မေန႔က
တေန႔လံုး
အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ရုံးမွာ
အခ်ိန္ကုန္တယ္။
လူငယ္ေတြၾကားမွာ
ငါလည္း ျပန္လည္ ငယ္ရြယ္
ငါလည္း ျပန္လည္ စိမ္းလန္း
မိုးေရစက္ေတြက
ငါ ေၾကာကုန္းကို တျဖန္းျဖန္းနဲ႔ရုိက္ပုတ္
ငါ သတိမျပဳအားဘူး
ငါ့ေဘးမွာ
၂ လေလာက္ကမွ ေရာက္လာတယ္ဆိုတဲ့ လူတေယာက္ကို သတိမျပဳမိ
၁၂ တန္းေအာင္ၿပီး အလုပ္လက္မဲ့ ဘာတခုမွ မေရရာတဲ့ လူငယ္တေယာက္ကို
သတိမျပဳမိ
ငါ ဆယ့္ေလးႏွစ္ေလာက္ ငယ္ပစ္လိုက္တယ္
ရုံးေပၚကအဆင္းမွာ လမ္းေဘးက စာရြက္စုတ္တခုကို ကန္ပစ္လိုက္တယ္
အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ လူငယ္ေတြ
ေဘာ္လံုးကြင္းတခုကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း
သူတို႔ေနရပ္ ေဘာ္လံုးကြင္းကုိ လြမ္းေနၾကတယ္
ဒီမွာက ေဘာ္လံုးကြင္းက ျမက္ခင္း
သူတို႔ တစံုတရာကို ထုခြဲေရာင္းစားဖို႔
သူတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္
သူတို႔ လန္းဆန္း
သူတို႔ လွပ
သူတို႔ ႏုပ်ိဳ။
ေျမပံုထဲမွာ ရွိတဲ့ ေခါက္သိမ္းထားတဲ့ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ ရြာတရြာ
တာလမ္းတခု
သူတို႔ေဘးမွာ ေခါင္းငံု႔စဥ္းစားေနတဲ့ အဖိုးအို
သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္က ကုန္စံုဆိုင္ေလး
သီခ်င္းသံတညံညံနဲ႔ ေရခဲေခ်ာင္းသည္
အနီေရာင္ အျပာေရာင္ အစိမ္းေရာင္
ျမင့္မားထည္ဝါလြန္းတဲ့ အေဆာက္အအံုႀကီး
တန္းစီရပ္ထားတဲ့ ဇိမ္ခံကားမ်ား ဆုိင္ကယ္မ်ား
မဲေဆာက္ကို ျမန္မာေတြ သိမ္းပိုက္ထားလိုက္ၿပီတဲ့
အဲဒီေမးခြန္း က်ေနာ္ ေျဖၾကည့္တယ္
က်ေနာ့္အေျဖက ကြက္လပ္တခုနဲ႔ ထြက္က်လာခဲ့ရတဲ့ ေန႔။ ။
ၿငိမ္းေဝ
No comments:
Post a Comment