August 21, 2009

စကား၀ိုင္း ယဥ္ေက်းမႈသစ္ ( သို ့မဟုတ္ ) ၀န္ရိုးတခုေျပာင္းလဲျခင္း

(က)
၁၉၉၃-ခု၊ …မယ္စာရင္းရန္းမွ ေသာလဲထရြာခရီး။ ထိုင္းႏူိ္င္ငံ ။

“ ကိုခင္ေမာင္၀င္း ” (ယခု - ဒု - ညႊန္မွဴး၊ ဒီမိုကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံ )ေပးဖတ္ထားသည့္ “ စာတမ္း ” ကို က်ေနာ္ ဖတ္ၾကည့္သည္။ စာရြက္မ်ားကို လက္ကကိုင္ထားရင္းက၊ ခႏၶာကိုုယ္ကို ကားဖင္ထိုင္ခံုေပၚတြင္ အလိုက္သင့္ ယိမ္းခါထိန္းမတ္ ရင္းက၊ စာလံုးမ်ားကို ဖတ္ႏိူင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနရ၏။ သို ့ေသာ္ စာေတြကိုေကာင္းစြာဖတ္လို ့မရ။ ကားက စမ္းေခ်ာင္းတခုထဲကုိပင္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ေနခဲ့၏။ ကားဘီးမ်ားမွာ ခ်ဳိင့္မ်ား၊ ခဲမ်ားကို တကြ်ီကြ်ီ တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းႏွင့္ ႀကိတ္နင္းသြားေနခဲ့၏။ “ ကိုခင္ေမာင္၀င္း ”ဆီက လိုလိုလားလားလွမ္းေတာင္းၿပီး ကားစီးရင္း ဖတ္ၾကည့္မည္ဟု စိတ္ကူးခဲ့သမွ် က်ေနာ့္မွာ လက္ေလွ်ာ့ရ မလိုျဖစ္လာရ၏။ အမွန္စင္စစ္၊ လမ္းၾကမ္းေပၚ ကားစီးလိုက္ပါရင္း စာဖတ္လို ့မရႏိူ္င္ခဲ့သည္ထက္၊ တခ်ဳိ ့စာမ်က္ႏွာမ်ား၊ တခ်ဳိ ့ စာပိုဒ္မ်ားမွာ က်ေနာ္ လံုး၀နားမလည္ေသာ စာေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ေန၏။ အဂၤလိပ္စာ အားနည္းလွေသာက်ေနာ့္မွာ အဂၤလိပ္လို ေရးထားေသာ “ ကိုခင္ေမာင္၀င္း ” ၏စာတန္းကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ ဘယ္လိုမွ် နားမလည္ႏိူင္ခဲ့။ လမ္းၾကမ္းသျဖင့္ စာဖတ္လို ့မရႏူိင္ ရသည့္အထဲ၊ စာေတြကလည္း ခက္ခဲလြန္းေသာအခါ က်ေနာ့္မွာ “ ကိုခင္ေမာင္၀င္း ” ၏စာတန္းကို အျမည္းသေဘာသာ တို ့ထိ ႏိူင္ခဲ့ေလသည္။

“ ကိုခင္ေမာင္၀င္း ” ေရးခဲ့ေသာစာတမ္းမွာ “ သုညမဟုတ္ ဂိမ္း ” ( Non - Zero – Sum Game ) ကို မိတ္ဆက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္ဟုသာ က်ေနာ္နားလည္ႏိူ္္င္ခဲ့ေလသည္။


(ခ)
ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား အခ်င္းခ်င္းေတြ ့ဆံုစကားေျပာၾကသည့္ အေၾကာင္းမ်ားကို က်ေနာ္ငယ္စဥ္ကတည္းက သေဘာ က်ခဲ့ဖူးပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အယူ၀ါဒခ်င္း ဆန္ ့က်င္ဖက္ျဖစ္သူမ်ားဟု ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳထားသူမ်ားအခ်င္းခ်င္း ေတြ ့ ဆံုၾက၊ စကားေျပာၾကသည့္ သတင္းမ်ားကိုၾကားရစဥ္က၊ သူတို ့ဘယ္လိုမ်ား စကားေျပာၾကပါလိမ့္၊ တေယာက္၏ “ ဘာသာေဗဒ ” ကို ေနာက္တေယါက္က သေဘာေပါက္ႏိူင္ပါ့မလား။ သူတို ့တေတြ စကားစစ္ထိုးေနၾကမလား။ သူတို ့တေတြ စကားေတြႏိႈက္ၾက မလား။ သူတို ့တေတြ သံတမန္ေရး ယဥ္ေက်းမႈေအာက္ကေနၿပီး သူ ့ဖက္ကိုယ့္ဖက္ အကဲခတ္ေနၾကမလား။ တခ်ိန္လံုးလိုလို က်ေနာ္စဥ္းစားေနခဲ့မိသည္။

၁၉၆၂-ခုႏွစ္အတြင္းတုန္းက ျဖစ္သည္။ “ ကာရစ္ဘီယံပင္လယ္ေကြ ”့တြင္ ရုရွတို ့က ဆမ္ဒုးံက်ည္ စခန္းလာခ်ၿပီးေနာက္၊ ရုရွ ႏွင့္ အေမရိကန္တို ့ စကားေျပာၾကရ၏။ အေမရိကန္သမၼတ “ ကေနဒ ” ႏွင့္ ဆိုဗီယက္ရုရွသမၼတ “ ခရူးေရွာ့ ” တို ့ စကားေျပာ ၾက၏။ တယ္လီဖံုးထဲမွ တဆင့္ေျပာၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သူတို ့ႏွစ္ဦး အခုလိုစကားမေျပာခင္၊ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ ့ ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ ့ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ “ ဦးသန္ ့” သည္၊ ႏွစ္ဖက္သေဘာထား၊ ႏွစ္ဖက္စကားမ်ားကို တဖက္ႏွင့္တဖက္ နားလည္လြယ္ ေစရန္ ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့၏။ ထိုစဥ္က “ ဦးသန္ ့” ၏ “ အေမရိကန္ ႏွင့္ ဆိုဗီယက္ ” စကားေျပာႏူိင္ေရး ႀကိဳးပမ္းသည့္ နည္းနာမွာ၊ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးကို အေျခမခံ။ ေတြ ့ဆံုအေျဖရွာေရးကိုသာ အေျခခံ၏။ “ တတိယဘာသာ စကားအသစ္” ကို အသံုးျပဳ၏။ ထို ့ေၾကာင့္ ဆိုဗီယက္တို ့က ဒံုးက်ည္စခန္းမ်ားကို ရုပ္သိမ္းသြားၿပီး အေမရိကန္တို ့က က်ဴးဘားကို ပိတ္ဆို ့ထားမႈ ရုပ္သိမ္းေပး ခဲ့၏။ ထိုစဥ္က ဦးသန္ ့သည္ “ သုညမဟုတ္ဂိမ္း ” သီ၀ရီကို လက္ေတြ ့အသံုးခ်ခြင့္ ႀကံဳခဲ့သည့္သေဘာဟု ယူဆရမလို ရိွ၏။ သို ့ ေသာ္ ထိုစဥ္ကမူ ကမၻာႀကီးေပၚတြင္ “ သုညမဟုတ္ဂိမ္း ” “ သီ၀ရီ ” မွာ “ သီ၀ရီ ” တခု၊ ( သို ့မဟုတ္ ) “ ျပႆနာေျဖရွင္းေရး နည္းလမ္းတခု ” အျဖစ္ တြင္က်ယ္ျခင္း အလ်ဥ္းမရိွေသး။

(ဂ)
“ ရာဇ၀င္တြင္မယ့္ စကား၀ို္င္းမ်ား ” စာအုပ္တြင္၊ က်ေနာ္သည္ “ ေမာ္စီတံုး ” ႏွင့္ “ နစ္ဆင္ ” ပါ၀င္သည့္ စကား၀ိုင္းမ်ား ကို ႏွစ္သက္၏။ စာအုပ္၏ေနာက္ပိုင္း အေရွ ့အလယ္ပိုင္း ျပႆနာေျဖရွင္းေရး စကား၀ိုင္းမ်ားကိုမူ က်ေနာ္သိတ္ၿပီး ဘ၀င္မခိုက္ လွပါ။ “ ေမာ္စီတံုး ” ႏွင့္ “ နစ္ဆင္ ” တို ့ပါ၀င္သည့္ “ စကား၀ိုင္း ” မ်ားမွာ “ ဒႆန ” အေပၚ အေျခခံသည့္ “ စကား၀ိုင္း ” မ်ား ျဖစ္ေနခဲ့၏။ သည္ၾကားထဲကမွ “ နယ္ရုပ္္မ်ား ” ၊ “ ကြင္း ” မ်ားကို က်ေနာ္တို ့ ေဒါင့္ျဖတ္သေဘာေတြ ့လိုက္ရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

“ ခင္ဗ်ားတို ့ႏူိင္ငံေရးမွာ က်ေနာ္က လက္၀ဲကို မႀကိဳက္ဘူးဗ်၊ လက္ယါကို ပိုႀကိဳက္တယ္ ”

သည္စကားမွာ တရုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဥကၠဌႀကီး “ ေမာ္ ” က အေမရိကန္သမၼတႀကီး “ နစ္ဆင္ ” ကို ေျပာ လိုက္ေသာစကားျဖစ္၏။ ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္က လက္ယါပါတီတခုကို ႀကိဳက္သည္ဟု အခုလိုေျပာလိုက္သည္မွာ မူအရမဟုတ္ပဲ၊ “ ဒႆန ”ကို အေျခခံျခင္းမဟုတ္ပဲ “ အက်ဳိးစီးပြား ”ကို အေျခခံၿပီးမွ ေျပာသည့္စကားျဖစ္၏။ ထိုစဥ္က အေမရိကန္လက္၀ဲမ်ားက တရုတ္ႏွင့္ မသင့္ျမတ္လွသည့္ ဆိုဗီယက္တို ့ဖက္သို ့ ယိမ္းေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထိုအခါ အက်ဳိးစီးပြားအရ၊ “ လက္ယါ ” သည္ပင္ တရုတ္လက္၀ဲကြန္ျမဴနစ္တို ့အဖို ့ “ မဟာမိတ္ ” ျဖစ္လာရ၏။ “ ဟီးဂဲလ္ ”၏ “ႏူိင္ငံေရးတြင္ ထာ၀ရမိတ္ေဆြ၊ ထာ၀ရ ရန္သူဟူ၍ မရိွပဲ၊ ထာ၀ရအက်ဳိးစီးပြားသာ ရိွသည္ ” ဟူစကားမွာ မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းေလသည္။

“ ေမာ္ ” ႏွင့္ “ နစ္ဆင္ ” တို ့ ပါ၀င္ေသာ “ စကား၀ိုင္း ” မ်ားမွာ၊ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ ယွဥ္ေသာစကား၀ိုင္းမ်ား ျဖစ္၏။ ႏွစ္ဖက္ စလံုး အက်ဳိးရိွမည့္ “ ဘံုအက်ဳိးစီးပြား ” ကို ရေအာင္ ရွာယူရင္း၊ သီးျခားအက်ဳိးစီးပြားမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးဖို ့ ႀကိဳးစားခဲ့ၾက၏။ အေပးအယူရိွ၏။ အေလွ်ာ့အတင္းရိွ၏။ အေသမဟုတ္။

“ စကား၀ိုင္း ” တခု စေတာ့မည္ဆိုလ်င္ “ အဓိက ျပႆနာေတြက စရမလား၊ သာမည ျပႆနာေတြက စရမလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ အဓိက ျပႆနာအေပၚ အေျခခံၿပီးမွ သာမညျပႆနာကို စဥ္းစားၾကမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ဖက္စလံုး အက်ဳိးမရိွသည္ကို ေတြ ့ေအာင္ရွာ၊ ႏွစ္ဖက္စလံုး အက်ဳိးရိွမည့္ေနရာအထိ ေရွ ့တိုးလုပ္ၾကမလား၊ “ စကား၀ိုင္း ” လုပ္ရင္ ႏွစ္ဖက္စလံုးမရႈံးဘူး၊ ႏွစ္ဖက္စလံုး မႏိူင္ဘူးဆိုတာ တကယ္ပဲလား---။ “ ရာဇ၀င္တြင္ရစ္မယ့္ စကား၀ိုင္းမ်ား ” စာအုပ္က က်ေနာ့္ေခါင္းထဲကို ၾကြက္တေကာင္ ထည့္ေပးလိုက္ေလသည္။

(ဃ)
ယေန ့တြင္မေတာ့ “ စကား၀ိုင္းယဥ္ေက်းမႈ ” သည္၊ ကမၻာ့ႏိူင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲျဖစ္စဥ္၏ ၀န္ရိုးသစ္ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီေလာ ဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။ “ စကား၀ိုင္းယဥ္ေက်းမႈသစ္ ” ဟူေသာ စကားသည္ပင္ ရိွလာခဲ့ၿပီ။

က်ေနာ္တို ့သည္ “ စကား၀ိုင္းယဥ္ေက်းမႈ ” ဒီေရလႈိင္းကိုစီးကာ၊ ၂၁-ရာစုအတြင္း ၀င္လာခဲ့ၾကၿပီ။ ယင္းဒီေရလိႈင္း ေပၚတြင္ တခ်ဳိ ့မွာ လိႈင္းမူးလ်က္။ တခ်ဳိ ့ လိႈင္းထိပ္တြင္ရပ္လ်က္။ တခ်ဳိ ့လိႈင္းႏွင့္ ေ၀းရာ။ တခ်ဳိ ့လိႈ္င္းေအာက္-----။

မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ “ စကား၀ိုင္းယဥ္ေက်းမႈသစ္ ” က၊ က်ေနာ္တို ့ကို ဖိတ္ေခၚလ်က္ရိွသည္ဟုေတာ့ အခိုင္အမာ ယံုၾကည္ ေနမိ၏။



2 comments:

  1. ဒါမ်ဳိးေလးေတြ ဖတ္ရတာ အသိအျမင္ တုိးပြားၿပီး စဥ္းစားေတြးေတာစရာေလးေတြ ျဖစ္တာ အမွန္ပါ။

    ReplyDelete
  2. “ ဟီးဂဲလ္ ”၏ “ႏူိင္ငံေရးတြင္ ထာ၀ရမိတ္ေဆြ၊ ထာ၀ရ ရန္သူဟူ၍ မရိွပဲ၊ ထာ၀ရအက်ဳိးစီးပြားသာ ရိွသည္ ”

    ဆရာ ဒီစကားေလး မွတ္သား သြားပါတယ္

    ျပီးေတာ့ က်မကိုယ္တိုင္လဲပဲ ဆရာ့လို ေတြးခဲ့ဖူးပါတယ
    အထူးသျဖင့္ အယူ၀ါဒခ်င္း ဆန္ ့က်င္ဖက္ျဖစ္သူမ်ားဟု ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳထားသူမ်ားအခ်င္းခ်င္း ေတြ ့ ဆံုၾက၊ စကားေျပာၾကသည့္ သတင္းမ်ားကိုၾကားရစဥ္က၊ သူတို ့ဘယ္လိုမ်ား စကားေျပာၾကပါလိမ့္၊...
    သူတို႕တေတြ ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ ဘယ္လို ကာကြယ္ ၾကသလဲ.. ကိုယ့္ ယုံၾကည္တဲ့၀ါဒ တခုျပန္ပြားေရး ဘယ္လို မ်ား တဖက္သားကို လႊမ္းမိုးမလဲ လို႕ ခုခ်ိန္ထိလဲ ေတြးမိဆဲပါပဲ ဆရာ

    အထူးသျဖင့္ ေလာေလာ ဆယ္ က်မတို႕ရဲ႕အိမ္နီးခ်င္း အင္အားၾကီးေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖၚေတြရဲ႕ သေဘာထားအမွန္ကိုနဲ႕ သူတို႕ ရဲ႕ ျမန္မာျပည္အေပၚရွဳျမင္ပုံ ကို ကမၻာ့အင္အားၾကီးေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘာလို႕ေသခ်ာ မေစာေၾကာၾကတာလဲ.. မခ်ဥ္းကပ္ရဲၾကတာလို႕ လဲ မၾကာခဏ ေတြးေနမိပါတယ္

    တကယ္ဆို က်မတို႕ေတြ ေခတ္သစ္ကိုလိုနီလက္ေအာက္ခံ ႏိုင္ငံ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီေလ

    ReplyDelete