ဆည္းဆာတံစက္ၿမိတ္ေအာက္က ကဗ်ာ

ဒီအေၾကာင္းေတြ
ျပန္ေျပာရေပမယ္လို႕
က်ေနာ္မထင္ခဲ့ဘူး။

အခုေတာ့လည္း
ဆီနာနာစိမ္ထားတဲ့ လၻက္ကို
စားရသလိုပါပဲလားေလ။

“ကိုဘုန္းေရ”
“မေဒ၀ီရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္း
တေစ့တေစာင္းၾကည့္႐ံုနဲ႕
ငါ့မွာ
ေမာပမ္းရ ေၾကာခ်မ္းရ” လို႕
ခင္ဗ်ားတမ္းတခဲ့သူ။

“ကိုဘုန္း
မက်ဆံုးေစနဲ႕အုန္း ... ”ဆိုတဲ့
မေဒ၀ီရဲ႕ ေရွ႕မွာ
ဒူးခ်င္း႐ိုက္ၿပီး
ခင္ဗ်ား
မူးမူးနဲ႕ ေခါင္းငိုက္ဦးခိုက္ခဲ့တာ။

ေလွကားထစ္မ်ားေပၚက
တထစ္ခ်င္း ေနာက္ျပန္ဆင္းသူေတြအျဖစ္
အလွေသရည္ကိုလည္းခ်စ္
ခင္္ဗ်ားနဲ႕ က်ေနာ္လည္း ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ္၊

“အတ္ေဖၚႏိုးဆိတ္”
ေဖ်ာက္ဆိပ္ေဖ်ာက္ဆိပ္အသံ
တကယ္ေတာ့
ဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ လက္သည္းဆိတ္တဲ့အသံဆိုၿပီး
ဘံုအလကၤာေဒါသ
ေပါက္ကြဲခဲ့ၾက အဲဒီည
ခင္ဗ်ား
မထတမ္း မူးခဲ့ဖူးၿပီ။

က်ေနာ္က လၻက္ရည္ႀကိဳက္သူ
ကဗ်ာတပိုဒ္ လၻက္ရည္တက်ဳိက္
ခင္ဗ်ားက တပင္ေရႊထီးလက္သစ္
ထန္းရည္ကိုလည္း ခ်စ္သူ
ထန္းရည္တက်ဳိက္
ကဗ်ာက်ေတာ့ လက္ကုန္ႏိႈက္တတ္သူ။

ဒါဟာ
ဗမာျပည္ရဲ႕ ဆိုဗြန္းရပ္ကြက္ဗ်
ကဗ်ာဆရာလည္းရိွ
ပန္းခ်ီဆရာလည္းရိွ
သဘာ၀တၳဆရာႀကီးေတြလည္းရိွ
ဖက္ဆစ္ရဲ႕ အက္စစ္မ်က္ႏွာေတြလည္းရိွ
ဟိုဟာေတြလည္းရိွ
ေကတုမတီရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈသစ္နန္းေတာ္လို႕ပဲေခၚေခၚ
က်ေနာ္နဲ႕ ခင္ဗ်ား
အဲဒီရပ္ကြက္ထဲမွာ လမ္းသလားခဲ့ၾက။

ဒါဒါ၀ါဒီေတြ ေဟာစာတန္းထဲက
ေဘာဂဗလ ဆန္႕က်င္ေရး
ပုဂၢလလိင္ ဆန္႕က်င္ေရး
လူေတြလုပ္တဲ့ ဥပေဒဆန္႕က်င္ေရး
ခင္ဗ်ားနဲ႕ က်ေနာ္
ေတြးေတြးဆဆ ဖြဖြဆြတ္ခ်ဴ
ယူသင့္တာယူ ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာေပါ့ဗ်ာ။

မ်ဳိးဆက္ သစ္္မသစ္
လမ္းေၾကာင္း ေဟာင္းမေဟာင္း
ေက်းကၽြန္သစ္ ျဖစ္မျဖစ္
ေတာ္လွန္ေရးစစ္ စစ္မစစ္
ေလွကားထစ္မ်ားေပၚ တထစ္ၿပီးတထစ္
ရန္သူ႕အေပၚ ထံုးတို႕ထားဘို႕လည္း သတိမလစ္
က်စ္လစ္ျခင္းသံုးမ်ဳိး
ေလ့လားေရးမိုးကို
က်ေနာ္ခင္္ဗ်ား
အတူတကြ ေရခ်ဳိးခဲ့ၾက။

ဧကရာဇ္ကို အံတု
ဗဟုရာဇ္ကို စံျပဳ
လူထုတိုက္ပြဲ
ပန္းေပါက္ေပါက္ႀကဲ သဲခင္းခဲ့ၾက ၀င္းခင္းၾက။

ယံုၾကည္တယ္ေလ
အေနာက္ေလဟာ အေရွ႕ေလကို
ဖိတိုက္ေနၿပီပဲ။

အစ္ဇင္ေတြက
ဘယ္လိုပဲ ျပဌါန္း မျပဌါန္း
မူေတြက
ဘယ္လိုပဲ လမ္းခင္း မခင္း
သူငယ္ခ်င္းေရ
ျပည္သူေတြ ေရြးတဲ့သမိုင္း
ျပည္သူေတြ ေလွ်ာက္တဲ့မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း
မွန္တိုင္းေတြဘယ္လိုပဲ ထန္မထန္
လမ္းမွန္ပဲတဲ့။

“ေမာင္ေလးေအာင္”က
“က်ေနာ္ ေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ
ကဗ်ာကိုခ်စ္ရတဲ့အတြက္”တဲ့။

သံလြင္ျမစ္ကမ္း ေတာင္တန္းႀကီးေတြၾကားမွာ
ကဗ်ာေတြ ကဗ်ာေတြ ကဗ်ာေတြ
ေရးဖြဲ႕လို႕ မကုန္ႏိုင္ေပဘူး
က်ေနာ္ ႐ူးေလာက္ေအာင္ေပ်ာ္ေနၿပီ ကိုဘုန္း။

မယ္တုကၡီစမ္းေခ်ာင္းေလး
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းရလို႕
စိတ္ညစ္ေနတဲ့ၾကားက
သူ႕ကိုလည္း ခ်စ္ရတဲ့အတြက္ေပါ့။

အလင္းႏွစ္ထက္ျမန္တဲ့ အလ်င္မ်ဳိးနဲ႕
ေဟာဒီ အခ်ဳိးအေကြ႕ႀကီးတခုမွာ
က်ေနာ္ပါလာေနၿပီ
က်ေနာ္ပါလာေနၿပီ
ၾကည္ေအးရဲ႕ ကဗ်ာေတြလိုပါပဲလားဗ်ာ။

က်ေနာ့္မွာ
ဆည္းဆာမ်ားကိုလည္းခ်စ္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က
တပ္မႉးကေလးကိုလည္းခ်စ္
သူရဲေကာင္းတို႕ ရင္ခြင္ထဲ
ထာ၀ရ လဲေလ်ာင္းသြားၾကတဲ့
ခြပ္ေဒါင္းကေလးမ်ားကိုလည္းခ်စ္
ေတာ္လွန္ေရးကိုလည္းခ်စ္
ခင္ဗ်ားကိုလည္းခ်စ္
ၿပီးေတာ့ (ခင္ဗ်ားသိပါတယ္)
မေဒ၀ီကိုလည္းခ်စ္
ေဟာဒီလို ေခတ္ႀကီးထဲမွာမွ
ကဗ်ာကို ခ်စ္ခြင့္ႀကံဳ
ကမ္းကုန္ေအာင္ေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ။

က်ေနာ့္ ကဗ်ာ
က်ေနာ့္ ေ၀ဒနာ
က်ေနာ့္ ေဒသနာ
ႏွစ္ရွည္ၾကာ ရာေထာင္တည္ေစေသာ၀္။ ။

(ဒီကဗ်ာကေတာ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ ေကတုဘုန္းေမာ္ မေသဆံုးခင္က သူ႕ကို လြမ္းဆြတ္သတိရတဲ့အေနနဲ႕ ေရးခဲ့တာပါ။ ဒီကဗ်ာေရးၿပီး ၂ႏွစ္အၾကာမွာ ေကတုဘုန္းေမာ္ ဆံုးပါးခဲ့ရပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဒီကဗ်ာရဲ႕သက္တမ္း ၁၂ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ ကိုဘုန္းေမာ္ ဆံုးတာ ၁၀ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။)