ျငိမ္းေ၀

မန္းရွာေရ ...

မန္းရွာေရ
ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚက
တို႕ဘ၀ေတြယူခဲ့ ...

မန္းရွာေရ
ပဲခူး႐ိုးမက
အခ်စ္ညေတြယူခဲ့ ...

မန္းရွာေရ
ေဒါနေတာင္တန္းက
ေတာပန္းေတြယူခဲ့ ...

မန္းရွာေရ
နင့္ေသနတ္ကို
နင္ကိုင္လာခဲ့ ...

မန္းရွာေရ
ေသြးစြန္္းေနတဲ့
သင္တိုင္းေတြ၀တ္ခဲ့ ...

မန္းရွာေရ
အမ်ဳိးသားေရး
လြတ္ေျမာက္ေရးေတြေက်ာပိုးခဲ့ ...

မန္းရွာေရ
နင့္ရဲေဘာ္ - နင့္သားသမီး
စူးနစ္ယံုၾကည္ထားရစ္ခဲ့ ...

အဆိပ္လူးထား
က်ည္ဖူးတစံု ရင္အံုနဲ႕လဲ
မေၾကကြဲနဲ႕ နမ့္က်င္ေရႊ
နင္မွာတာေတြ
ကမၻာေျမေပၚက်န္ခဲ့ၿပီ ... ။
(ဆရာမန္းရွာ ႏွင့္ အမနမ့္က်င္ေရႊသို႕)

ေမာင္လြမ္းဏီ
၁၅.၂.၂၀၀၈



၀င္းပခဲ့သည္ အို ႏွင္းဆီ

လူတေယာက္
ႏွင္းဆီရနံ႕လိႈင္တဲ့ ေခတ္တခုကို ပခံုးနဲ႕ထမ္း
လမ္းေလွ်ာက္သြားခဲ့လို႕
ဒီႏွစ္ေႏြဦး
ႏွင္းဆီနံ႕ေတြ လႈိင္လြန္းေပါ့။

ငါ ယံုၾကည္တယ္
ႏွင္းဆီနံံ႕လိႈင္လြန္းတဲ့ ဒီေႏြဦးေၾကာင့္
ေခတ္ႀကီးတခုလံုး
ႏွင္းဆီရနံ႕ေတြလိႈင္လိမ့္မယ္။

ယူၾက
ႏွင္းဆီရနံ႕ေတြ ယူၾက
ႏွင္းဆီရနံ႕ေပလူးတဲ့ ေႏြဦးကိုယူၾက၊
ဆြတ္ခူးၾက
ႏွင္းဆီရနံ႕ စိုလူးတဲ့ ေႏြဦးကို ဆြတ္ခူးၾက
ေရးျခစ္ၾက
ႏွင္းဆီရနံ႕ လိမ္းက်ံတဲ့
ေခတ္တခုရဲ႕ နံရံကို ေရးျခစ္ၾက၊
သိမ္းပိုက္ၾက
ႏွင္းဆီရနံ႕ထုံမႊန္းတဲ့ ေခတ္ေတြ
တေခတ္ၿပီးတေခတ္ သိမ္းပိုက္ၾက။

“ေရဆန္” လမ္းေပၚမွာ
ပန္းေတြ
ေ၀လြန္း ေၾကြလြန္းခဲ့ၿပီ
၀င္းပရဲနီ အို ႏွင္းဆီေရ ... ။ ။

ၿငိမ္းေ၀
၁၅.၂.၂၀၀၈




ၾကယ္ေၾကြေရဆန္

ျမရာပင္ထက္မွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။
ဆိတ္ဖလူးရနံ႕ေအာက္မွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။
ပင္လယ္လိႈင္းသံနဲ႕
နားၾကည္းေတာက္ေခါက္သံေတြၾကားမွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။
အဓိပတိလမ္းေပၚက
စိန္ပန္းပြင့္ေတြထဲမွာ
ေရႊတိဂံုဘုရားေျခရင္းက
ကတၱရာခင္းထားတဲ့
ႏွလံုးသားေတြထက္မွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။
ဖထီးေရ ...
ဒီတခါေၾကြတဲ့ၾကယ္ကေတာ့
ေသာင္ရင္းျမစ္ေပၚမွာပဲေလ။
နာက်င္ခံျပင္းတဲ့ ေဒါသနဲ႕
ေဒါနေတာင္တန္းႀကီး
လိႈက္ခုန္ငိုညည္း
မ်က္ရည္ေတြ မီၤးလွ်ံရဲရဲခံုးထ
ယူႀကံဳးမရတဲ့ ညေနခင္းဟာ
ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္းပါးမွာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊
က်ေနာ္တို႕ ျငင္းပယ္လို႕ မရ
လက္မခံခ်င္လို႕လည္း မရတဲ့ညေန
တေတာလံုးကြဲေၾက
တပင္ခ်င္း ေၾကကြဲ
အႏုပဋိေလာမတရားႀကီးလည္း
ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႕
ဖထီးရဲ႕ နာမည္ကို
အခါခါေရရြတ္ေနေတာ့တယ္။
ေဟာဟိုက
အမိေျမေကာင္းကင္ယံမွာ
ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ နာမည္ေတြ
ကဗၺည္း ထုိးထားတယ္။
ဖထီးရဲ႕
ျမင့္ျမတ္တဲ့ နာမေတာ္လည္း အပါအ၀င္ေပါ့။
အမိေျမဟာ
ဂုဏ္ျပဳအပ္တဲ့ အိမ္သားတဦးကို
ဆီးႀကိဳဖို႕
ဆို႕နင့္ေၾကကြဲေနပါၿပီ။
ဖထီးေရ ...
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတြကို ယံုၾကည္လို႕
စိတ္ခ်လက္ခ်ထားသြားခဲ့တာလား။
ဖထီးေရ ...
ေရႊ၀ါေရာင္ေတြကို ေတာ္လွန္ေရးသတိရိွဖို႕
အသက္နဲ႕လဲၿပီး တပ္လွန္ခဲ့တာလား။
ဖထီးေရ ...
စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို ေမွ်ာ္လင့္လို႕
အနာဂတ္ကို ပခံုးေျပာင္းေပးခဲ့တာလား။
ကမၻာမေၾကဘူး ဖထီးေရ ...
ကမၻာမေၾကဘူး။
အမိေျမဟာ
ပထမလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမွာလည္း
သမိုင္းရဲ႕အခ်ဳိးအေကြ႕ႀကံဳတဲ့အခါ
ျပည္သူ႕ သူရဲေကာင္းတေယာက္ကို
လက္လႊတ္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။
အခုတခါ
ဒုတိယလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ
သမိုင္းခ်ဳိးေကြ႕
ေအာင္ပြဲနီးလာတဲ့အခ်ိန္
ဖထီးကို
က်ေနာ္တို႕ ဆံုး႐ံႈးလိုက္ရျပန္ၿပီ။
မေျဖႏိုင္ဘူး ဖထီးေရ ...
က်ေနာ္တို႕ မေျဖႏိုင္ဘူး။
က်ေနာ္ ကဗ်ာဆရာပါ
ဖထီးနဲ႕က်ေနာ္
ပထမဆံုး ဆံုေတြ႕ရတဲ့ည
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕
႐ိုးမတိုက္ပြဲ ၀တၳဳကို
က်ေနာ္ သတိရေနခဲ့တယ္။
၀တၳဳထဲ
ပဲခူး႐ိုးမ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရး
ကရင္ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္ႀကီး
တာေကာဒီ နဲ႕
ၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ဗမာလူငယ္ ႏိုင္ငံေရးသမား
ထြန္းႏိုင္
အတူလက္တြဲ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ပံုေတြ
ရင္တခုန္ခုန္နဲ႕
ယံုၾကည္ခဲ့ပံုေတြ။
ဖထီးေရ ...
ဖထီးက တာေကာဒီ ဆိုရင္
က်ေနာ္က ထြန္းႏိုင္ေပါ့
က်ေနာ္စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ပံုေတြ။
ဖထီးေရ ..
က်ေနာ္တို႕အျဖစ္က
၀တၳဳမဟုတ္ပါဘူး။
၀တၳဳထက္ေတာင္ ပိုၿပီး
၀တၳဳဆန္ေနေသးတဲ့အျဖစ္
နာၾကည္းမႈေတြက မွ်စ္စို႕ေပါက္လို
ေျမႀကီးထဲက ေဖာက္ထြက္လာတဲ့ေခတ္။
ေရဆန္ျမစ္ထဲ
ၾကယ္ေၾကြရတဲ့ေခတ္။
ဖထီးေရ ...
ေခတ္ဆိုးႀကီးရဲ႕ ဒီမနက္
ေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ အျမင့္ဆံုးေတာင္ကုန္းထက္မွာ
ဖထီးလက္နဲ႕ လႊင့္ခဲ့တဲ့
စြန္႕လႊတ္ျခင္းအလံေတာ္ကို
ေကာင္းကင္နဲ႕ထိေအာင္
က်ေနာ္တို႕ ထပ္ၿပီး လႊင့္တင္လိုက္ၾကတယ္။
ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႕
အေလးနီျပဳလိုက္ၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႕
ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္မခ်ပါဘူး ဖထီး ။ ။

ေအာင္ေ၀း
၂၅.၂.၂၀၀၈

(၂၀၀၈-ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄-ရက္ ညေန ၄နာရီ ၂၀မိနစ္မွာ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး (KNU) ရဲ႕ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ပဒိုမန္းရွာလားဖန္းဟာ ေသနတ္သမားမ်ားရဲ႕ လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ က်ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ သူဟာ အမည္ရင္းနဲဲ႕အျပင္ “ေရဆန္” ၊ “နမ့္ဇိုရာဖန္း” ကေလာင္အမည္ကြဲမ်ားနဲ႕ ကဗ်ာ၊ ေဆာင္းပါး၊ ၀တၳဳမ်ား ေရးခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။)