ဒီေဆာင္းပါးရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ႏို႕ဖိိုးဒုကၡသည္စခန္း “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္းအနားျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မီတီက၊ ဒုကၡသည္စခန္းထဲ က လူျမင္သူျမင္ေနရာေတြမွာ ကပ္ထားတဲ့ေႀကာ္ညာေတြရဲ႕ “ေခါင္းစဥ္” ေလးပါပဲ။ သူတို႕က “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္းအနားမွာ လာေရာက္ေဟာေျပာၾကဖို႕ ဖိတ္ၾကားထားၾကတဲ့ စာေရးသူ (၄)ဦးကို “လမင္း(၄)စင္း” အျဖစ္ တင္စားခ်င္ပါတယ္တဲ့။ အခမ္း အနားက်င္းပမယ့္ညက လျပည့္ေန႕ည။ ဒါေၾကာင့္မို႕ တကယ့္သဘာ၀ “လတစင္း” နဲ႕ေပါင္းၿပီး “လမင္း(၅)စင္းလင္းမယ့္ည” ဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္ေရြးခဲ့ၾကတာပါတဲ့။ ကဗ်ာဆန္ၿပီး ဂႏ ၱာ၀င္ေျမာက္တဲ့ အေတြးတခုပါပဲ။ဒုကၡသည္စခန္း လူထုစည္းေ၀းခန္းမေဆာင္ႀကီးထဲမွာ “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္းအနားက်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ၂၂.၁.၂၀၀၈ (အဂၤါေန႕) ။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၆၉-ခု၊ ျပာသိုလျပည့္ေန႕ ေပါ့။ တက္ေရာက္ေဟာေျပာခြင့္ရခဲ့ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ျပည္ပကိုပူပူေႏြးေႏြးေရာက္လာတဲ့ ခရမ္းျပာျမင္းရိုင္းကဗ်ာဆရာႀကီး “ေအာင္ေ၀း” ၊ ကရင္အမ်ဳိးသား စာေရးဆရာမ်ား “ရဲေဘာ္ ေရွာင္း” ၊ ကဗ်ာဆရာမ “ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ” နဲ႕ စာေရးသူတို႕ပါပဲ။
“ရဲေဘာ္ေရွာင္း” က “သူရဲေကာင္းတို႕တုိင္းျပည္” ေခါင္းစဥ္နဲ႕၊ ကိုကိုးကၽြန္းမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားဘ၀က၊ ကၽြန္းက ေလွတစင္းနဲ႕ထြက္ေျပးဖို႕ႀကိဳးစားတဲ့ သူ႕ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳကို အေျခခံၿပီး ေဟာေျပာပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာမ “ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ” က “စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္မနဲ႕ ကၽြန္မေရးခဲ့ေသာစာမ်ား” ေခါင္းစဥ္နဲဲ႕ ေျပာေဟာ ပါတယ္။
ဆရာ “ေအာင္ေ၀း” က “လြမ္းမိတဲ့တရား” ေခါင္းစဥ္နဲ႕ လူငယ္ေတြ သခၤ ါန္းစာယူၾကဖို႕ နမူနာအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ကဗ်ာေတြစာေတြၫွပ္ၿပီး ယွဥ္ၿပီး ေဟာပါတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ “ကဗ်ာဖတ္ရင္ ရင္ဘတ္နဲ႕ဖတ္ပါ” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ေဟာပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာေတြက ရင္နဲ႕ (သို႕ မဟုတ္) ႏွလံုးသားနဲ႕ေရးတာကို ကဗ်ာဖတ္သူေတြကလည္း ရင္နဲ႕ (သို႕မဟုတ္) ႏွလံုးသားနဲ႕ဖတ္မွ ခံစားလို႕ရႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ေဟာခဲ့တာပါ။ အခမ္းအနားဟာ ညေန(၅)နာရီကစၿပီး ည(၁၂)နာရီမွာၿပီးပါတယ္။
“ႏို႕ဖိုးဒုကၡသည္စခန္း” ဆိုတာ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ ၿမိဳ႕နဲ႕ ကီလိုမီတာ (၂၀၀)ေက်ာ္အကြာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံနယ္စပ္နဲ႕ (၁၂)ကီလိုအကြာမွာရိွပါတယ္။မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကေနၿပီး (၆)နာရီၾကာ ကားစီးၿပီးသြားၾကရပါတယ္။ ေတာအထပ္ထပ္၊ ေတာင္စဥ္ အထပ္ထပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ခရီးႏွင္ၾကရတာပါ။ ေတာင္ေပၚခရီးမွာ အေကြ႕ေပါင္းတေထာင္ေက်ာ္ ေကြ႕ခဲ့ၾကရပါတယ္။
ႏို႕ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းကို ၁၉၉၇-ခုႏွစ္မွာ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။ အခုဆိုရင္ ဒုကၡသည္စခန္းသက္တမ္း(၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ ရိွၿပီေပါ့။ က်ေနာ္တို႕ႏုိင္ငံက လူမ်ဳိးစံုျပည္သူေတြ ဒီဒုကၡသည္စခန္းကို ေရာက္လာမစဲ တသဲသဲပါပဲ။ ဒါေတာင္မွ ထိုင္းႏုိင္ငံအစိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံသားဒုကၡသည္ေတြ ၀င္မလာႏုိင္ေအာင္ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႕ တားဆီးဟန္႕တားထားတာပါ။ ဒုကၡသည္ ႏွစ္ေသာင္း ေက်ာ္ရိွၿပီး အထက္တန္းေက်ာင္း၊ ေစ်း၊ အားကစားကြင္း၊ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း (၄)ေက်ာင္း၊ ဗလီ၊ ခရစ္ယာန္ဘုရား ရိွခိုးေက်ာင္း၊ ေဆးရံု အစရိွသျဖင့္ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ လုူမႈေရးလိုအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည့္ဆီးေပးထားတာလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ တဲအိမ္ေလးေတြ တခုနဲ႕တခုထိစပ္ၿပီး တည္ရိွေနတဲ့ ဒီလိုအေျခအေနကို ေတြ႕ရေတာ့ ေၾကကြဲတာေတာ့ အမွန္ပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ ဒုကၡေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ေနရပါေစ၊ ဇာတိပုညဂုဏ္မာနကုိ မခ်လိုက္ပဲ ဇြဲနဲ႕ဆက္လက္ကိုင္ဆြဲ ခ်ီၤတက္ေနၾကတဲ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံသားေတြကို ေတြ႕ရလို႕လည္း တဖက္က ဂုဏ္ယူကာ အားတက္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ အခုလို “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္း အနားမ်ဳိးကို လူတေထာင္နီးပါး တက္ေရာက္တဲ့အထိ က်င္းပႏုိင္တာကိုၾကည့္ရင္ပဲ ဘ၀ကို အၫံ့မခံအရႈံးမေပးပဲ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာ၊ လူ႕အသိတရား ျမင့္မားထြန္းကားေရး က်ဳိးပမ္းေနၾကတဲ့ သူုတို႕ကို က်ေနာ္ေလးစားမိပါတယ္။
ဒုကၡသည္စခန္းထဲကို လြန္ခဲ့တဲ့တႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက ေရာက္ေနၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာ “ခင္လြန္း” ၊ ဆရာ “ျမင့္ေအာင္ သန္႕” နဲ႕ သူတို႕အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနၾကတဲ့ စာေပျမတ္ႏိုးသူ ဆရာ “အာေဘာ္” တို႕လို ပုဂၢိဳလ္ေတြက စခန္းရဲ႕တာ၀န္ရိွသူ အဆင့္ ဆင့္ကို ခ်ဥ္းကပ္စည္းရံုးၿပီး “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္းအနားျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကတာပါ။ က်င္းပေရးေကာ္မီတီ နာယက ႀကီးမ်ားက စခန္းရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ရိွွသူေတြ၊ က်င္းပေရးေကာ္မီတီမွာၾကေတာ့ စာေပသမား၊ စာေပခ်စ္သူေတြ။ ကဗ်ာဆရာ “ခင္လြန္း” က အတြင္းေရးမႉးတဲ့။
ဒီအခမ္းအနားဟာ၊ ႏို႕ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းရဲ႕ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ က်င္းပတဲ့ “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္းအနားပါပဲ။ ဒါဟာ ႏို႕ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းမွာရယ္လို႕ ဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူး။ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္၊ ဒုကၡသည္စခန္း(၉)ခုမွာရိွတဲ့အနက္၊ ဒီတႀကိမ္ဟာ ဒုကၡသည္စခန္းအားလံုးရဲ႕ ပထမအႀကိမ္က်င္းပတဲ့ “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္းအနားပဲျဖစ္တယ္လို႕ ယူဆရပါလိမ့္မယ္။
စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ ဧည့္သည္(၄)ဦးအတြက္ “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္းအနား က်င္းပေရးေကာ္မီတီက စီစဥ္ေပးထား တဲ့ ေနရာထုိင္ခင္းနဲ႕၊ ေကၽြးေမြးဧည့္ခံေရးအစီအစဥ္ကလည္း အဆင္ေျပပါတယ္။ ဆရာ “ရဲေဘာ္ေရွာင္း” ဟာ ဒုကၡသည္စခန္း ထဲက သူ႕သမီး ျဖစ္သူဆီမွာ၊ တခါ- ကဗ်ာဆရာ “ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ” က ရြာထဲက သူ႕မိတ္ေဆြေတြဆီမွာ ... ။ (ဆရာမက လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀)ႏွစ္က ဒီဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာပဲ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ေနထုိင္ခဲ့ရဖူးသူ ျဖစ္တယ္လို႕ ေဟာေျပာပြဲညက ထည့္ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။) က်ေနာ္နဲ႕ ဆရာ“ေအာင္ေ၀း” ကေတာ့၊ က်င္းပေရးေကာ္မီတီက ေနရာခ်ထားေပးတဲ့ က်င္းပေရးေကာ္မီတီ တာ၀န္ခံ ဆရာ“အာေဘာ္” ရဲ႕ ေယာကၡမအိမ္မွာ။ ( က်ေနာ္တို႕ တည္းခိုေနထုိင္ခဲ့စဥ္က ဆရာအာေဘာ္ရဲ႕ ေယာကၡမက၊ ခရီးထြက္ေနလို႕ အဲဒီအိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရိွပဲ က်ေနာ္တို႕တေတြ လြတ္လပ္ခ်မ္းေျမ႕စြာ ေနထိုင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။)
အခမ္းအနားျဖစ္ေျမာက္ေရးမွာ၊ ထိုင္းအာဏာပိုင္ေတြဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရရိွဖို႕ ခ်ဥ္းကပ္ရတဲ့ကိစၥဟာ မေသးငယ္လွပါဘူး။ ဒီတာ၀န္ကိုေတာ့ ဒီစခန္းထဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာ “ စြမ္းၿမိဳင္” က တာ၀န္ယူခဲ့ ရတာပါ။ ေဟာေျပာပြဲညက လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္ တဂြီဂြီနဲ႕ ခန္႕ခန္႕ထည္ထည္နဲ႕ ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူေနဟန္ရိွတဲ့ သူ႕ကို က်ေနာ္ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ သူဟာ ဧည့္သည္စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြကို မဲေဆာက္ၿမိဳ႕အထိ လာေရာက္ႀကိဳဆိုခဲ့ၿပီး ျပန္ေတာ့ လည္း မဲေဆာက္ၿမိဳ႕အထိ လိုက္လံပို႕ေဆာင္ရင္း အပင္ပမ္းခံခဲ့ရွာလို႕ က်ေနာ္တို႕ဧည့္သည္ေတြ သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္လို႕ မဆံုးခဲ့ပါဘူး။
ေဟာေျပာပြဲညတုန္းက “လ”ေရာင္ကို ထြက္ထြက္ၾကည့္ရတာလည္း အေမာပါပဲ။ က်င္းပေရးေကာ္မီတီက စီစဥ္ေပးထား တဲ့၊ ခဏတျဖဳတ္ထုိင္ၿပီး အနားယူလို႕ရတဲ့ ဘန္ဒါပင္ေလးေအာက္မွာ လေရာင္ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး၊ ခန္းမေဆာင္ထဲက ဆရာ “ေအာင္ေ၀း” ရဲ႕ ေဟာေျပာမႈကို က်ေနာ္နားေထာင္မိတယ္။ တက္ေရာက္လာတဲ့ စာေပခ်စ္သူေတြ၊ ရဟန္းသံဃၤာေတာ္ေတြရဲ႕ စာေပခ်စ္စိတ္ဟာ အတိုင္းအဆမရိွ ျမင့္မားလွပါတယ္။ ႏို႕ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး၊ စခန္းက ျပန္လည္ထြက္ ခြါတဲ့အခ်ိန္အထိ၊ ဧည့္သည္ေတြရဲ႕ လိုအပ္သမွ်ကိစၥအ၀၀ကို ျဖည့္ဆီးေဆာင္ရြက္ေပးၾကတဲ့ ဆရာ“၀မ္းသာ” ၊ ဆရာ “သစၥာ” ။ အခမ္းအနားျပင္ဆင္မႈလုပ္ငန္းကို ေန႕မအားညမအား ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာေလး “ကိုတင္ကိုဦး” နဲ႕ ဆရာေလး “ကိုျဖဴေဖြး” အပါအ၀င္ ၊ ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးပမ္းၾကသူအားလံုးအဖို႕၊ “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္းအနား လွပေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပလိုက္ႏုိင္ လို႕ ပင္ပမ္းတဲ့ၾကားက အေမါေျပ ႏိုင္ခဲ့ၿပီလို႕ပဲ က်ေနာ္ယူဆမိပါတယ္။
ႏို႕ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းမွာ က်င္းပတဲ့ ပထမအႀကိမ္ေျမာက္ “စာဆိုေတာ္ေန႕” အခမ္းအနားညဟာ တကယ့္ကို လမင္း(၅)စင္းလင္းတဲ့ ညလို႕ပဲ တင္စားေျပာဆိုၾကရမွာပါပဲ။
No comments:
Post a Comment