မေန႔က ဆရာႏွင္းခါးမိုးအိမ္မွာ ထိုင္ေနတုန္း ဂ်ာနယ္တေစါင္မွာ ဆရာ သစၥာနီရဲ့ ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔နဲ႔ပါတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ဖတ္ရပါတယ္။
ျပည္တြင္းမွာ ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔အခမ္းအနားလုပ္တဲ့အခါ အျမင္မတူညီၾကတာေလးေတြ ရွိခဲ့တာ ရွိေနတာကို ထည့္ေရးတာေတြ႔ရေတာ့ က်ေနာ္ ၿပံဳးမိတယ္။ ဒါမ်ိဳးက ဘယ္ေနရာမွာမဆို ရွိေနမွာပဲေလ။ ျပည္တြင္းမွရယ္လို ့မဟုတ္ပါဘူး ျပည္ပမွာလည္း ရွိေန ႀကံဳေနမွာပါပဲ။ ဒီလို ရွိေနတာကိုက သဘာဝက်တဲ့ကိစၥပါ။ အလွတရား တခုလို႔ေတာင္မွ ေျပာလို ့ရမလားပဲ။
က်ေနာ္တို ့ဆီမွာ ကမၻာ့ကဗ်ာေန ့အခမ္းအနားလုပ္တဲ့အခါ ကဗ်ာရြတ္တာဟာ အနိမ့္ဆံုး လူတစု အေပ်ာ္က်ဴးတာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အျမင္က အစ အျမင့္ဆံုး ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဓမၼတရား က်ဆံုးေရး ခ်စ္ခင္ေလးနက္ေရး ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို အင္အားေလာင္းျဖည့္တဲ့အလုပ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အျမင္အထိ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့တေတြက အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို လက္ခံႀကိဳဆိုခဲ့ပါတယ္။ ငါနဲ ့မတူလို ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာထက္ အထက္က အျမင့္ဆံုးအျမင္အတြက္အက်ိဳးရွိတဲ့ အျမင္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမဆို ဘယ္အျမင္မဆို လက္ခံၾကမယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံစိတ္ထားနဲ ့က်ေနာ္ တို ့လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။
ဒီအေျခခံစိတ္ထား ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို ့ဆိုရမွာပါ။ အဲဒီေန ့က ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြတို ့ကဗ်ာဆရာ ကမာပုလဲတို ့က ဒီသေဘာတရားကို အေျခခံတဲ့ သူတို ့အျမင္ေတြကို ေျပာသြားျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တို ့ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာ အခမ္းအနား နိဂုံးခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အခမ္းအနားေလးၿပီးသြားေတာ့လည္းပဲ က်ေနာ္တို႔ဟာ အခမ္းအနားကေပးတဲ့ အခ်ိဳဓါတ္ အၾကည္ဓါတ္ကို ဆက္ၿပီး အရသာ ခံေနခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ရွိေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက က်ေနာ္တို ့မ်က္ကြယ္မျပဳႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားတဲ့ ကိစၥေတြမွ မဟုတ္တာပဲ။ က်ေနာ္တို ့ အခ်ိဳဓါတ္ အၾကည္ဓါတ္ တကယ္အေျခခံမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔နဲ ့အျမင္မတူသူေတြအေပၚမွာလည္း အေလးအနက္ထား အသိအမွတ္ျပဳ ပိုၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာမိတဲ႔အထိ စဥ္းစားလာနိိုင္တာ အမွန္ပါပဲ။
မတူကြဲျပားျခားနားျခင္းဟာ သဘာဝက်ပါတယ္။ တူႏိုင္စရာလည္း မရွိပါဘူး။ တူလည္း မတူပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္ မမွတ္မိေတာ့တဲ့ အေမရိကန္သမၼတေဟာင္းတေယာက္ ေျပာဖူးတဲ့စကား ရွိပါတယ္။ အားလံုး တေသြးတသံထဲ ျဖစ္တာ ေကာင္းပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ တေသြးတသံထဲ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ မတူကြဲျပားစြာ ရွိေနတာဟာ သဘာဝ အက်ဆံုးပါပဲတဲ့။
က်ေနာ္ကေတာ့ ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔အခမ္းအနားမွာ အားလံုးကို ခ်စ္ခင္တဲ့စိတ္နဲ ့လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရနံ႔ကို အခိုက္အတန္႔အားျဖင့္ ရွဴရွဳိက္ၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အခု အဲဒီကဗ်ာရြတ္ပြဲေလး ၿပီးသြားတာ တပါတ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ က်ေနာ္တို ့အရွိန္မေျပႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို ့၂၈ ရက္ေန ့က ဖိုးထူးလဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆံုခဲ့ၾကတဲ့ ကဗ်ာရြတ္ပြဲအတြက္ ခံု မ တာကအစ ေဆာင္းေပါက္ထမ္းတာအဆံုး လုပ္အားေပးခဲ့ၾကသူေတြ ဆံုမိတုန္း ရုိက္ထားခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုနဲ ့ကဗ်ာရြတ္ပြဲေန႔က ကဗ်ာရြတ္သြားတဲ့ ဘေလာ့ဂါ မဆုမြန္ရဲ့ ဓါတ္ပံုကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်စ္ခင္တဲ့စိတ္နဲ ့လြတ္ေျမာက္ေနႏိုင္ၾကပါေစ
ၿငိမ္းေဝ
No comments:
Post a Comment