါ။
ေဟာေျပာဖို ့အစီစဥ္ထဲမွာေတြ ့ရတဲ့ ဘေလာ့ဂါမင္းဒင္ဆိုရင္ က်ေနာ္ လံုးဝကို မသိပါဘူး။ ဘေလာ့ေတြ အမ်ားႀကီးလည္း ေလ်ာက္မလည္ခဲ့တာေၾကာင့္လည္း မထိေတြ ့မိတာျဖစ္နိဳင္ပါတယ္။ သူ က ဘာစာေတြေရးတယ္ဆိုတာလည္းမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ ့ရဲ့ေဟာေျပာခ်က္ကိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားခဲ့ပါတယ္။ ရသစာေပကိစၥ အနည္းအက်ဥ္းပါလို ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိုေတာ့ ေနာက္တပိုင္းၾကမွ က်ေနာ္ ေရးပါအံုးမယ္။
ဒီညီလာခံမွာ က်ေနာ္သတိထားမိတဲ့အခ်က္က ျပည္တြင္းျပည္ပ မီဒီယာလုပ္ငန္းေတြ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ အရင္ကထက္ပိုၿပီး ထိစပ္ပူးကပ္လုပ္ကိုင္လာနိဳင္တဲ့အခ်က္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုေပၚလြင္ပါတယ္။ဒါက ေခတ္မီတိုးတက္လာတဲ့ ဆက္သြယ္ေရးကိရိယာေတြေၾကာင့္လည္းပါသလို လူေတြ အရင္ကထက္ပိုၿပီး ရဲရင့္လာေနၾကတဲ့သေဘာလည္းပါပါတယ္။ လူေတြ အရင္ကထက္ ပိုမိုနားလည္လာၾကတဲ့သေဘာလို ့လည္း ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ က်ေနာ္ ၁၉၉၆ တုန္းက ဒီဗြီဘီ(ေနာ္ေဝ) မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္တုန္းကဆိုရင္ ျပည္တြင္းက NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆက္သြယ္မေမးျမန္းရ ဒါမွမဟုတ္ ဟိုးထိပ္ပိုင္းအထိ ခြင့္ေတာင္းၿပီးမွ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အထဲကလူေတြကလည္း ဒီဖက္ကမီဒီယာဌါနေတြနဲ ့သိတ္ၿပီးမဆက္သြယ္ရဲၾကပါဘူး။ အခုေတာ့ အဲဒီအေျခအေနေတြ သိသိသာသာေျပာင္းသြားလို ့တကယ့္ကို အားရွိဖို ့ေကာင္းပါတယ္။
ညီလာခံေန ့လည္ပိုင္း ခဏနားေတာ့ စာေရးဆရာ “ေမာင္သစ္ဆင္း↔ ကို ဆရာေနမ်ိုးေအးက မိတ္ဆက္ေပးလို ့သိရပါတယ္။ လူခ်င္းမေတြ ့ဖူးေပမယ့္ တယ္လီဖံုးနဲ ့ေတာ့ စကားေျပာခဲ့ဖူးတယ္ဆိုပါေတာ့။ သူက အာအက္ဖ္ေအ ကဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ ကဗ်ာအိုးေဝအသံလႊင့္အစီစဥ္ကိစၥ ေဆာင္ရြက္ၾကရင္းက တယ္လီဖံုးနဲ ့စကားေျပာဖူးခဲ့တာပါ။ “ေမာင္သစ္ဆင္း↔ ဆိုတဲ့ကေလာင္နာမည္က ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ့ ပုေတၱာဝါဒကဗ်ာထဲက “ ငါ့ညီေျပာင္ဝင္း ေမာင္သစ္ဆင္း ↔ကို ႏွစ္သက္လို ့ယူထားတဲ့ ကေလာင္နာမည္ျဖစ္မယ္လို ့ေတြးမိပါတယ္။ က်ေနာ္ထင္တာ မွားသြားရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ဖို ့ဆရာ ့ကို ဒီေနရာကပဲေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ အက်င့္တခုရွိပါတယ္။ ေရဒီယိုက ၾကားေနရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ ့အျပင္မွာေတြ ့ရင္ သူ ့အသံကို ေရဒီယိုက အသံနဲ ့ျပန္ေတြး ျပန္ၿပီးႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္တတ္တဲ့အက်င့္ပါပဲ။ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းကေတာ့ ေရဒီယိုထဲက ၾကားရတဲ့အသံနဲ ့အျပင္မွာၾကားရတဲ့အသံ တထပ္တည္းပါပဲ။ တခုေတာ့ လြဲေခ်ာ္သြားတာရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ္က ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းကို ေရဒီယိုထဲက ၾကားရတဲ့အသံေပၚမူတည္ၿပီး အသက္ေတာ္ေတာ္ၾကီးေလာက္ၿပီလို ့ထင္ခဲ့တာ လူခ်င္းေတြ ့ေတာ့ အသက္ ၄၀ ဝန္းက်င္ပဲရွိေသးတာ ေတြ ့ရလို ့ဒီတခ်က္ေတာ့ က်ေနာ္ခန္ ့မွန္းတာမွားသြားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာက အသံထက္လူက ပိုၿပီးငယ္ရြယ္နဳပိ်ဳေနတဲ့သေဘာေပါ့။( ဒီလိုေျပာတာကိုလည္း ဆရာစိတ္ဆိုးမယ္ဆိုရင္ ထပ္ၿပီးခြင့္လႊတ္ဖို ့ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆရာခင္ဗ်ား။)
ထမင္းစားပြဲမွာထိုင္ေနတုန္း ၿမိဳ ့ထဲသြားၾကဖို ့လိုက္လံစည္းရုံးေနတဲ့သူတခ်ိဳ ့ကိုလည္း က်ေနာ္ေတြ ့ရပါတယ္။ အဲဒီအထဲက စည္းရုံးေရးမွဴးတဦးဆိုရင္ က်ေနာ့္ပခံုးနားကပ္ၿပီး ကိုၿငိမ္းေဝ သြားမယ္ဆိုရင္ အသင့္ျပင္ထားဆိုၿပီး ခတ္တိုးတိုးလိုလို ေဘးလူၾကားေစခ်င္သလိုလို “အိုးပင္းစီးကရက္↔လုပ္ၿပီးေျပာသြားပါေသးတယ္။ဒီေနရာမွာေတာ့ က်ေနာ္ကနပ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အထင္ မဲေဆာက္ကလာတဲ့သူေတြထဲမွာ က်ေနာ္က အသက္အႀကီးဆံုးျဖစ္မယ္။ ဒီေတာ့ သူတို ့သြားရာေလ်ာက္လိုက္ၿပီး အေပ်ာ္က်ဴးလို ့ကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ေနာက္ပိုင္းကေနၿပီး အျပတ္ေဆာ္ၾကေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ ဒါ ငါ့ကို နိဳင္ငံေရးသတ္ဖို ့ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ေနတာ။ မျဖစ္ဖူး ငါ့မွာမရွိတဲ့နိဳင္ငံေရးသိကၡာေတာ့အက်မခံနိဳင္ဘူး သြားခ်င္းသြားရင္ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ ငါ့ဖါသာတေယာက္ထဲပဲ သြားမယ္ဆိုတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသတိနဲ ့အျပတ္ပဲ ျငင္းလႊတ္လိုက္ရတယ္။
ဒီကေန ့ အဖို ့ေတာ့ က်ေနာ္သြားခ်င္တဲ့စာအုပ္ဆိုင္ေတြဆီ မသြားလိုက္ရတာကိုပဲ က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတယ္။ ။
ပုံ (၁) ျမန္မာသတင္းသမဂၢဥကၠဌ ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္ အဖြင့္အမွာစကားေျပာေနစဥ္
ပံု (၂) ကိုမိုးသီးဇြန္၊ ဆရာေတာ္ အရွင္ေခမာစာရ၊ ဆရာ ေမာင္သစ္ဆင္း (ဝဲမွယာ)
ပုံ (၃) ဆရာ ဦးဝင္းေဖရဲ့ အမွာစကားတိတ္ေခြဖြင့္ထားစဥ္
ပံု (၄) မဲေဆာက္မွ တိုက္စစ္မွဴးမ်ား
ကိုစ်ာန္၊နန္းေဖါေဂ၊ ကိုေစါလင္းေက်ာ္၊ ကိုမိုးေက်ာ္၊ ကိုမိုးႀကိဳး၊ ကိုတင္ေအး
ပံု (၅) ခင္မင္းေဇာ္ ဒီဗြီဘီသို ့ သတင္းတုိက္ရုိက္ပို ့ေနစဥ္
ေနာက္တပိုင္း ဆက္ဖတ္ပါရန္….
No comments:
Post a Comment