ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေပအယူအဆႏွင့္ စာေပအနဳပညာ

(က)

၁၉၇၀ - ခုႏွစ္တ၀ိုက္တုန္္ းကျဖစ္သည္။က်ေနာ္တို ့ငယ္စဥ္အသက္(၂၀) ၀န္းက်င္အရြယ္စာအုပ္ စာတမ္းမ်ား ကုိအရုဳးအမူးဖတ္ကာစအခ်ိန္။ ကမာၻ ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အထုပတိၱမ်ားကုိဖတ္ကာ စိတ္ကူးစိတ္သန္္းမ်ား ယွက္ျဖာခဲ့ၾကဖူး၏။ အထူးသျဖင့္ လူထုေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းမ်ားထဲတြင္ တဖက္ကႏုိင္ငံ့အေရးကုိ ေဆာင္ ရြက္ရင္း တဖက္ကလည္း စာေပကိစၥမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ၾကသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တခုွတ္တရေရြးခ်ယ္ၿပီးမွ ေလ့လာမွတ္သား အေလးအနက္ထားခဲ့ၾကဖူးသည္။ ဥပမာ အေနႏွင့္ ဗီယက္နမ္က ဟုိခ်ီမင္း၊ တရုတ္ျပည္က ေမာ္စီတုံး၊ အိႏိယက ပဏစ္္ေနရုဳး...စသည္တို ့ျဖစ္ၾက၏။ ဟုိခ်ီမင္းႏွင့္ေမာ္္စီတုံးက ကဗ်ာေတြေရးခဲ့ၾကၿပီး ေနရုဳးကမုဳ စကားေျပမ်ားကုိေရး၏။



ထုိ္စဥ္က က်ေနာ္တုိ ့တေတြ အေလးအနက္ထားေလ့လာမွတ္သားခဲ့ရသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထဲတြင္ က်ေနာ္တုိ ့ႏုိင္ငံ၏ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး“ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း” လည္းပါ၀င္ခဲ့၏။ ဗုိလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္း သည္ႏုိင္ငံေရးကိစၥမ်ားကုိ တဖက္ကေဆာင္ရြက္ရင္း မအားလပ္သည့္ၾကားက၊ ေဆာင္းပါးႏွင့္ ကုိယ္တုိင္ေရး အထုပၸတိၱတခ်ိဳ ့ေရးသားခ်န္ရစ္ႏုိင္သည့္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတဦးျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀မွာကတည္းက ၿဗိတိသွ်ကဗ်ာဆရာ“ အားနက္္စ္ ဟင္နေလ” ရဲ ့“ အႏုိင္မခံ ” ကဗ်ာကုိ ျမန္မာဘာသာျပန္ဆုိခဲ့ သည့္အခ်က္မွာ က်ေနာ္တို ့ရဲ ့ႏွလုံးသားကို ဆဲြေဆာင္ကုိင္လွဳပ္ႏုိင္ခဲ့၏။ ထုိ့ေနာက္ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ “ ေက်ာင္းသား၀တၱရား” ေဆာင္းပါး၊ “ႏုိင္ငံေရးအမ်ိဳးမ်ိဳး” ေဆာင္းပါးမ်ားကုိလည္း က်ေနာ္တုိ ့ၿငိတြယ္ခဲ့ၾက၏။ သို ့ ေသာ္ ထုိအခ်ိန္က ဗုိုလ္ခ်ဳပ္၏ စာေပလက္ရာမ်ားမွာ ရွာရေဖြရခက္ခဲလွ၏။ တစုတေ၀းတည္းထုပ္ထုပ္သိမ္းသိမ္း ျပဳလုပ္ထုပ္ေ၀သည့္ စာအုပ္စာတန္းအေနႏွင့္မရိွေသး။ ထုိ ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို ့မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏စာေပလက္ရာမ်ား ကုိ စိတ္အားထက္သန္သေလာက္ ျပည့္၀ေအာင္ရွာေဖြမဖတ္ရွဳႏိုင္ခဲ့။

၁၉၉၈ - ခုႏွစ္ထဲတြင္မူ က်ေနာ္တို ့တေတြအႏွစ္ႏွစ္အလလက ေတာင့္တခဲ့ရသည့္ဆႏတခု မွာမေမွ်ာ္လင့္ပဲျပည့္၀လာခဲ့ရ၏။ ယင္းႏွစ္ထဲတြင္ “ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား ” စာအုပ္ထြက္ရွိ လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ားကုိ ယၡဳလုိတလုံးတစည္းတည္းစာအုပ္တအုပ္ အေနႏွင့္စုေဆာင္းႀကိဳပမ္းခဲ့သည့္ပုဂၢိဳလ္မွာ ဆရာ ‘ ျမဟန္ ’ ျဖစ္၏။ ( တကၠသိုလ္မ်ားသမိုင္းသုေတသနဌါနအ ႀကီးတန္းသုေတသနမွဴး)

“ ဗုိုလ္္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္္း၏စာေပလက္ရာမ်ား ” စာအုပ္တြင္ တကၠသိုလ္မ်ားသမိုင္းသုေတသန ဌါန၊ ညြန္ၾကားေရးမွဴး ‘ ေဒၚနီိနီျမင့္ ’ ကဥေယ်ာဇဥ္ေရး၏။ နိဒါန္းစာကိုမူ ဆရာ ‘ ျမဟန္ ’ ကေရး၏။ ဤစာအုပ္တြင္ “ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေရး၀ါသနာ ” ၊ “ ေဆာင္းပါးအႏွစ္ခ်ဳပ္မ်ား ” ႏွင့္ “ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ရုပ္ပုံလႊာ ” ေဆာင္းပါး( ၃ ) ပုဒ္မွာမူ ေရးသူအမည္မပါရွိပဲ ေဖၚျပထားသည္ကုိေတြ ့ရ၏။ သုိ ့ေသာ္ဤေဆာင္းပါး( ၃ )ပုဒ္တြင္ပါရွိသည့္ အတြင္းစာသားတခ်ိဳ ့အေပၚမူတည္ကာ၊ ဤစာအုပ္ကုိႀကိဳးပမ္းစု စည္းသူ ဆရာ‘ ျမဟန္ ’ ကုိယ္တုိင္ပင္ျဖစ္မည္ဟုပင္ယူဆရ၏။သို ့ေသာ္စာေရးသူအမည္ မေဖၚျပသည့္ေဆာင္းပါး မ်ားျဖစ္သည့္တုိင္ ဤေဆာင္းပါးမ်ားမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ားအေပၚ၊ စာဖတ္သူမ်ားပုိမိုနားလည္ခံစား ႏုိင္ရန္အေထာက္အကူျပဳသည့္အတြက္ကုိမူ ေက်းဇူးတင္ရမည္ျဖစ္၏။

( ခ )
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား” စာအုပ္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ “ အယူအဆေရးရာကိစၥမ်ား”ကုိေတြ ့ရသည္။ ထိုအယူအဆေရးရာကိစၥမ်ားမွာ ေက်ာင္းသားမ်ား တူညီ၀တ္စုံ၀တ္သင့္၊ မသင့္ကိစၥမွအစ ...၊ဘ၀လမ္းညြန္အယူအဆကိစၥအထိ က်ယ္က်ယ္ျပန္ ့ ျပန္ ့ပါ၀င္၏။ ဥပမာ “ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ” အဂၤလိပ္လိုေရးသားသည့္ Freedom 0f Dress in School ေဆာင္းပါး ႏွစ္ပုဒ္တြင္ ဦးသန္ ့၏ “ဂႏၱေလာက” မဂဇင္းတြင္ ေရးသည့္ “ Fron my School Window ” ေဆာင္းပါး အေပၚျပန္လည္ေခ်ပေရးသားသည့္ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား တူညီ၀တ္စုံ၀တ္ေစသည့္ ကိစၥမွာ လြတ္လပ္မွဳမရွိျခင္းကုိျပဆုိျခင္းမဟုတ္ပဲ၊ စည္းလုံးမွဳႏွင့္ခ်စ္ ခင္ရင္းႏွီးမွဳစိတ္ဓါတ္တုိ ့ကုိပြားေစေၾကာင္း ေခ်ပသည့္ေဆာင္းပါးျဖစ္၏။ ေနာက္ထပ္ဥပမာတ ခုမွာ ...၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏နာမည္ေက်ာ္ေဆာင္းပါး “ Burma and Buddhism” ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္ လို ေရးသားသည့္ေဆာင္းပါးျဖစ္၏။ ဤ ေဆာင္းပါးမွာ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ဧၿပီလထုတ္၊ ဂႏၱေလာက မဂဇင္းတြင္ပါ၀င္သည့္ေဆာင္းပါးျဖစ္၏။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ေရးသည့္ ေဆာင္းပါးျဖစ္၏။ ထိုစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ အသက္ ( ၂၀ ) အရြယ္သာရွိေသး၏။ အေျခခံသည့္အေၾကာင္းအရာမွာျမင့္၏။ အမ်ိဳးသားဓေလ့ထုံးစံအယူအဆမ်ားအေပၚ လူငယ္ မ်ားမည္ကဲ့သုိ ့ ခံယူက်င့္သုံးသင့္ေၾကာင္း တင္ျပေဆြးေႏြးသည့္ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။ စိတ္၀င္ စားဖြယ္ေကာင္းလွသည့္အခ်က္မွာ ဤ ေဆာင္းပါးY “ဗုဒၶ” ၏“ ကာလမသုတၱန္” လာအယူအ ဆကုိအေလးအနက္ထားတင္ျပေဆြးေႏြးသည့္အခ်က္ျဖစ္၏။ ယင္းအယူအဆမွာ “ ၀ိဘဇၹ၀ါဒ ” ျဖစ္၏။ “ဗုဒၵ၀ါဒ ” ၏အႏွစ္ျဖစ္၏။ အယူ၀ါဒတစ္ခု၏အမွားအမွန္ကုိေ၀ဖန္ပုိင္းျခားၿပးီမွသာ၊လက္ခံ က်င့္သုံးသင့္ေၾကာင္းေထာက္ျပသည့္ေဆာင္းပါးျဖစ္၏။

“ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား ”ကို ဖတ္ၿပီးဗုိလ္ခ်ဳပ္၏အယူအဆေရးရာအ တုိင္းအဆအတိမ္အနက္ကုိခန္ ့မွန္းလုိ ့ရသည့္ ေနာက္ထပ္ဥပမာရွိပါေသးသည္။ ဥပမာ “ေက်ာင္းသား၀တၱရား ” ေဆာင္းပါးျဖစ္၏။ ဤ ေဆာင္းပါး၏အႏွစ္သာရမွာ ( ၂ ) ခ်က္ရွိ၏။( ၁ ) အခ်က္မွာ ပညာေရး၏သေဘာသကန္ကုိဖြင့္ဆုိျခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္( ၁ ) ခ်က္မွာေက်ာင္းသား မ်ားထားရွိရမည့္ ပညာသင္ၾကားေရးဆုိင္ရာအလုပ္္လမ္းညႊန္ျဖစ္၏။ အထမ အခ်က္ ( ၁ )အ ရ၊ပညာေရး၏သေဘာသကန္ကုိဖြင့္ဆိုရာY “ ပညာစစ္ ” ဆုိသည္မွာ ပညာသင္ၾကားေရးလြတ္ လပ္ခြင့္ ( Academic Freedom ) ရွိိမွသာစစ္မွန္သည့္ပညာေရးျဖစ္ေၾကာင္းဖြင့္ဆိုခ်က္ျဖစ္၏။ ေနာက္ထပ္( ၁) အခ်က္မွာ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၀တၱရားမွာအတန္းစာက်က္၍ စာေမးပဲြေအာင္ ရုံမွ်ႏွင့္တာ၀န္ေက်ပြန္သည္မဟုတ္။ ေလာကေရး၊ ဓမၼေရးႏွင့္ျပသနာအရပ္ရပ္တုိ ့ကုိစိစစ္ေ၀ ဖန္ေေျဖရွင္းတတ္ေသာပညာမ်ိဳးကိုရေအာင္ဆည္းပးူၾကရမည္ “ဟူသည့္အလုပ္လမ္းညႊန္အယူ အဆျဖစ္၏။ တနည္းအားျဖင့္ဆုိလ်င္” ေက်ာင္းသားဟူသည္မွာ ပညာေရးတြင္မက၊ ေလာက ေရးကုိပါေလ့လာပါ၀င္ဆင္ျခင္လုပ္ကုိင္ရမည့္ ၀တၱရားရွိသည္ ဟူသည့္အယူအဆပင္ျဖစ္ သည္။ အမွန္စင္စစ္...ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ “ေက်ာင္းးသားမ်ား....ႏုိင္ငံေရးႏွင့္မသက္ ဆိုင္၊ ပညာေရးသက္သက္သာေလ့လာပါ၀င္ရမည္” ဟူသည့္အယူအဆကို လက္မခံခဲ့ေၾကာင္း အထင္အရွားေတြ ့ရသည့္ေဆာင္းပါးျဖစ္၏။

အယူအဆေရးရာအရ ေနာက္ထပ္ဥပမာတခုရွိပါေသးသည္။ “ ႏုိင္ငံေရးအမ်ိဳးမ်ိဳး”ေဆာင္းပါးျဖစ္၏။ ဤေဆာင္းပါးတြင္ အဓိကအားျဖင့္အခ်က္( ၂ )ခ်က္ကုိေတြ ့ရ၏။ ပထမအခ်က္မွာ “ ႏုိင္ငံေရးဆိုသည္မွာ လူမႈသူမႈကိစၥအားလုံးပင္ျဖစ္၏ ” ဟုဗုိလ္ခ်ဳပ္ကယူဆ၏။ ထုိစဥ္က ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ ့ႏုိင္ငံေရးလုပ္ရင္း ႏုိင္ငံေရးအရွဳပ္္အေထြးမ်ားၾကားညပ္ေနသည့္အခါ “ ႏုိင္ငံေရးဆုိသည္မွာ ညစ္ပတ္သည့္အလုပ္ျဖစ္သည္၊ကုသုိ္လ္ တပဲ ငရဲတပိႆာအလုပ္ျဖစ္သည္ ” ဟူေသာစကားေျပာၾကသည္ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ကန္ ့ကြက္၏။“ ႏုိင္ငံေရးသည္ ေလာကီေရးပင္ျဖစ္၏။ လူေတြသည္ျပဳျပင္လုိ ့ရ၏။ ျပဳျပင္လို၏။ တုိးတက္လုိ၏။ ဤအခ်က္မွာ ထင္ရွားေနေပၿပီ။စင္စစ္ႏုိင္ငံေရးမွာ ထုိျပဳျပင္တုိးတက္လိုသည့္္ပင္မတရာႀကီးတရပ္ပင္ျဖစ္၏” ဟုအခိုင္အမာ ျမဳင့္တင္ေရးသားလိုက္၏။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အယူအဆေရးရာကုိသိရွိႏုိင္သည့္ေနာက္ဆုံးဥပမာမွာ “ စာေပေရးရာအယူ အဆ ” ျဖစ္၏။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ စာေပေရးရာအယူအဆကုိ ေဖၚျပသည့္ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကုိေရးခဲ့သည္ကားမွန္၏။ သို ့ေသာ္ထုိေဆာင္းပါးကုိ မည္သည့္ေနရာဌါနတြင္ ေဖၚျပခဲ့သည္ကုိလည္းေကာင္း၊ ေ ဆာင္းပါ၏ ေခါင္းစဥ္အမည္ ကုိလည္း ေကာင္းမွတ္တမ္း မွတ္ရာအရ မရွိႏိုင္ခဲ့ပါ။ ဗုိလ္မွဴးႀကီး‘ ဘုိ ’ ဆုိသူက ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ထုတ္ေ၀သည့္ ‘ အုိးေ၀မဂဇင္း ’Y ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေပအယူအဆဆုိင္ရာေဆာင္းပါးကုိ ေဖၚျပခဲ့ေပးခဲ့သျဖင့္သာလူအမ်ား ဖတ္ၾကရျခင္းျဖစ္၏။ ဤေဆာင္းပါးတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေပအယူအဆမွာ “ မိမိေရးလိုက္သည့္စာေပသည္ အျမဲတန္းရွင္သန္ေနရမည္၊ အဖ်က္သေဘာမပါဘဲ အျဖစ္သေဘာႏွင့္ အျပဳသေဘာပါေစရမည္၊ ေခတ္မီ၍ ျပဳျပင္ဖန္တီးျခင္းသေဘာ ပါေစရမည္၊ ရွိရင္းစြဲအရာတစ္ခုကုိ ပ်က္မသြားေစဘဲ ညံ့မသြားေစဘဲ ပုိ၍ ေကာင္းမြန္လာေစရမည္၊ ေခတ္အလုိက္ လူ ့ေလာကတုိးတက္ေရးကို အားေပးသည့္ စာေပမ်ိဳး ျဖစ္ေစရမည္၊စာဖတ္ပရိသတ္ အားလုံးအား တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့ တုိးတက္ႀကီးပြားေစေမည့္ စာေပမ်ိဳး ျဖစ္ရမည္ ” ဟုေရးသားခဲ့၏။

ဤသည္တို ့မွာ “ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား” စာအုပ္မွရရွိသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အယူအဆေရးရာအပုိင္း ဥပမာတခ်ိဳ ့ပင္ျဖစ္သည္။


( * )
“ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား ” စာအုပ္ကိုဖတ္လ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏္ အေတြးအေခၚအယူအဆပိုင္းအေျခေနကုိက်ေနာ္တုိ ့ေလ့လာလုိ ့ရႏုိင္၏။ ထ ့ိုျပင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေရးနည္းအတတ္ပညာအေျခေနကုိလည္း ေလ့လာ လို ့ရႏုိင္၏။ တနည္းအားျဖင့္ဆုိလ်င္အေၾကာင္းအရာႏွင့္အတတ္ပညာႏွစ္ခုစလုံးေလ့လာခြင့္ရႏုိင္၏။

“ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား” စာအုပ္ထဲမွ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏အယူအဆေရးရာပုိင္းကုိ က်ေနာ္ အထက္တြင္တင္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ဤ ေနရာတြင္မူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေရးနည္းအတတ္ပညာအေျခအေနကုိ ေလ့လာၾကည့္မိသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေရးနညး္အတတ္ပညာ ( ၀ါ ) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေရးနည္းအတတ္ ပညာၾကြယ္၀မွဳ၊ မၾကြယ္၀မွဳကုိေလ့လာလုိလွ်င္“ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား” စာအုပ္ထဲတြင္ပါရွိသည့္ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္းဆန္း၏ကုိယ္ေရးအထု ပၸတၱိ ” ေဆာင္းပါးကုိက်ေနာ္ညႊန္းရပါလိမ့္မည္။ ဤ ေဆာင္းပါးမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကသူ ့အထုပၸတိၱကုိသူကုိယ္တုိင္ျပန္းေရးခဲ့သည့္ အထုပၸတၱိေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ကုိယ္ေရးအထုပၸတၱိေဆာင္းပါးအစမွာ... ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကသူေမြးဖြာခဲ့ သည့္ နတ္ေမာံျမိဳ ့( ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံအတုိင္းေရးပါသည္) အိိ္မ္ႀကီးတအိမ္၏ေနာက္ ေဘး အေဆာင္ငယ္ကေလးအေၾကာင္းကုိေရး၏။ ေရးပုံေရးနည္းကဆန္းသည္။ ပထမဦးစြာနတ္ေမာံၿမိဳ ့၏ဖဲြ ့စည္း ပုံကုိေရး၏။ မီးရထားဘူတာရုံတခုကိုေရး၏။ ထုိ ့ေနာက္ဘူတာ၏၀ဲယာပတ္လည္မွ ေျမပဲခင္းႏွမ္းခင္းမ်ားဆီ ေရာက္၏။ထုိမွတဖန္ေတာရကမၼဌါန္းေက်ာင္း၊ ထုိုမွ ခေပါင္းကုန္း (သို ့) နက်ားထူးရြာစု၊ ထုိ ့ေနာက္ေနာက္ထပ္ ရြာစု (၂ )ခု ၊ ထုိ ့နာက္ေလာကဓါတ္ျမန္မာအထက္တန္းေက်ာင္း၊ ထုိ ့ေနာက္ငါးရက္တေစ်း၊ ပုလိပ္ဂိတ္တန္းလ်ား ၊ စာတုိက္၊ ၿမိဳ ့အုပ္ရိုး အစရွိသည္တို ့ကုိတဆင့္ၿပီးတဆင့္ေရးသြားခဲ့၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ္ၿမိဳ ့ရြာမႀကီးထဲက ဧရာမ အိမ္ႀကီးတအိမ္ကုိဆုိက္၏။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ကား ထုိအိမ္ႀကီး၏ေနာက္ေဘး အေဆာင္ငယ္တြင္ေမြးဖြား ခဲ့ေလသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူေမြးဖြားခဲ့ရာ အိမ္အုိႀကီး၏ေနာက္ေဖးအေဆာင္ေလးဆီေရာက္ေအာင္ စာဖတ္သူမ်ားကုိတဆင့္ၿပီးတဆင့္လမ္းညႊန္ေခၚေဆာင္သြားသလိုေရးေလသည္။ စာဖတ္သူမွာ တေနရာၿပီးတေနရာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေခၚငင္ရာေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ခဲ့ရ၏။ စာဖတ္သူမွာ ကုိယ္တုိင္လမ္း ေလွ်ာက္ၿပီးလုိက္လာခဲ့ရသလို ယာခင္းမ်ားကုိျဖတ္ခဲ့ရ၏။ ရြာစုတခ်ိဳ ့ကုိျဖတ္ရ၏။ ပလိပ္တန္းလ်ား၊ စာတိုုက္တို ့ ေရွ ့မွျဖတ္ရ၏။ ေနာက္ဆုံး စာပုိဒ္ဆုံးကာနီးၾကမွ အိမ္ႀကီးတအိမ္၏ေနာက္ေဘးအခန္းငယ္ဆီေရာက္လာေလ သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေရးနည္းအတတ္ပညာအားေကာင္းမွဳေၾကာင့္ နတ္ေမာံၿမိဳ ့ကေလးကုိ မ်က္ေစ့ထဲဲတြင္ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္လာရေလသည္။ ဤေရးဟန္ အဖဲြ ့အႏြဲ ့မွာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္အေန အေန အထားကုိ ေဖၚျပေသာေရးနည္းေရးဟန္ျဖစ္၏။

ဤ ကုိယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိထဲမွာပင္ ဇာတ္ေကာင္စရုိက္အဖဲြ ့အႏြဲ ့တခ်ိဳ ့ကုိလည္းထင္းထင္းျပက္ျပက္ ေတြ ့ရ၏။ ဥပမာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ၏ငယ္စဥ္ဘ၀ စိတ္ေနစိတ္ထားႏွင့္ စရုိက္ကုိေဖၚျပရာY တျခား ဇာတ္ေကာင္တဦးႏွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္တြဲဖက္ၿပီးမွ ေဖၚျပ၏။ အထူးသျဖင့္ သူ၏စိတ္ထား စရုိက္ႏွင့္ဆန္ ့က်င္ဖက္ သဏၠာန္ျဖစ္သည့္ တျခားဇတ္ေကာင္းတဦးႏွင့္ယွဥ္တဲြ ့ွေဖၚျပျခင္းျဖင့္သူ၏စရိုက္ကုိေပၚလြင္ေစခဲ့၏။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ၏ငယ္စဥ္ဘ၀ အေျခအေနကုိ အခုလိုုေရးခဲ့ေလသည္။
“ ကၽြန္ေတာ္၏ အထက္အစ္ကုိ ကုိေအာင္သန္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မွာ အသက္ ၃ ႏွစ္ခဲြ ၄ ႏွစ္မွ်ကြာ၏ ။ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ကား ငယ္ငယ္က ရန္ျဖစ္ဘက္ျဖစ္၏ ။ သူကား လက္ျမန္၏ ။ ကၽြန္ေတာ္ကား အားႀကီး၏ ။ မခ်ိန္မဆ လက္လြတ္စပယ္လုပ္တတ္၏ ။ သူကား ႏု၏ ။မင္းသားက်ခ်င္၏ ။ ကၽြန္ေတာ္က ၾကမ္း၏ ။ သူသည္ အစားအေသာံ အေနထိုင္မွစ၍ သပ္ရပ္၏ ။ အစားဆုိလည္ အစားတုိင္းမစား ၊ စားေသာံေနသည့္အခါ အစာေျမႀကီးေပၚသို ့ က်သြားလွ်င္ သူသည္ မစားေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ္ကဖုတ္ဘတ္ခါ၍ စားႏုိင္လွ်င္စား၏ ။ သူကား အ၀တ္မ်ားကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္တတ္၏ ။ ကၽြန္ေတာ္ကား မ၀တ္တတ္ ။ ျမန္ျမန္ညစ္ေအာင္ ၀တ္တတ္၏ ။ သူသည္ ေျမႀကီးၾကမ္းမ်ားေပၚတြင္ မည္သည့္အခါမွ တုံးလံုးမလဲွ၊ ကၽြန္ေတာ္ကား ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လွဲဘူး၏ ။ သူကား ပါး၏ လွ်င္၏ ။ ကၽြန္ေတာ္ကား ထူ၏ ေအး၏ ။ ” ဟုေရးေလသည္။

ဤ ေဆာင္းပါးထဲ’Y ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ႏွလုံးသားကုိ အထင္ရွားဆုံး ေဖၚျပႏုိင္သည့္ စာေၾကာင္းတေၾကာင္းကုိ ေတြ ့ရ၏ ။ “ စိမ္းလန္း စိုေျပ က်ယ္ျပန္ ့ေသာ ေရေျမရိုင္းေပၚတြင္ လက္ပမ္းေပၚက္ခတ္၍ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျမဴးထူးေအာ္ဟစ္ေနလိုသည္။ ” ဟူေသာစာေၾကာင္းျဖစ္၏ ။

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား” စာအုပ္ကုိဖတ္ၿပီးေနာက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ကား “အေတြး ေကာင္း၊အ ေရးေကာင္သူ” တဦးျဖစ္သည္ကုိ က်ေနာ္မျငင္းႏုိင္ေတာ့။

( ဃ )
“ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား” စာအုပ္မွာ အက်ိဳးေက်းဇူူးႀကီးမားလွသည္ကုိ က်ေနာ္ ၀န္ခံသည္။ စာအုပ္တအုပ္ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာက္ရြက္ခဲ့ၾကသည့္ပုဂိုလ္မ်ားအေပၚေလးစားမိသည္။ ထုိပုဂၢိဳလ္ မ်ား၏ ‘ေစတနာ ’ ကုိက်ေနာ္တန္ဘုိးထား၏။ သုိ ့ေသာ္ျဖည့္စြက္အၾကံျပဳလိုသည့္ အခ်က္တခ်က္ေတာ့ရွိပါသည္ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ကဗ်ာတပုဒ္ကုိျမန္မာဘာသာျပန္ဆုိခဲ့ဖူး၏။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသိထားၾကၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ၿဗိတိသွ်ကဗ်ာဆရာ ‘ အားနက္စ္ ဟင္နေလ ’ ရဲ “ ့အႏုိင္မခံ ” ကဗ်ာျဖစ္၏။ယင္းဘာသာျပန္ကဗ်ာကုိလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္္ဆန္း၏စာေပလက္ရာတခုအျဖစ္ထည့္သြင္းေဖၚျပ သင့္သည္ဟုက်ေနာ္ယူဆမိသည္။ အမွန္စင္စစ္ဘာသာျပန္အတတ္္ပညာမွာလည္းအႏုဳစာေပေရးရာ ကိစၥတခု သာျဖစ္သည္ဟုက်ေနာ္ယူဆမိသည္။ မူရင္းမွာ ဘာသာျပန္သူႏွင့္မသက္ဆုိင္ေသာ္ျငားလည္းဘာသာျပန္ဆုိ ရသူ၏အရည္အခ်င္းေပၚမူတည္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေသာစာေပလက္ရာတခုျဖစ္လာႏုိင္သည္ကုိမူ သတိျပဳရမည္ ျဖစ္သလို ဘာသာျပန္ဆရာမ်ားေၾကာင့္ လူမ်ိဳးမ်ားအခ်င္းခ်င္း ယဥ္ေက်းမွဳေပါင္းကူးယွက္ႏြယ္တုိးတက္လာေစ သည္ကုိလည္း အသိအမွတ္ျပဳၾကရမည္ျဖစ္၏။

ဤစာအုပ္ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္ပုဂၢိဳလ္ “ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား ” စာအုပ္ထဲတြင္ ‘အႏုိင္မခံ ’ ဘာသာျပန္ကဗ်ာကို မူရင္းဖန္တီးသူမဟုတ္ဟူေသာအယူအဆျဖင့္ တမင္ခ်န္ထားခဲ့သည္ေလာ၊ သို ့တည္းမဟုတ္ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲဆိုသလို ေမ့ေလ်ာ့ခ်န္းထားခဲ့သည္ေလာက်ေနာ္မသိ။ က်ေနာ္ကေတာ့ သည္ဘာသာျပန္ကဗ်ာကုိလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာတခုအျဖစ္ထည့္သြင္းေဖၚျပေစခ်င္၏။

“ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ား ” စာအုပ္ကုိဖတ္ၿပီးေနာက္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အေတြးအေခၚအယူအဆႏွင့္စာေပအတတ္ပညာရပ္မ်ားကုိ တစုံတရာေလ့လာေတြ ့ထိ ႏုိင္သည့္အတြက္ေၾကနပ္ဂုဏ္ယူရသည္မွာမွန္၏။ သုိ ့ေသာ္တၿပိဳင္နက္တည္းဆိုသလို ေၾကကဲြ၀မ္းနည္းမိသည့္ အခ်က္တခ်က္လည္းရွိပါေသးသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ေနာင္တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္မွ ထြက္ကာ စာေရးဆရာတဦးအေန ႏွင့္ဘ၀နိဂုံးခ်ဳပ္ခ်င္သည့္ စိတ္ဆႏျပင္းျပခဲ့သူျဖစ္၏။ သူ၏ ဤစိတ္ဆႏကို အသိမိတ္ေဆြမ်ားအား မၾကာခဏ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခဲ့သူျဖစ္၏။ သုိ ့ေသာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ႀကီးမာေလးနက္လွသည့္ဤပုဂၢ လိက စိတ္ဆႏုမွာမူ မျပည့္၀ႏုိင္ခဲ့ရွာပါ။ ၁၉၄၇ - ခု၊ ဇဴလိုင္လ ( ၁၉ )ရက္၊ သူအသက္ ( ၃၂ ) ႏွစ္ အရြယ္တြင္ မသမာသူတို ့၏လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မွဳကုိခံခဲ့ရ၏။ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးကုိပင္ျမင္ေတြ ့ခြင့္မရခဲ့ရွာပါ။
အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏စာေပလက္ရာမ်ားမွာအေရအတြက္နည္းပါး၏။ ႀကီးမားမ်ားေျမာင္လွသည့္ႏုိင္င့ံလြတ္လပ္ေရးကိစၥမ်ားၾကားမွပင္ဤအေရအတြက္နည္းပါလွသည့္ စာေပလက္ရာတခ်ိဳ ့ကုိ ႀကိဳးစားဖန္တီးခဲ့ရရွာ သည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအားက်ေနာ္ေလးစားမိသည္။ ထုိ ့အျပင္ဘ၀ကုိစာေရးသူတဦး၏ဘ၀ႏွင့္သာနိဂုံးခ်ဳပ္ ဖုိ ့ရန္ စိတ္အားထတ္သန္ခဲ့သူ အမ်ိဳးသာေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ ႏွလုံးသားကုိမူ ပုိၿပီးေလနက္မိေပ၏။
ၿငိမ္းေ၀