(က)
၁၉၉၂ ခု၊ ေမလ........။
ခန္ ့မွန္းရခက္သည့္တေနရာဆီက တစ္တီတူးျမည္သံၾကားရသည္။ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ေျပာ လက္စ စကားကို ရပ္ထားလိုက္ၾက၏။ ပတ္၀န္းက်င္ကို နားစြင့္ၾကရျပန္သည္။ က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ ဆယ္ကိုက္မွ်အကြာတြင္ စစ္ေတာင္းျမစ္သည္ တည္ျငိမ္ေအးေဆးစြာ စီးဆင္းလ်က္ရွိ၏။ အေမွာင္ထုၾကီးအတြင္းမွ ေရစီးသံသဲ့သဲ့ကို ၾကားရသလိုရွိ၏။ ငါးပြက္သံကိုပင္ ၾကားလိုက္ရ၏။ ထို ့ ေနာက္ ပတ္၀န္းက်င္တခြင္လံုး အေမွာင္ထုၾကီးေအာက္၌ နစ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ တိတ္ဆိတ္လ်က္ရွိ ေလသည္။
'' ဦးခင္ေမာင္၀င္းကိုရံုးထုတ္ရင္ လိုင္းကားကို ေခ်ာဆဲြျပီးမွ ေခၚလာတဲ့ကိစၥ၊ ရဲသားတ ေယာက္နဲ ့ ဒုလံုျခံဳေရးမွဴးတစ္ေယာက္ပဲ ပါလာတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥက ေသခ်ာပါတယ္ေနာ္ဆရာေလး ''
'' ေသခ်ာတယ္၊ ေတာင္ငူရဲစခန္းမွာ က်ေနာ့္အသိရဲတစ္ေယာက္ကို မသိမသာေမးၾကည့္ ေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းပဲေျပာတယ္၊ ရဲကတေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး၊ တခါတေလ ႏွစ္ေယာက္ ေလာက္လိုက္တယ္၊ ဒုလံုျခံဳေရးမွဴးနဲ ့ဆိုရင္သံုးေယာက္ေပါ့၊ ရံုးထုတ္တဲ့ေန ့က ဦးခင္ေမာင္၀င္းကို ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းပဲေျပာတယ္၊ ဒီအတြက္ေတာ့ေသခ်ာပါတယ္ ကိုဆန္းလင္း ''
'' ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို ့ဖက္ကလူ ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ပါမွ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ဆရာေလးအေနနဲ ့ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္စဥ္းစားထားသလဲ ''
'' က်ေနာ့္ဆီကေတာ့ က်ေနာ္ပါနဲ ့မွ သံုးေယာက္ပဲရမယ္၊ တေယာက္က ကားေကာင္း ေကာင္းေမာင္းတတ္္တယ္၊ ကားဆရာကို လိုရမယ္ရဖယ္ခိုင္းျပီး ကိုယ္တိုင္ေမာင္းသင့္ရင္ေမာင္းရ မယ္ထင္တယ္၊ ဒီေတာ့ရဲႏွစ္ေယာက္၊ ဒုလံုျခံဳေရးမွဴးနဲ ့ကားဆရာကုိ ထိန္းဖို ့ဆိုရင္ စုစုေပါင္း ေျခာက္ေယာက္ရွိမွျဖစ္မယ္ ''
'' ဒါဆိုရင္ က်ေနာ့္ဖက္က သံုးေယာက္ေပါ့၊ အတိုႏွစ္လက္ယူခဲ့မယ္၊ က်န္တဲ့သူေတြက ဓါးေျမွာင္ေတြပဲ ယူခဲ့ေပါ့၊ ပါးစပ္ေတြ၊ မ်က္ေစ့ေတြ ပိတ္စည္းထားဖို ့ၾကိဳးနဲ ့ပိတ္စေတြလည္း လံုလံု ေလာက္ေလာက္ယူခဲ့ရမယ္၊ ေသနတ္ကို မျဖစ္ႏိုင္လြန္းမွပဲ အသံုးျပဳမယ္ ''
'' ဟုတ္တယ္၊ ေသနတ္ကိုေတာ့ မသံုးတာအေကာင္းဆံုးပဲ၊ ေသနတ္သံေပးလို ့ဘယ္နည္း နဲ ့မွ မျဖစ္ဘူး၊ ပထမက်ေနာ္တို ့သံုးေယာက္က ေတာင္ငူက ထြက္ထြက္ခ်င္း ခေပါင္းတံတားထိပ္ ကေနျပီးကားတားစီးမယ္၊ ကိုဆန္းလင္းတို ့က ဟုိဖက္တံထားထိပ္အဆင္းကေစာင့္၊ အေျခအေန မေပးရင္ က်ေနာ္တို ့ကဘာအခ်က္မွမျပပဲ ျငိမ္ျပီးေနမယ္၊ ခင္ဗ်ားတို ့အထဲက တေယာက္ပဲ တက္ လိုက္ခဲ့ေပါ့၊ ေရွ ့မွာွေတြ ့တဲ့ ရြာတန္းရွည္မွာ က်ေနာ္တို ့အားလံုးျပန္ဆင္းေနခဲ့မယ္၊ အေျခအေနေပး လို ့က်ေနာ္တို ့ကအခ်က္ျပရင္ ခင္ဗ်ားတို ့အားလံုး ကားေပၚတက္ျပီး၊ စီစဥ္ထားတဲ့အတိုိင္းလုပ္ၾက တာေပါ့ ''
'' ကားကို ခေပါင္းလမ္းဆံုအထိျပန္ေမာင္းျပီးမွ ထန္းတပင္ဖက္ကို ေမာင္းရမွာေပါ့ေနာ္''
'' ဟုတ္တယ္ကိုဆန္းလင္း၊ ထန္းတပင္အထိက်ေနာ္တို ့မသြားဘူး၊ လမ္းမွာ လမ္းခဲြတခုရွိ တယ္၊ အဲဒီကားလမ္းခဲြက စစ္ေတာင္းျမစ္နဲ ့အရမ္းနီးတဲ့အထိ ကပ္သြားတဲ့ေနရာရွိတယ္။ ေျခလ်င္ စမ္းေလ်ာက္ရင္ တမိနစ္ေလာက္နဲ ့စစ္ေတာင္းျမစ္ကမ္းေရာက္တယ္၊ ကိုဆန္းလင္းတို ့အဖဲြ ့က အဲဒီကမ္းပါးဟုိဖက္ကမ္းထိပ္ကေစာင့္ေပါ့၊ ဟုိဖက္မွာေတာ့ လွည္းလမ္းရွိတယ္မုိ ့လား၊ ထန္းတပင္ ကို ကြင္းျပီး ေတာင္ေျခအထိ ကိုဆန္လင္းတို ့တာ၀န္ေပါ့ ''
'' ကားဆရာနဲ ့ ရဲေတြၾကေတာ့ ဒီအတိုင္းၾကိဳးတုတ္ျပီး ထားခဲ့ၾကမလား ''
'' ဟုတ္တယ္၊ လမ္းေဘးမွာ ေတာရွိတယ္၊ ေတာစပ္အထိေမာင္း၀င္ျပီး သူတို ့ကိုထားခဲ့ရ မွာပဲ''
'' ဒါဆိုရင္ ကားကိုခေပါင္းတံတားအထိျပန္ေမာင္းတာရယ္၊ စစ္ေတာင္းျမစ္ဟိုဖက္ကမ္း အထိကူးတာရယ္၊ စုစုေပါင္းအခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ယူရင္ရမလဲ ''
'' က်ေနာ္တို ့ေလ့က်င့္ခန္ ့မွန္းၾကည့္တာေတာ့ နာရီ၀က္ပဲ၊ အားလံုးအဆင္ေခ်ာရင္ နာရီ၀က္ထက္ကို မပိုဘူး၊ စစ္ေတာင္းျမစ္ကလည္း အဲဒီေနရာမွာ ကိုဆန္းလင္းသိတဲ့အတိုင္းက်ဥ္း က်ဥ္းကေလးဗ် ''
'' တကယ္လို ့ဒီၾကားထဲ ခရီးသည္ေတြပါလာရင္ေကာဆရာေလး ''
'' အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ခရီးသည္က ခေပါင္းတံတားအလြန္ၾကမွပဲ ကားတားစီးတာမ်ား တယ္၊ က်ေနာ္တိုိ ့ေစာင့္စီးတဲ့ေနရာက ခရီးသည္အင္မတန္ပါးတဲ့ေနရာေတြပဲ၊ ဒါေၾကာင့္မို ့မသကာ ခရီးသည္ပါလာလို ့အဆင္မေျပဘူးထင္ရင္၊ ခင္ဗ်ားတို ့ကို က်ေနာ္တို ့အခ်က္မျပဘူး၊ အခ်က္မျပ လို ့ ခင္ဗ်ားတို ့ထဲက တေယာက္ပဲတက္စီးရင္လည္း သူ ့ဆီမွာ ေသနတ္ပါမလာေစနဲ ့ေပါ့''
'' ဒါဆိုရင္ဒီၾကားထဲမွာ ဆရာေလးတို ့ဖက္က ျပင္ဆင္စရာရွိတာ၊ ေလ့က်င့္စရာရွိတာ လုပ္ထားၾကေတာ့ေပါ့၊ က်ေနာ္တို ့ဖက္ကလည္း အားလံုးျပင္ဆင္ထားမယ္၊ ဒီတခါဦးခင္ေမာင္၀င္း ကို ရံုးထုတ္ရင္ ဆရာေလးဖြင့္ေျပာလိုက္၊ သူသေဘာတူရင္ ေနာက္တပါတ္ရံုးထုတ္တဲ့ေန ့၊ လုပ္ငန္းစၾကတာေပါ့''
'' ကဲကိုဆန္းလင္းတို ့လည္း ေတာင္ေျခအထိျပန္သြားရဦးမယ္၊ ဒီေလာက္ဆိုရင္ျပည့္စံုျပီ၊ ကိုဆန္းလင္းတို ့ျပန္ၾကေတာ့၊ ဒီတခါတနလၤာေန ့ရံုးထုတ္ရင္ ဦးခင္ေမာင္၀င္းကိုဖြင့္ေျပာမယ္၊ ျပီးေတာ့ ကိုဆန္းလင္းနဲ ့က်ေနာ္ထပ္ေတြ ့မယ္၊ အဲဒီၾကမွ အေသးစိပ္ထပ္ျပီး စဥ္းစားၾကတာေပါ့ ''
'' ဟုတ္ကဲ့ဆရာေလး၊ အေရးေတာ္ပံုေအာင္ပါေစ ''
ကိုဆန္းလင္းက ေလသံတိုးတိုးႏွင့္ လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္လိုက္သည့္တိုင္ က်ေနာ့္ရင္ထဲ၌ ႏႈတ္ဆက္သံမ်ား ပဲ့တင္ထပ္သြားခဲ့ရ၏။ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သျဖင့္ က်ေနာ့္လက္မ်ားမွာ တုန္ရင္ လ်က္ရွိ၏။
က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းေသာင္ျပင္ေပၚက လူရိပ္တခ်ိဳ ့က်ေနာ္တို ့ႏွင့္နီးကပ္လာခဲ့ သည္။ ကိုဆန္းလင္းႏွင့္က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ဦး ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ေနစဥ္ က်ေနာ္တို ့အတြက္ ကင္းေစာင့္ေပးေနခဲ့ၾကသည့္ လူငယ္(၆)ေယာက္ျဖစ္ၾက၏။ အေမွာင္ထုၾကီးေအာက္တြင္ ကိုဆန္း လင္းတို ့လူသိုက္ စစ္ေတာင္းျမစ္တဖက္ကမ္းသို ့ ေလွတစင္းျဖင့္ကူးၾက၏။
က်ေနာ္ႏွင့္ေသာင္ပုရြာသားလူငယ္ႏွစ္ေယာက္၊ ေသာင္ျပင္ေပၚလမ္းေလ်ာာက္လာစဥ္ `ကို ဆန္းလင္း ´ ႏွင့္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခဲ့သည့္အခ်က္မ်ားကို က်ေနာ္ျပန္ေတြးေနမိသည္။
အုတ္တြင္းျမိဳ ့နယ္၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ ့ခ်ဳပ္ ဥကၠဌ '' ဦးခင္ေမာင္၀င္း'' ကို ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမသို ့ေခၚေဆာင္ပို ့ေဆာင္ေပးၾကရန္ က်ေနာ္ႏွင့္ ''ကိုဆန္လင္းတ'' တုိ ့တိုင္ပင္ညိွႏိႈင္းခဲ့ၾက ၏။
`ဦးခင္ေမာင္၀င္း´ မွာ အုတ္တြင္းျမိဳ ့၊ အမွတ္ (၂) မဲဆႏၵနယ္၊ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္ စားလွယ္လည္းျဖစ္၏။ ဦးခင္ေမာင္၀င္းကုိ အစိုးရက ခ်ဲအမႈျဖင့္ အမႈဆင္မတရားဖမ္းဆီးကာ၊ ရံုး တင္ တရားစဲြဆိုထား၏။ ေတာင္ငူေထာင္တြင္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ ဦးခင္ေမာင္၀င္းကို အုတ္တြင္းျမိဳ ့တရားရံုးတြင္ ရံုးထုတ္စစ္ေဆးလ်က္ရွိ၏။ ရံုးထုတ္သည့္ေန ့ဆိုလ်င္ ဦးခင္ေမာင္၀င္း ကို မည္သူမဆို ခဏတျဖဳတ္ေတြ ့ဆံုစကားေျပာခြင့္ရ၏။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုသံုးသပ္ကာ ဦးခင္ေမာင္၀င္းက သေဘာတူပါက ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမ၊ ဌာနခ်ဳပ္၊ အမ်ဳိးသားညႊန္ ့ေပါင္း အစိုးရ အဖဲြ ့ရွိရာသို ့ေခၚေဆာင္ပို ့ေပးၾကရန္၊ ကိုဆန္းလင္းႏွင့္က်ေနာ္သေဘာတူခဲ့ၾက၏။ အစီအစဥ္မ်ား ေရးဆဲြခဲ့ၾက၏။
ေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနစဥ္၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ အမွတ္ (၂၁၀) တပ္ရင္းမွဴး၊ တပ္မွဴးကေလး '' ကိုဆန္း္လင္း '' ကိုက်ေနာ္ေတြးေနမိသည္။ ကိုဆန္းလင္းႏွင့္ က်ေေနာ္က ၁၉၈၈၊ ၾသဂုတ္လ၊ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုကာလအတြင္း္သိကြ်မ္းခဲ့ၾက၏။ သူက ေတာင္ငူျမိဳ ့ေရႊဆံေတာ္ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ အေျခစိုက္သည့္ သပိတ္ေကာ္မတီ၀င္ျဖစ္၏။ က်ေနာ္ကအုတ္တြင္းျမိဳ ့နယ၊္ ေသာင္ပုရြာသပိတ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္၏။ အေရးေတာ္ပံုကာလအတြင္း စစ္ေတာင္းျမစ္အေရွ ့ဖက္ကမ္း၊ အေနာက္ဖက္ကမ္း၊ ေက်းရြာ(၁၁) ရြာ၏ သပိတ္စခန္းတြင္ ေဟာေျပာပဲြျပဳလုပ္ေသာအခါ ကိုဆန္းလင္းႏွင့္လူငယ္တခ်ဳိ ့ကို က်ေနာ္ကတကူးတကဖိတ္ၾကားျပီး တရားေဟာေစခဲ့၏။ ထိုစဥ္ကတည္းက ကိုဆန္းလင္းႏွင့္က်ေနာ္အလုပ္အတူတဲြျပီးလုပ္ခဲ့၏။ စက္တင္ဘာလအတြင္း စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းေသာအခါ ကိုဆန္းလင္းတေယာက္ လက္နက္ ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဖက္သို ့ကူးေျပာင္းသြားခဲ့၏။ ၁၉၉၁ ခု၊ ႏို၀င္ဘာလအတြင္း ကိုဆန္းလင္းႏွင့္ က်ေနာ္ ျပန္လည္အဆက္အသြယ္ရေသာအခါ ကိုဆန္းလင္းမွာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္၏ တပ္မွဴးတဦးျဖစ္လာခဲ့၏။ သူက အုတ္တြင္းျမိဳ ့နယ္၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ ့ခ်ဳပ္တြင္ပါ၀င္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ေက်ာင္းဆရာေဟာင္း က်ေနာ့္ကို လွဳိ ့၀ွက္ျပီး ဆက္သြယ္လာခဲ့၏။
အေမွာင္ထုၾကီးေအာက္တြင္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနစဥ္၊ စစ္ေတာင္းျမစ္အေနာက္ဖက္ကမ္း ေသာင္ပုရြာအထိ စြန္ ့စားထိုးေဖါက္ေရာက္ရွိလာကာ က်ေနာ္ႏွင့္ေတြ ့ဆံုခဲ့သည့္ တပ္မွဴးကေလး ''ကိုဆန္းလင္း '' ကို က်ေနာ္ေလးစားမိသည္။ သူသည္ငယ္ရြယ္သူ ပညာတတ္လူငယ္တဦးျဖစ္၏။
က်ေနာ္တို ့လူသိုက္၊ ေသာင္ပုရြာကမ္းပါးေပၚေရာက္ေတာ့ အေမွာင္ထုၾကီးေအာက္တြင္ပင္ တိတ္ဆိတ္စြာ လူစုခဲြလိုက္ၾက၏။
(ခ)
၁၉၉၃ ခု၊ ေအာက္တိုဘာလ၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ ့ခ်ဳပ္(လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ) ဌါနခ်ဳပ္ရံုး၊ မာနယ္ပေလာ။
''ဒီတုန္းက ဦးခင္ေမာင္၀င္းကုိ ေခၚလာႏိုင္ျပီး အမ်ိဳးသားညႊန္ ့ေပါင္းအစုိးရအဖဲြ ့နဲ ့ ဆက္ သြယ္မိသြားရင္ သူ ့သမုိင္းက တမ်ဳိးေျပာင္းသြားမယ္ ထင္တယ္ဗ်ာဆရာေလးရ''
မျပံဳးတျပံဳးမ်က္ႏွာႏွင့္က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ရင္း ေမးလာသည့္ကိုဆန္းလင္းကို က်ေနာ္ကလည္း ခတ္ျပံဳးျပံဳးပင္ျပန္ၾကည့္မိသည္။
'' အဲဒါေတာ့ ခင္ဗ်ားလဲသိတဲ့အတိုင္းပဲေပါ့ဗ်ာ''
က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ အသံတိတ္သြားၾကျပန္သည္။ မယ္တုကီၡ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေရစီးသံမွာအသံပိုျပီး က်ယ္လာသည္ဟုထင္ရ၏။ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢကုန္းေတာ္ေပၚ ဆီက ေၾကးစည္ထုသံၾကားရသည္။ ရုံးေရွ ့ေျမကြက္လပ္ဆီက ရဲေဘာ္တခ်ဳိ ့စကားေျပာသံကိုၾကား ရသည္။
'' ေအးဗ်ာအခုေတာ့ သူ ့ခဗ်ာ ေထာင္ထဲမွာ ေနေနရေတာ့တာေပါ့ ''
'' ကိုဆန္းလင္းနဲ ့က်ေနာ္ေတြ ့ျပီး ေနာက္တပါတ္ရံုးထုတ္တဲ့ရက္ကို က်ေနာ္ေစာင့္ေနတာ၊ ဦးခင္ေမာင္၀င္းရဲ ့ မိသားစုေတာင္မွ ဦးခင္ေမာင္၀င္းကို စေနေန ့ၾကီး ရံုးထုတ္ျပီးေထာင္ဆယ္ႏွစ္ စီရင္ခ်က္ခ်တာေနာက္ရက္ေတြၾကမွ သိရတာဗ်၊ အရင္တုန္းကေတာ့ ရံုးထုတ္မယ့္ရက္ကို ၾကိဳျပီး သိတယ္၊ အခုဟာက ဘာမွၾကိဳမေျပာပဲ စေနေန ့ရံုးပိတ္ရက္မွာ ရံုးထုတ္ျပီး စီရင္ခ်က္ခ်လိုက္တာ ''
ထမင္းစားရံုဖက္က ၀ါးဆစ္ဗူးေခါက္သံၾကားရ၏။ ကိုဆန္းလင္းႏွင့္ထုိင္ျပီး စကားေျပာေန စဥ္ ဧည့္သည္စာရင္းေပးရန္က်ေနာ္ေတြးမိ၏။ စားဖိုမွဴးကိုေသာင္းလိႈင္ထံ ကိုဆန္းလင္းအတြက္ စာရင္းေပးရဦးမည္ျဖစ္သည္။
'' က်ေနာ္ထမင္းမစားေတာ့ပါဘူးဗ်ာ၊ ျပီးေတာ့မွ ဆရာေလးနဲ ့က်ေနာ္ထူးရာစိုး လၻက္ရည္ဆိုင္သြားၾကတာေပါ့၊ က်ေနာ္မေန ့ကတည္းက ငွက္ဖ်ားတက္ေနတာ၊ ထမင္းစားလို ့ မရေသးဘူးဗ်''
နားထင္နားရင္းမ်ား ခ်ဳိင့္၀င္ေနသည့္ ကိုဆန္းလင္း၏မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္သတိျပဳမိသြား သည္။ က်ေနာ့္ထက္ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္မွ်ငယ္ရြယ္သူျဖစ္သည့္တိုင္ ပင္ပမ္းဆင္းရဲလွသည့္ဒဏ္ကို ခံခဲ့ ရသျဖင့္ သူခမ်ာ ပိန္လွီႏြမ္းလ်လြန္းေနသည္။
'' ဆရာေလးလဲ အဲဒီကိစၥျပီးကတည္းက ဒီဖက္ကိုလာဖို ့စဥ္းစားခဲ့တာေနာ္''
'' ဟုတ္တယ္ဦးခင္ေမာင္၀င္းကိစၥလုပ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ အဲဒီကတည္းက တခါထဲထြက္ဖို ့ပဲ၊ ဦးခင္ေမာင္၀င္းကိစၥမေအာင္ျမင္ေတာ့ အေျခအေနအရတလေလာက္ဆက္ေနရေသးတယ္၊ ဦးခင္ေမာင္ ၀င္းက စိတ္ဓါတ္မာတယ္ဗ်၊ ဒီကိစၥ သူ ့ကိုဖြင့္ေျပာျဖစ္ခဲ့ရင္ သူလည္းသေဘာတူမွာေသခ်ာတယ္၊ ေအးဗ်ာ ကံၾကမၼာကလည္း ကိုယ့္ဖက္မွာမရွိခဲ့ဘူးေလ''
က်ေနာ္ႏွင့္ကိုဆန္းလင္းတို ့စီစဥ္ၾကသည့္ '' ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ ဦးခင္ ေမာင္၀င္း၊ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမသို ့ပို ့ေဆာင္ေရးစီမံခ်က္ '' မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္မရခဲ့ပါ။ ၁၉၉၁ ခု၊ ဧျပီလအတြင္း က်ေနာ္ႏွင့္ကိုဆန္းလင္းတို ့ေသာင္ပုရြာေသာင္ခံုေပၚတြင္ေတြ ့ဆံုခဲ့ၾကျပီး ေနာက္တပါတ္ စေနေန ့တြင္ `ဦးခင္ေမာင္၀င္း´ကုိ ရုတ္တရက္မည္သူကိုမွ်အသိမေပးပဲ ရံုးထုတ္ခဲ့ ၾက၏။ အုတ္တြင္းျမိဳ ့တရားရံုးက `ဦးခင္ေမာင္၀င္း´ကိုေထာင္ဆယ္ႏွစ္ခ်မွတ္ေၾကာင္း ေၾကျငာ၏။ ထို ့ုေနာက္ေတာင္ငူေထာင္သို ့ျပန္လည္ပို ့ေဆာင္လိုက္၏။ `ဦးခင္ေမာင္၀င္း´ကို လွဳိ ့၀ွက္ရံုးထုတ္ ကာ၊လွ်ပ္တပ်က္အတြင္း စီရင္ခ်က္ခ်ျပီး ေတာင္ငူေထာင္တြင္း သြင္းလိုက္ၾကသည့္ သေဘာပင္ျဖစ္ ေန၏။ ထိုေၾကာင့္ က်ေနာ္တို ့၏ စီမံကိန္းမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္မရခဲ့ေတာ့ပါ။
'' ဆရာေလးေကာဘယ္လိုလဲ ငွက္ဖ်ား ဖ်ားျပီးျပီမို ့လား ''
'' ဟုတ္တယ္၊ ဖ်ားျပီးျပီ၊ ေရာက္ျပီးတလေက်ာ္မွဖ်ားတာဗ်၊ ေဆးရံုေတာင္တက္လုိက္ရ ေသးတယ္၊ အခုေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္၊ အာတီစနိတ္ ရွိတယ္ေလဗ်ာ''
'' အဲဒီေဆးက ေစ်းၾကီးတယ္၊ က်ေနာ္တို ့ကဘယ္ေဆာင္ထားႏိုင္မွာလဲ၊ တကဒ္ကို ဘတ္ငါးဆယ္၊ ရဲေဘာ္ေတြအဖို ့ေတာ့ ကြီနင္းေပါ့ဆရာေလးရာ''
'' က်ေနာ္လည္းတခါဖ်ားရင္ တကဒ္ကုန္ေအာင္မစားဘူး၊ တ၀က္ပဲစားတယ္၊ သက္သာရင္ ရပ္ထားျပီး ေနာက္တခါဖ်ားမွေသာက္တယ္၊ ဒီမွာေတာ့ ရန္သူျပီးရင္ ဒုတိယအၾကီးဆံုးရန္သူဟာ ငွက္ဖ်ားပဲေပါ့ေနာ္ ''
ကိုဆန္းလင္းႏွင့္က်ေနာ္ရံုးခ်ဳပ္ေရွ ့ကြက္လပ္ဖက္ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုဆန္းလင္းက ေျပာက္က်ား စစ္ေဘာင္းဘီအေဟာင္းကို၀တ္ဆင္ထား၏။ သံလြင္ျမစ္ကမ္းတြင္ တပ္စဲြထားသည့္ (၂၁၀) တပ္ရင္းမွတဆင့္ က်ေနာ့္ထံ အလည္လာသူကိုဆန္းလင္းကို က်ေနာ့္မွာ ဧည့္၀တ္မေက်ပြန္ ႏိုင္ဟုခံစားရသည္။
'' ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လမ္း'' ကေလးထိ္ပ္တြင္ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္မတိုင္ပင္ရပဲ ျပိဳင္တူရပ္လုိက္ၾက၏။ ေဘာေနာ္ေလးေတာင္ထိပ္ကိုလွမ္းျမင္ေနရသည္။ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢကုန္း ေတာ္ႏွင့္ ကုန္းေအာက္ကစာာေရးဆရာ`ႏိုင္၀င္းေဆြ´၏ တဲကေလးကိုလွမ္းေတြ ့ရသည္။ က်ေနာ္ တို ့သည္ `ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လမ္း´ ဆိုင္းပုဒ္ကေလးေအာက္တြင္ ရပ္ေနမိၾက၏။
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ ့ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ)၊ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ရံုးေရွ ့မွတဆင့္ ေတာင္ေစာင္းအတိုင္း တိုက္ခတ္လာေနသည့္ ေလႏုေအးသည္` ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လမ္း´ ဆိုင္းပုဒ္ေအာက္တြင္ ရပ္ေနၾကသည့္ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ဦးအတြက္မူ မေအးျမႏိုင္ခဲ့ပါ။
(ဂ)
၂၀၀၉.... ခု၊ ေမလ(၃၀) ရက္။
'' ဒါဆိုရင္၊ ဦးခင္ေမာင္၀င္းက ေထာင္ကလြတ္ျပီေပါ့ေနာ္....ဘဘ ''
တူမေလး `ဇင္လဲ့ခင္´ ကို စကားျပန္မေျပာခင္ ေခတၱခဏမွ်က်ေနာ္ျငိမ္ျပီး စဥ္းစားေနမိေသးသည္။
'' ဦးခင္ေမာင္၀င္းက ေထာင္ထဲမွာ ဆယ္ႏွစ္နဲ ့ဆယ္ငါးရက္ေနခဲ့ရတယ္၊ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ထဲမွာ ေထာင္ကလြတ္တယ္ .... ဒါေပမယ့္''
'' ဒါေပမယ့္ဘာျဖစ္လဲ ဘဘ ''
'' ေထာင္ကလြတ္ျပီးအျပင္မွာ (၂) ႏွစ္ပဲေနခဲ့ရတယ္၊ တရားမ၀င္အဖဲြ ့အစည္းေတြနဲ ့ဆက္သြယ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ ့အခုေထာင္ထဲျပန္ေရာက္ေနတယ္၊ ဒီတခါေတာ့ေထာင္ ( ၁၅) ႏွစ္ခ်လိုက္ၾကတယ္၊ သူ ..... အခုေထာင္ထဲမွာ ''
'' အို ........ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဘဘရယ္ ''
စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္ စာအုပ္ငွားသူမရွိသျဖင့္ တိတ္ိဆိတ္လ်က္ရွိသည္။ က်ေနာ့္စာမူမ်ားကို ကြန္ျဖဴတာျဖင့္ စာရိုက္ေပးေနသည့္တူမေလး `ဇင္လဲ့ခင္´မွာ မည္သည့္စကားမွ်ဆက္မေျပာေတာ့ ပဲ တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့၏။ သူထံက ကြန္ပ်ဴတာရိုက္သံတေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ၾကားေနရသည္။
'' ေအာ္ ......... ျပီးေတာ့ တပ္ရင္းမွဴးကိုဆန္းလင္းဆိုတာေရာ၊ သူအခုဘယ္မွာလဲဘဘ၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ထဲမွာေကာရွိေသးရဲ ့့လား၊ ဘဘနဲ ့ေကာ အဆက္အသြယ္ရွိရဲ ့လား''
'' မာနယ္ပေလာမက်ခင္တုန္းကေတာ့ ကိုဆန္းလင္းနဲ ့ဘဘအဆက္အသြယ္ရွိပါတယ္၊ မာနယ္ပေလာက်ျပီးေတာ့ သူနဲ ့ဘဘအဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတယ္၊ ေနာက္ေတာ့မွသူ ့သတင္း ကိုၾကားခဲ့ရတာ''
'' ဘယ္လို ........ဘာသတင္းလဲဘဘ၊ ကိုဆန္းလင္းက ဘာျဖစ္သြားလို ့လဲ''
'' သူ ့ကို ေရွ ့တန္းက ရြာတရြာမွာ ရန္သူက အရွင္ဖမ္းဆီးမိသြားတယ္တဲ့၊ သူက သူ ့မွာပါ လာတဲ့ေသနတ္နဲ ့ခုခံျပီး ေဖာက္ထြက္ရင္ လြတ္ႏိုင္ေပမယ့္ အိမ္ရွင္ေတြက သူ ့ကိုေတာင္းပန္ ေတာ့ အိမ္ရွင္ေတြရဲ ့အသက္ကိုငဲ့ျပီး ဒီအတိုင္းအဖမ္းခံသြားခဲ့တာတဲ့''
'' အို....... ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ဘဘရယ္ ....... ဒါျဖင့္ကိုဆန္းလင္းလည္းေထာင္ထဲမွာပဲလား ''
'' မဟုတ္ဘူးသမီး၊ ကိုဆန္းလင္းအဖမ္းခံရျပီး ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ မိဘေတြေကာ ဒီဖက္ကတာ၀န္ရွိတဲ့သူေတြေကာ သူသတင္းကိုစံုစမ္းခဲ့ၾကတယ္၊ သူ ့သတင္းကေတာ္ေတာ္နဲ ့စံု စမ္းလို ့မရဘူးကြ၊ တခ်ဳိ ့ကလည္းကိုဆန္းလင္းတေယာက္ အႏွိပ္စက္ခံရလို ့စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားျပီ၊ ေတာင္ငူက လမ္းေဘးမွာေတြ ့ခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့သတင္းလည္းၾကားလုိက္ရေသးတယ္၊ အခုေတာ့ သူက်ဆံုးသြားတာ ေသခ်ာျပီလို ့ေျပာႏိုင္ေလာက္ပါျပီ ''
'' ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး ဆံုးသြားတာလဲဘဘရယ္
'' သူ ့ကို စစ္တပ္က ဖမ္းမိသြားတာမွန္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ရံုးတင္ျပီးတရားစဲြေထာင္ခ်တာမ်ဳိးမလုပ္ပဲ ေခ်ာၾကီးထဲထည့္လိုက္တယ္၊ အဲဒါေတာင္ေပၚေရွ ့တန္းတေနရာမွာပဲ အစာငတ္၊ ေရငတ္ထားျပီး ႏိွိပ္စက္လို ့ ေနာက္ဆံုးမွာ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာပဲေသသြားရျပီလို ့ၾကားရတာပဲ၊ သူ ့မိဘေတြက လည္းဒီအတိုင္းပဲစံုစမ္းသိခဲ့ရတယ္တဲ့ေလ''
တူမေလး `ဇင္လဲ့ခင္´ ဆီက မည္သည့္အသံမွ်မၾကားရ။ က်ေနာ္ကလည္း ကိုဆန္းလင္းအေၾကာင္းကို ဆက္ျပီးေျပာမျပႏိုင္ေတာ့။
စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္ တူမေလး `ဇင္လဲ့ခင္´၏ကြန္ျဖဴတာရိုက္သံၾကားေနရ၏။ က်ေနာ္က စာၾကည့္တိုက္ေရွ ့တြင္ထြက္ျပီးရပ္သည္။ သစ္ခြပန္းျခံေဘးတြင္ရပ္ျပီး မြန္းၾကပ္လ်က္ရွိသည့္ရင္ကို ေပါ့ေစရန္ ေလကိုအားယူျပီး ရႈရွိက္ေနမိ၏။ ေခါင္းကိုအထက္ဖက္သို ့ေမာ့ကာ သက္ျပင္းတခ်က္ ခ်မိသည္။
အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ထဲတြင္ အျဖဴေရာင္ငွက္တအုပ္၊ အေရွ ့ဖက္သို ့ဦးတည္ျပီး ပ်ံသန္း သြားေနၾကသည္ကို က်ေနာ္ေငးၾကည့္ေနမိ၏။ ။
ျငိမ္းေ၀
No comments:
Post a Comment