လြန္ခဲ့တဲ့ (၆) လေလာက္က ခ်စ္ခင္ရသူ ဘေလာ့ဂါ ကဗ်ာဆရာေလး ညိမ္းညိဳ နဲ ့က်ေနာ္ ဆရာနိဳင္ဝင္းေဆြအေၾကာင္း စကားစပ္မိခဲ့ၾကပါတယ္။ သူက က်ေနာ္တို ့ထက္ သက္တမ္းတဝက္မက ငယ္ရြယ္သူျဖစ္တာရယ္…၊ ျပည္တြင္းမွာ ဆရာနိဳင္ဝင္းေဆြရဲ့ ဝတၳဳစာအုပ္ေတြ ထပ္မံထုတ္ေဝခြင့္မရနိဳင္ရုံတင္မက သူ ့နာမည္ေတာင္ ေဖၚျပခြင့္မရနိဳင္တဲ့အေျခအေနမွာ (ကို)ညိမ္းညိဳတို ့လို လူငယ္ေတြ ၊ ဆရာနိဳင္ဝင္းေဆြကို နာမည္သာၾကားဖူးေတာ့တာ ဝမ္းနည္းဖို ့ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္ ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒီလိုစကားစပ္မိၾကရင္းက က်ေနာ္က ေႏြတည အေၾကာင္းေျပာမိေတာ့တာေပါ့။ ေႏြတည ရဲ့ ေမွာ္ဝင္ရသ ကို က်ေနာ္ေျပာျပခဲ့မိတယ္။ညိမ္းညိဳကလည္း က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ တင္ဖို ့တိုက္တြန္းတယ္။ ဒီတုန္းက က်ေနာ္က ကြန္ပ်ဴတာနဲ ့စာ ေကာင္းေကာင္းမရုိက္တတ္ေသးတာရယ္..၊ သူမ်ားရုိက္ရင္လည္း စိတ္တိုင္းမက်ျဖစ္မွာေသခ်ာတာရယ္ေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ ဒီဝတၳဳကို မတင္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒီမွာတင္ ညိမ္းညိဳ က သူ ကူညီျပီးစာရုိက္ေပးပါ့မယ္၊တင္ျဖစ္ေအာင္တင္ပါဆိုတာနဲ ့ ေႏြတည ပထမပိုင္း၊ဒုတိယပိုင္း (၂) ပိုင္းကုိ စကင္ဖတ္ၿပီး ဆရာေလးညိမ္းညိဳဆီ ပို ့ခဲ့တယ္။ ေႏြတည ပထမပိုင္းနဲ ့ဒုတိယပိုင္း က ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ညိမ္းညိဳေလးက စာရုိက္ေပးခဲ့တာပါ။
ေႏြတည ကို က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာတင္ေတာ့ ကိုတင္မင္းထက္ နဲ ့လည္း မိတ္ေဆြျဖစ္လာရတယ္။ သူက ေႏြတည ကို အပိုငး္ (၁၁) အထိ ရုိက္တင္ခဲ့ၿပီးတဲ့ ေႏြတည ခေရဇီတဦး…။ ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ဆီကို ေႏြတည ပထမအၾကိမ္ထုတ္စာအုပ္ မ်က္ႏွာဖံုးပံုနဲ ့ေႏြတည ကို ရွဳမဝမဂဇင္းမွာ အခန္းဆက္ လစဥ္ေဖၚျပခဲ့စဥ္က ေနာက္ဆံုးနိဂံုးပိုင္းမွာ ေဖၚျပတဲ့ ည မွဳန္ရီရီေအာက္က ရထားဘူတာရုံ ျမင္ကြင္းပန္းခ်ီကား ေတြကို ကိုတင္မင္းထက္ က အားတက္သေရာပို ့ေပးကူညီခဲ့တာပါ။
မွတ္တမ္းတင္ရမယ့္သူေတြထဲမွာ ဒုကၡသည္စခန္းထဲက ခဏျပန္လာေနတဲ့ တူမေလး လည္းပါပါတယ္။ သူကေတာ့ နိဳင္ဝင္းေဆြဝတၳဳ တတိယပိုင္းကစျပီး ေနာက္ဆံုးပိုင္းအစ အထိ ၊သူတေယာက္ထဲ ဒိုင္ခံ ရုိက္ေပးခဲ့တာပါ။
က်ေနာ္ကေတာ့ ရုိက္ၿပီးသားစာမူေတြကို အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္စစ္ ျပန္ဖတ္လုပ္ၿပီးမွ က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ တင္ေပးခဲ့တာပါ။ အဲ..ေနာက္ဆံုးတပိုင္းၾကေတာ့ တူမေလးနဲ ့က်ေနာ္ အျငင္းအခုန္လုပ္ျပီးမွ သူ ခြင့္မျပဳပဲ သူမသိေအာင္ အဲဒီေနာက္ဆံုးပိုင္းအမ်ားစုကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ စာရုိက္ျပီးမွ တင္ခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အႀကိမ္ႀကိမ္အားတင္းၿပီးမွ ဒီ နိဂုံးပိုင္းကို စာရုိက္ခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရမယ့္သူေတြကေတာ့ ကြန္းမင့္ေတြ ဝင္ေရးခဲ့ၾကတဲ့ ခ်စ္မိတ္ေဆြ ေႏြတည ပရိႆဒ္မ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္းမင့္ဝင္မေရးေပမယ့္ ႏွဳတ္နဲ ့ဝင္ၿပီးအားေပးၾကသူေတြကိုလည္း က်ေနာ္ေက်းွွဇူးတင္တယ္။
အခု ေႏြတည ဝတၳုဳကို အစအဆံုး က်ေနာ္တင္နိဳင္ခဲ့ပါၿပီ။ စာလံုးအက်အေပါက္အမွားအယြင္းမ်ားနဲ ့အျခားအမွားအယြင္းကိစၥမ်ားရွိခဲ့ရင္ က်ေနာ့္တာဝန္သာျဖစ္ပါတယ္။ နားလည္ခြင့္လႊတ္ဖို ့ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္မၾကာခင္မွာ ခ်စ္ရဲေဘာ္ေလး ကိုတင္မင္းထက္ က ပီဒီအက္ဖ္ဖိုင္လုပ္ၿပီး က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ လံုးခ်င္းစာအုပ္အေနနဲ ့တင္ထားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ပံုႏွိပ္စာအုပ္ျဖစ္လာရေအာင္ေတာ့ က်ေနာ္ထပ္ၿပီး နည္းလမ္းရွာရပါလိမ့္ဦးမယ္။
ေႏြတည ဝတၳဳ ရွင္းတမ္းကေတာ့ ဒါပါပဲ။
အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ၿငိမ္းေဝ
ေႏြတည ကို ဖတ္ခ်င္လြန္းလို႔
ReplyDeleteရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တိုင္း ရွာပါတယ္
ခုလို ျပန္ဖတ္ခြင့္ရတာ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္
မေပ်ာက္ပ်က္သင့္တဲ့ လက္ရာမြန္ တစ္ခုပါ
း)
ခင္ေလး
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
ReplyDeleteေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္...
ReplyDeleteကၽြန္မကေတာ့ ဇာတ္အိမ္ထက္ အေရးအသားကို စိတ္ဝင္စားခဲ႔သူပါ။
ေသေသခ်ာခ်ာခြဲျဖာၿပီး ထပ္ဖတ္လို္က္ပါဦးမယ္။ =)
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteမီးမီးခ်စ္ေျပာတာသေဘာတူပါတယ္။
ReplyDeleteကိုကိုေနရာမွာကိုယ္ဆိုရင္ေရာဘယ္လိုတံု႕ျပန္မလဲ။
မေဝခြဲႏိုင္ပါဘူး။လြယ္လြယ္ စြန့္ပစ္ သြားတာပဲ.လို႕ေျပာတာလြယ္ေပမဲ့သစာၥမရွိသူကိုဆက္ေပါင္းသင္းလို႕လူသတ္မႈျဖစ္မွာလဲစိုးရေသးတယ္။
ဥေႏွာက္ကကိုကိုလိုဘဲထားခဲ့ခ်င္ေပမဲ့ႏွလုံးသားက
ထားခဲ့ႏိုင္ဖို႕ျပန္မေခၚမိဖို႕ေတာ္ေတာ္မလြယ္ပါ။
ေဟမာန္မွာေစ်းေတာင္းရြက္ပီးလုပ္ေႂကြးတာေတြ၊
အတူတူေနၾကတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကိုေက်ာ္ပီးblogမွာဆက္မဖတ္ခ်င္ခဲ့ဘူး၊ဇတ္လမ္းကိုသိထားလို႕၊
ကိုရဲ့ေပ်ာ့ညံ့တဲ့စ႐ိုက္ကိုအေမဆိျပန္မွီခိုခ်င္တဲ့အခါ
ျမင္ႏိုင္သည္၊gone with the wind မွAshley နဲ႕Scarlet Ohara လိုသတိရမိသည္။
"ေဝသည္ လက္ႏွစ္ဖက္၌ ေရေႏြးျဖင့္ ျပဳတ္ေလွ်ာ္ထားေသာ က်ေနာ့္ ျပည္ေပက်ံေနသည့္ အဝတ္မ်ားကုိ တဖက္သူ႔ကြပ္႔ပ်စ္ေပၚတြင္ လွန္းလုိက္ၿပီး က်ေနာ့္ ကုိလွမ္းၾကည့္ကာ ျပဳံးေလသည္။
“သားႀကီးကလဲကြယ္ အေမခဏကေလး မရွိရင္ တေၾကာ္ေၾကာ္ ျဖစ္ေတာ့တာဘဲ” ဟု ေျပာၿပီး ရယ္သည္။"
ေနမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာျပဴစုပုံကသားအမိလိုမ်ိဳး၊
ေဝရဲ့အခ်စ္ကအဆုံးမရွိပါ၊
ႏွမေလးလိုဆက္ေစာင့္ေရွာက္ရင္ေရာျဖစ္ႏိုင္မလား?
ေပ်ာ့ညံ့တဲ့မထိန္းသိမ္းတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္အေဟာင္းကိုျပန္လႊတ္ခဲ့တဲ့ကိုကို. ကိုသာအျပစ္တင္ခ်င္သည္။
ကေလးသာသာစပါးသယ္တဲ့မိန္းခေလးပ်ံက်ေလးကိုယူရင္ဒီလိုမျဖစ္ေအာင္သူ႕မွာထိန္းသိမ္းဖို႕တာဝန္ရွိသည္။
ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ထားသင့္သည္။
ဒိလိုစ႐ိုက္ေတြအျပင္မွာလဲရွိပါသည္။
ပန္းရန္ဆရာနဲ႕ပန္းရန္သမအတြက္ထမင္းစားေရ
ေသာက္လိုဘဲေဖာက္ျပားတာမၾကာ့ခဏၾကဳံဘူးသည္။
မေကာင္းမႈလို႕မသိၾကသလိုပါ။
စ႐ိုက္မတူတာယူရင္ဒီလိုေၾကကြဲစရာေတြျဖစ္ႏိုင္လို႕
တကယ္တာဝန္ယူႏိုင္မွယူၾကပါ။
ကယ္တင္ရွင္မဟုတ္ဘဲလူယုတ္၊လူေတြေဝျဖစ္ႏိုင္သည္၊
BTW
ReplyDeleteမသိန္းရွင္မွ ရထားလက္မွတ္စာေရးကိုရင္ေမာင္နဲ႕အညာသူ
ထညက္ေမွာင္ခိုမေလးဇတ္လမ္းကပိုဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္
ေကာင္းပါသည္၊အခုထိလဲအင္ေတာ၊နတ္ေမာက္က
လူေတြဒီလိုဆင္းရဲဆဲပါ၊
မႏွစ္ကရြာျပန္ရထားစီးေတာ့၁၉၆0အတိုင္းဘဲေတြ႕ရ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဒသမို႕ဖြံ႕ျဖိဳးေရးမလုပ္ဆိုဘဲ။မီးေမွာင္ေမွာင္ရထားေပၚကို
ပဲခူးဘက္ပဲဆြတ္ဖို႕တတ္လာလိုက္တာnaziေခတ္ကဂ်ဴးအက်ဥ္းသားရထားလိုပါဘဲ။
မသိန္းရွင္ ကို႐ိုက္တင္ဖို႕ေရာရွိပါသလား?
မအားမအားနဲ႔ စာဖတ္ဖို႔ေနာက္ဆုတ္ေနခဲ႔ေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေဝဖန္ခ်က္ေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္မိပါတယ္။
ReplyDeleteကၽြန္မက အေရးအသားကို ပိုမိုစိတ္ဝင္စားသူမို႔ ဒီစာအေၾကာင္းေျပာမယ္လုပ္ေတာ့ ဆရာမၾကည္ေအးကိုပဲ သတိရမိပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိပါဘူး။ ေႏြတညရဲ႕ စာတစ္ေၾကာင္းကို ဖတ္မိတိုင္းမွာ ဆရာမရဲ႕ စာေတြကိုပဲ ျပန္ျပန္သတိရမိေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ေနာက္ဆံုးမွာ ဆရာမစာေတြ ျပန္ဖတ္ျခင္းနဲ႔သာ အဆံုးသတ္ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္မအတြက္ ေရးဟန္ႏွစ္ခုက ေရႊခ်ည္ေငြခ်ည္လို ျဖစ္ေနပါတယ္။ၿဖိဳးကနဲ ဖ်က္ကနဲအလက္မွာ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႕ဟန္လို႔ ခြဲေနရင္းမွာတင္ တစ္ေရာင္တည္းလို ယွက္မိသြားျပန္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဆရာမၾကည္ေအးရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ ေရာက္ခဲ႔တယ္လို႔ လူေျပာခံရတဲ႔ ဆရာမဂ်ဴးက သူ႔ရဲ႕အႀကိဳက္ဆံုးစာအျဖစ္ ေႏြတညကို ညႊန္းခဲ႔ေလသလားလို႔ ကၽြန္မသိပ္ကို သိခ်င္စမ္းစူးခ်င္မိပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းအရာက အႏၲာရာယ္ႀကီးေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔လို ပညာရွာေနသူေတြအတြက္ အေျဖေလး ေပးႏိုင္မယ့္သူ ရွိေစခ်င္ပါတယ္။။ ဒါေၾကာင့္ စာေပသုေတသီေတြက ေဝဖန္အကဲျဖတ္ေပးၾကပါ လို႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္စြာေမးပါရေစ။
ဇာတ္အိမ္ကို ခံစားမိတာက ဆရာျမသန္းတင္႔ရဲ႕ ဓားေတာင္ကို သတိရေစပါတယ္။ လူယဥ္ေက်းျဖစ္ခ်င္သူ။ ကိုယ့္စည္းကိုယ္ျခားကာ ၿမိဳသိ္ပ္သာ ခံစားတတ္သလို သေဘာထားေကာင္းခ်င္ေပမယ့္ ခံႏိုင္ရည္နည္းတဲ႔ ျမင့္ျမတ္ခ်င္ေပမယ့္ မႀကံခိုင္တတ္တဲ႔ ပညာတတ္ေတြေဝသူရဲ႕ စရိုက္ကို ေဝဆိုတဲ႔ ပန္းရိုင္းေလးနဲ႕ တြဲယွက္ ဖြဲ႕ထားတာ အရမ္းကို လွပသက္ဝင္ေျပာင္ေျမာက္လွပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ဒီစာကို ဖတ္ခြင့္ေပးတဲ႔ဆရာ႔ကို အထူးေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ထပ္မံေျပာလိုပါတယ္။
ကုိၿငိမ္း ... ေႏြတညအတြက္ အပင္ပန္းခံၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ တင္ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ။ ေႏြတညနဲ႔ပါတ္သတ္ၿပီး စာဖတ္သူတုိ႔ရဲ့ အျမင္၊ခံစားခ်က္နဲ႔ယူဆခ်က္ကုိေရးေပးဖုိ႕ တုိက္တြန္းတာကုိပါေတြ႔လုိက္ရတယ္။ က်ေနာ့အတြက္ေတာ့ ဒီလုိေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ဂႏၱဝင္ဝတၳဳ နဲ႔ ဒါကုိေမြးဖြားေပးတဲ့ ဦးႏုိင္ဝင္းေဆြ တုိ႔ကုိ ဘယ္လုိမ်ား ေစာဒကတတ္ ေရးႏုိင္ဘြယ္ရာမ်ားရွိႏုိင္ပါအံ့။ မိမိအေနျဖင့္ ေႏြတညကုိေဖၚၾကဴေပးတာကုိ "က်စ္လစ္သိပ္သည္စြာျဖင့္ ဇတ္ေကာင္ေတြကုိ ေပးလႈပ္ရွားတာ အသက္ဝင္တယ္၊ သူတုိ႔ရဲ့စရုိတ္ကုိပီျပင္ေအာင္ သရုပ္ေဖၚေပးတယ္၊ အဲဒီေခတ္အခါရဲ့လူမူဘဝပုံစံကုိပါ တစိတ္တေဒသ ထင္ဟပ္ေပးတယ္၊ (ဥပမာ.. စပါးသယ္မေလ) ၿပီးေတာ့တခါတရံ စာေရးသူက ဇာတ္ေကာင္ေနရာေရာက္ၿပီ၊ တခါတေလ စာဖတ္သူတုိ႔နဲ႔အတူ ၿပိဳင္တူခံစားေပးေနတယ္လုိ႔ " ေျပာမိရင္ စာေပဗဟုသုတ နည္းပါးတဲ့က်ေနာ့အတြက္ မသင့္ေတာ္ႏုိင္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အားတင္းၿပီးေတြးမိတယ္ ေနြတညဟာ စာဖတ္သူကုိဘာေပးခ်င္တာလဲေပါ့။ စဥ္းစားမိတယ္ သမရုိးက်လူမူဘဝမွာ ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ အင္မတန္နက္ရႈိင္းတဲ့ လူမူေရးပရိပကၡေတြကုိ သံသယေတြနဲ႔ လႊမ္းမုိးေနတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပုံရတယ္လုိ႔ ခံစားမိတယ္။
ReplyDeleteေနာက္တခ်က္က စားေရးသူသာသက္ရွိထင္ရွားရွိမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္.... တကယ္လုိ႔ဇာတ္ေကာင္ေတြေျပာင္းခဲ့လွ်င္ဘယ္လုိ ခံစားမူနဲ႔ေရးမလဲေပါ့။ ေဝ..ရဲ့ ..ေနရာမွာ အသက္ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ လူပ်ဳိလွကေလး နဲ႔ ေဝ့ရဲ့ကုိကုိ အစား... အသက္ႀကီး ပညာတတ္တဲ့ အပ်ဳိမႀကီးတုိ႔ရဲ့ အခ်စ္ဖြဲ႔ဇာတ္လမ္းကုိ ဘယ္လုိစာေရးျခင္းအတတ္ပညာနဲ႔ ဘယ္လုိမ်ား ခံစားေရးဖြဲ႔ေပးမလဲ…… ေတြးမိရင္း......
ေႏြတညေပါင္းမ်ားစြာရဲ့ေႏြတညရွိသလုိ......
ေႏြတညရဲ့ ဆည္ဆာကုိ မေမ့ေလွ်ာ့ေစခ်င္…….
ေလးစားစြာျဖင့္
ေက်ာ္ႏုိင္
မမယ္ကိုးခင္ဗ်ား
ReplyDeleteခင္ဗ်ားက အခုလိုေျပာလို ့က်ေနာ့္အေတြ ့ အၾကံဳေလးတခုေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီတုန္းက က်ေနာ္က ပဲခူးၿမိဳ ့ဘူတာေရွ ့က ယခင္က အလက(၂)မွာ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနတုန္း နိဳင္ဝင္းေဆြက က်ေနာ့္ဆီလာလည္ပါတယ္။ ဘူတာနဲ့ ့လည္းနီးေတာ့ က်ေနာ့္ေက်ာင္းကိုပဲ တန္းၿပီးဝင္လာပါတယ္။ သူေရာက္လာတဲ့အေၾကာင္းက်ေနာ္က ေက်ာင္းက ဆရာဆရာမေတြကိုေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာမတေယာက္က သူ ့ကို အဲသလိုပဲေဝဖန္ပါတယ္။ ကိုကို ရဲ့ လူလတ္တန္းစားညာဥ္ကို ေထာက္ျပပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း နိဳင္ဝင္းေဆြကေတာ့ ျပံဳးၿပံဳး ျပံဳးျ႔ပံဳးနဲ ့ပဲ နားေထာင္ပါတယ္။ အဲဒီေန ့က ဆရာမေတြ ဝိုင္းၿပီးသူ ့ကိုရန္ေတြ ့ၾကေသးတယ္။ သူ ့ကိုမဟာဖိုဝါဒီ၊မျပတ္သားတဲ့ လူလတ္တန္းစားဖက္က ရပ္တဲ့သူဆိုၿပီး ဝိုင္းေၿပာၾကပါတယ္။ သူကေတာ့ ျပံဳးၿပီးေတာ့႔ပဲ ေနတယ္။ သူက သူ ့ဝတၳဳေတြကိုေဝဖန္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေျပာတတ္ဘူးေလ။ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားတို ့နဲ ့သူ ့ကို ေတြ ့ေပးခ်င္တယ္ဗ်ာ..
တုိက္ဆုိင္လုိက္ေလဗ်ာ... က်ေနာ့ဖန္တီးထားတဲ့ဇာတ္ေကာင္အသစ္ေတြကုိ ဦးႏုိင္ဝင္းေဆြ က ျပန္လည္ဆန္းသစ္ေပးမယ္ဆုိရင္... ဒီကိစၥရွင္းႏုိင္ေကာင္းရဲ့...
ReplyDeleteေလးစားစြာျဖင့္
ေက်ာ္ႏုိင္
ကိုၿငိမ္းေ၀
ReplyDeleteက်ေနာ္ ၁၃ႏွစ္မွာေႏြတညကိုဖတ္ရတယ္။မီးအုပ္ေဆာင္း
ကိုေဆာင္ၿခံဳထဲထည့္ၿပီးတညလံုးအၿပီးဖတ္ခဲ့ရတာ၊ဖတ္ပီးေတာ့ရီႈက္ႀကီးတငင္ငိုမိျပန္ေရာ။အခုက်ေနာ္အသက္၄၀ေက်ာ္ပါၿပီ၊ေႏြတညဖတ္တိုင္းမ်က္ရည္က်တုန္းပဲ။
ဆရာႏိုင္၀င္းေဆြဆိုတာ က်ေနာ္တို ့ရဲ ့ သူရဲေကာင္း။
၂၀၀၆တုန္းကဆရာေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တဲ့ ေဟြးေဖာ္လူရြာ
ေနရာကိုေရာက္ခဲ့တုန္းကလည္းလြမ္းဆြတ္တမ္းတမ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္။မေသခင္လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္၃ခုရွိတယ္။ ဆရာႏိုင္၀င္းေဆြစာအုပ္ေတြျပန္ထုတ္ခ်င္တာရယ္၊ေမာင္
္ေလးေအာင္ ကဗ်ာေတြျပန္ထုတ္ခ်င္တာရယ္၊ ကိုယ္ပိုင္
ကဗ်ာစာအုပ္ေလးထုတ္ခ်င္တာရယ္ပါပဲ၊
ဒီ၀တၳဳကို အခမွဘဲ ဖတ္ဘူးေတာ့တယ္။ ျပန္ရိုက္ ျပန္တင္ေပးသူမ်ားကို ေက်းဇူးအထူးပါဘဲ။
ReplyDeleteကိုကို လို တဘက္သက္ထားခဲ့တဲ့ လူေတြ တကယ္ကို အျပင္မွာ ရွိပါတယ္။
ေရာဂါရွိတဲ့ ခ်စ္သူကို သူ႔ေရာဂါ သက္သာေအာင္ ကိုယ့္ေရာဂါကို ေမ့ျပီး ျပဳစုေပးဘူးပါတယ္။ အငတ္ခံျပီးလဲ ေကၽြးဘူးပါတယ္။ အဆူခံ ျပီးေတာ့ လဲ ခ်စ္ပါတယ္။ လူေတြမသိေအာင္လဲ အ၀တ္ေတြ မီးပူခိုးတိုက္ေပး၊ အစားေတြ ဖြက္ယူသြားျပီး ေကႊးဘူးပါတယ္။
ထားမသြားေအာင္လဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတာင္းပန္ ဘူးပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ ထားသြားျပီး ရယ္ဒီမိတ္တကာ့ ရယ္ဒီမိတ္ကိုဘဲ ေရြးသြားပါတယ္။
ေဒၚခင္ေ၀ရယ္ ကိုကိုကေတာ့ ရွင့္ကို လူသိရွင္ၾကားယူျပီး လူလြတ္ၾကီး အျဖစ္နဲ႔ ရွိေနပါေသးတယ္။