အျဖဴေရာင္ ည

၁၉၉၂ ခု၊မာနယ္ပေလာမွာျဖစ္ပါတယ္္။

တာဝန္ရွိလူႀကီးတခ်ိုဳ ့က စာဆိုေတာ္ေန ့အခမ္းအနားကို ျပည္တြင္းမွာလုပ္သလို စာေရးဆရာေတြက စင္ေပၚကေဟာ၊စာေပခ်စ္သူေတြက စင္ေအာက္ကနားေထာင္။ က်ေနာ္တို ့က အဲသလိုမျဖစ္ခ်င္ဘူး။ စာေရးဆရာေတြနဲ ့စာဖတ္သူနဲ ့တိုက္ရုိက္ေတြ ့ခြင့္ရတုန္း စာဖတ္သူနဲ ့စာေရးသူ ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးတဲ့ ေရးသူဖတ္သူေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးကို ဦးစားေပးျပီးလုပ္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ဖို ့အတြက္ အေျခအေနက မေပးခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ စာေပဝါသနာရွင္တခ်ိဳ ့နဲ ့တိုင္ပင္ျပီး စာဆိုေတာ္ေန ့ ေနာက္တေန ့ညမွာ က်ေနာ္တို ့က ကဗ်ာေဆြးေႏြးပြဲေလးနဲ ့ကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးလုပ္ဖို ့စီစဥ္လိုုက္ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့။


ဒီပြဲေလးအတြက္ က်ေနာ္က လၻက္သုပ္နဲ ့ေရေႏြးၾကမ္းတာဝန္ယူ၊လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီက ကိုထြဋ္ဦးလွိုဳင္က ထင္းတာဝန္ယူ၊ က်ေနာ္တို ့ေသာင္ရင္းျမစ္ ေသာင္စပ္မွာ ကဗ်ာရြတ္ပြဲေလး လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီတုန္းက မွတ္မွတ္ရရ အခုေနာ္ေဝနိဳင္ငံမွာေရာက္ေနတဲ ့ေတးသံရွင္မြန္းေအာင္က ျငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲသီခ်င္းကုိ သူကိုယ္တိုင္ ဆိုတီးျပီး အခမ္းအနားကို ဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တက္ေရာက္လာၾကတဲ့လူေတြထဲက လူတိုင္းလိုလိုက ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ ကဗ်ာ ရြတ္ဆိုၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ရယ္၊ ပန္းခ်ီဆရာ (ကို)ေဒါင္းနီ၊ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ထဲတုန္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ အဆံုးစီရင္သြားတဲ ့ကဗ်ာဆရာ တိ္ိုက္ေအာင္၊ ဆရာ ထြဋ္ဦးလွိဳင္တို ့ကေတာ့ ကုိယ္ပိုင္ကဗ်ာေတြ ရြတ္ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။က်ေနာ္တို ့ရဲ့ ကဗ်ာေဆြးေႏြးပြဲ ကဗ်ာရြတ္ပြဲကို ဥေရာပသူႏွစ္ဦးကလည္း တက္ေရာက္ခံစားသြားခဲ့ပါေသးတယ္။

ဒီပြဲေလးဟာ က်ေနာ္တို ့အတြက္ေတာ့ အမွတ္တရပြဲေလးပါပဲ။ေတာ္လွန္ေရးဌါနခ်ဴပ္၊ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္း ကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးဆိုပါေတာ့။ မႏွစ္ကမွ လုပ္ၾကံခံရတဲ ့ေကအမ္ယူေခါင္းေဆာင္ ပဒိုမန္းရွာရဲ့အိမ္နဲ ့ ့အနီးဆံုးေသာင္ျပင္၊လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဌါနခ်ဳပ္ရုံးနဲ ့လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ေသာင္ရင္းျမစ္ေသာင္စပ္မွာ က်ေနာ္တို ့ကဗ်ာေတြရြတ္ၾက ျငင္းၾကခုန္ၾကေပါ့။ ေဒါင္းနီ၊တိုုက္ေအာင္၊ထြဋ္ဦးလွိုဳင္နဲ ့ျငိမ္းေဝတို ့ေလးေယာက္ မနက္ေလးနာရီအထိ အဲဒီေသာင္စပ္မွာပဲ ကဗ်ာအေၾကာင္း စာအေၾကာင္းေျပာၾကတာ ႏွင္းထုႀကီးေအာက္မွာ တကယ့္ကို လြမ္းစရာပါပဲ။ထပ္ထည့္စရာ ထင္းမရွိေတာ့မွပဲ က်ေနာ္တို ့ေလးေယာက္ ေသာင္စပ္က ထျပန္ခဲ့ၾကတာပါ။

အဲဒီ ပြဲေလးမွာ က်ေနာ္ကဗ်ာတပုဒ္ရြတ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာက က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာတင္ခဲ့ျပီးပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန ့ ့ေတာ့ထပ္ျပီးတင္လိုုက္မိပါတယ္။အခုေတာ့ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ျပီေလ။ အခု...ေဆာင္းဝင္လာျပီဆိုေတာ့ အဲဒီကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးကို လြမ္းမိလို ့…။

အျဖဴေရာင္ ည

(က)
အခ်စ္ဆံုးသံလြင္ရဲ့ ႏွလံုးသားေပၚ
ၾကယ္ေရာင္ေပ်ာ္က် လေရာင္ပြက္ထ။

ညအရိပ္ခို
တိတ္ဆိတ္စြာ နဳပိ်ဳတဲ့
သံလြင္ရဲ့ ရင္ခုန္သံမ်ား
ကမ္းပါးယံတခ်ိဳ ့ကို ထိမွန္သြားခဲ့။

ငွက္ခါးေရာင္ ေတာင္တန္းတခ်ိဳ ့ကလည္း
လေရာင္လွ်ပ္စီးနဲ ့ဓါတ္မီးေတြသြယ္ၾက။

ငါ
ဒီညမွာ
တကိုယ္ေတာ္ ကဗ်ာရြတ္ဆိုျခင္း
ခံစားမွဳတလင္း တင္းေနေအာင္ ေခါက္ခဲ့။

ငါ
ဒီညမွာ
‘ေအာင္ခ်ိမ့္‛ရဲ့ ‘ေရြးခ်ယ္ေပါင္းသင္းအပ္သူမ်ား‛
ေဆးဝါးဗူးစို ့ကို ေဖါက္
ကဗ်ာတခြက္ ေသာက္ခဲ့။

ငါ
ဒီညမွာ
‘ယူဂ်င္း ေပၚတီရဲ‛ရဲ့
‘လူမ်ိဳးစံု ခ်စ္ၾကည္ေရး ေတး‛
ႏွလံုးေသြးနဲ ့ကူးေရးခဲ့။

ငါ
ဒီညမွာ
ေဒါနေတာင္ေပၚက
တတိုင္းေမႊး ပန္းေၾကြပြင့္
ရင္နင့္ေအာင္ ေမႊးခဲ့။

ငါ
ဒီညမွာ
ေဒဝီမရဲ့
ေျခခ်သံ ျပင္းျပင္း
သီခ်င္းဆိုသံ ကြဲကြဲ
စြဲနင့္ ေဝမူး
သူမရဲ့
<ပဲျပဳပ္ေတာင္းထဲက>
အလွပြင့္ဦး ပန္းဖူးတငံု
ရင္ခုန္ခဲ့။

ငါ
ဒီညမွာ
‘ဂါဗရီရယ္ အိုဂါရာ‛ရဲ့
ပဥၥလက္ဗံုသံ
နာခံတက္ၾကြ ကခုန္ခဲ့။

ငါ
ဒီညမွာ
ကဗ်ာတဆစ္ ေရးျခစ္လိုုက္ရာ
ေခတ္ျပိဳင္ခံစားမွဳ ဗဟုဝါဒ
အျဖဴေရာင္တည ခံစားလို ့ရခဲ့။

(ခ)
အို
အခ်စ္ဆံုး သံလြင္
သင္နဲ ့ငါ
ဒီညမွာ
ကဗ်ာတပုဒ္
အခ်စ္ျဖင့္ သြန္းထုလုပ္
ျပီးေတာ့
ခံစားမွဳ လက္ခုပ္နဲ ့
<လေရာင္ကို>
ပျခဳပ္တြင္း သြင္းထားလိုက္ၾကတာေပါ့။ ။

ျငိမ္းေဝ

ယူဂ်င္းေပၚတီရဲ။ ။ျပင္သစ္သီခ်င္းေရးဆရာ
ဂါဗရီရယ္ အိုဂါရာ။ ။နိဳင္ဂ်ီးရီးယား ကဗ်ာဆရာ
ဓါတ္ပံုေလးကေတာ့ ဂူဂယ္မွ ရယူထားတာပါ။