သတင္းမ်ားက၀တၳဳျဖစ္ ၀တၳဳမ်ားကသတင္းျဖစ္

(က)

တစ္ခါတစ္ရံ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာရပ္မ်ား ေပါက္ကြဲျဖစ္ထြန္းမွဳအေၾကာင္း မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ႏွင့္ စကားစပ္မိသည္။ ထိုအခါ ကမၻာ့ရြာေရာက္သည္အထိ စကားခရီးဆက္မိၾက၏။ သမိုင္းနိဂံုးခ်ဳပ္ၿပီေလာဟု ေျပာဆိုလာခဲ့သည္မွာပင္ ႏွစ္(၂၀)နီးပါးၾကာခဲ့ၿပီ။ ထိုအခါၾကျပန္ေတာ့လည္း လမ္းဆံုးလ်င္ရြာေတြ႕မည္ဟူ ေသာ ျမန္မာစကားပံုကို မဆီမဆိုင္ေတြးမိကာၿပံဳးမိေသးသည္။
မည္သိုပင္ျဖစ္ေစ ... ကမၻႀကီးမွာ ရြာႀကီးတစ္ရြာအသြင္ေဆာင္လာသည္ကိုေတာ့ လူအမ်ားလက္ခံ လာၾကရ၏။ သို႕ေသာ္ဤကိစၥသည္ပင္ ခၽြင္းခ်က္မ်ားရွိေနသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္၊ ဆက္သြယ္ေရး ကိစၥမ်ားတြင္သာ ရြာႀကီးတစ္ရြာအျဖစ္ ရည္ၫႊန္းေျပာဆိုလို႕ရေကာင္းေသာ္ျငားလည္း အမ်ိဳးသားေရး၊ ဘာသာ ေရး၊ ယဥ္ေက်းမႉကိစၥရပ္မ်ားမွာမူ(၂၀)ရာစုထက္ပင္ ပိုမိုထင္းျပက္လာေနသေလာဟု ယူဆရဟန္ ရွိ၏။ ကမၻာ့ရြာႁပုမႉေၾကာင့္ မိမိတို႕၏အမ်ိဳးသား၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ပိုမိုၾကစ္လစ္ေအာင္ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ေရး ႀကိဳးပမ္းမွဳမ်ားမွာ(၂၀)ရာစုထက္ပင္ ပိုၿပီးျပင္းထန္လာေနပလားဟု သံသယျဖစ္မိသည္။


သည္လိုအေျခအေနမ်ားေအာက္၌ သတင္းအခ်က္မ်ားကို သည္အတိုင္းမထုပ္မပိုးပဲ တင္ပို႔ိလို႔မျဖစ္ ႏိုင္ေတာ့။ အထူးသျဖင့္ ပံုႏွိပ္သတင္းတင္ပို႔မွဳလုပ္ငန္းမ်ားမွာ အသံျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အင္တာနက္ျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း သတင္းပို႔မႉလုပ္ငန္းေလာက္ မျမန္ဆန္ႏိုင္၊ မက်ယ္ျပန္႔ႏိုင္ေတာ့။ ထိုအခါ ယင္းပံုႏွိပ္သ တင္းေဖာ္ျပမွဳနယ္ပယ္တြင္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို လူေတြသီးခံၿပီး ေစာင့္ဖတ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေအာင္ သတင္းပို႔မွဳပံုသ႑ာန္သစ္ကို တီထြင္လာၾကရ၏။ သတင္းကိုသတင္းသက္သက္အေနႏွင့္ မတင္ပို႔ေတာ့ပဲ ရသေႏွာ သည့္သတင္းပို႔မွဳစနစ္ကို သံုးစြဲလာၾကရ၏။ ထိုအခါ သတင္းနည္းပညာနယ္ပယ္၌ သတင္းတင္ျပမွဳ နည္းပညာသစ္ဟူ၍ေပၚေပါက္လာရ၏။

သတင္းတင္ျပမွဳနည္းပညာသစ္ကို ရသႏွင့္တြဲဖက္အသံုးႁပုေသာအခါ ေဆာင္းပါး၊ ၀တၳဳအစရွိသည့္ စာေပပံုသ႑ာန္ႏွင့္ ေဒြးေရာယွက္တင္ျဖစ္လာႏိုင္၏။ ျဖစ္လာသည္လည္းရွိ၏။ ဤအျမင္၊္ ဤအယူအဆ အတြက္ က်ေနာ့္မွာ သက္ေသျပစရာ ျမန္မာ၀တၳဳတပုဒ္ရွိပါသည္။ ယင္း၀တၳဳမွာ `ခင္ခင္ထူး´၏`၀တ္လဲ ေတာ္ေရႊပုဆိုး တန္းထိုးလို႔ႀကိဳမယ္´၀တၳဳျဖစ္ေလသည္။


(ခ)
သည္၀တၳဳတြင္ အဓိကဇာတ္ေကာင္မ်ားမွာ`ၿဖံဳဘူး´ရြာသူ`ခင္ေႏွာင္း´၊ တရြာတည္းသူ`မဖူးငံု´၊ ခင္ေႏွာင္း၏အစ္ကို`ခ်စ္ခင္´၊ ခင္ေႏွာင္းႏွင့္ခ်စ္ႀကိဳက္သူ ထန္းေတာရြာသား`က်ီးညိဳ´၊ တိရစၧာန္ေဆးကု ဆရာ၀န္ေလး`ကိုသိန္းဒန္´တို႔ျဖစ္ၾက၏။ ၀တၳဳ၏အစပိုင္းတြင္ ခင္ေႏွာင္းတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္၏ စရိုက္ကို စာမ်က္ႏွာအေတာ္မ်ားမ်ားအထိဖြဲ႔ၿပီးမွ က်န္ဇာတ္ေကာင္မ်ားကို တေျဖးေျဖးစရိုက္ေပၚေအာင္ဖြဲ႔သြား၏။ `ခင္ ေႏွာင္း´ႏွင့္`က်ီးညိဳ´တို႔၏ ကိုႀကီးေက်ာ္နတ္ပြဲတြင္ဆံုခဲ့သည့္ဇာတ္လမ္းကို `ခင္ေႏွာင္း´တို႔အိမ္၌`က်ီးညိဳ´ တစ္ေယာက္ စာရင္းငွါး၀င္လုပ္သည့္နည္းျဖင့္ ဇာတ္လမ္းကိုဆက္လို႔ရသြား၏။ ခင္းေႏွာင္းမိခင္က`ႀကီးညိဳ´ ႏွင့္သေဘာမတူ၊ တေနရာစီခြဲထားလိုက္၏။`ခင္ေႏွာင္း´ရြာကိုျပန္လာခြင့္ရေတာ့ `က်ီးညိဳ´က စာရင္းငွါးအ လုပ္မွထြက္ခါ၊ ထန္းေတာထဲတြင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲႏွင့္ေခါင္းခ်သြားႏွင့္ၿပီ။ `ခင္ေႏွာင္း´အဖို႔ခ်စ္သူႏွင့္ ေပါင္းဖက္ ခြင့္မရႏိုင္ေတာ့။ ၀တၳဳ၏နိဂံုးမွာ ယူက်ံဳးမရဖြယ္ျဖင့္အဆံုးသတ္၏။
`၀တ္လဲေတာ္ေရႊပုဆိုး တန္းထိုးလို႔ႀကိဳမယ္´၀တၳဳမွာ ဇာတ္လမ္းအဓိကထားသည့္၀တၳဳမဟုတ္ ပါ။ သာမာန္မွ်သာျဖစ္၏။ မည္သည့္လွည့္ကြက္၊ ႁမႉပ္ကြက္၊ ဆင္ကြက္၊ တင္ကြက္မွ်မပါ။ သို႔ႏွင့္တိုင္`ခင္ခင္ထူး´ သည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဤသာမာန္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ကို ၀တၳဳတပုဒ္အျဖစ္ဖန္တီးလာခဲ့သနည္း။ ဤ ဆီသည္မလက္သုပ္လိုျဖစ္ေနသည့္`ေတြ႔၊ ခ်စ္၊ ကြဲ´ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးကို`ခင္ခင္ထူး´ဘာ့ေၾကာင့္ေရးခဲ့သနည္း။ ဘာေၾကာင့္ဇာတ္လမ္းသစ္တခုခုကို မေရြးခ်ယ္ခဲ့သနည္း။
၀တၳဳ၏အဖြင့္စာမ်က္ႏွာမွစကာ၊ ၀တၳဳ၏သံုးခ်ိဳးႏွစ္ခ်ိဳးေက်ာ္သည္အထိ ကိုႀကီးေက်ာ္နတ္ပြဲႏွင့္ ပါတ္ သက္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားမွာ လိုအပ္လ်င္လိုအပ္သလို အဓိကထားၿပီးေရး၏။ ဥပမာ စာမ်က္ႏွာ (၂၃) မွစတင္ကာ၊ ကိုႀကီးေက်ာ္နတ္ပြဲထံုးစံ၊ နတ္ပြဲ ပြဲစဥ္၊ နတ္ပြဲအေတြဲ႔အႀကံဳအေသးစိတ္ကို စာမ်က္ႏွာ(၂၈)အထိ လည္းေကာင္း၊ တဖန္စာမ်က္ႏွာ(၉၀)မွ(၉၉)အထိ နတ္ပြဲခင္းက်င္းပံု နတ္ပြဲလာပရိတ္သာဒ္က နတ္ပူေဇာ္ပံု မ်ားကိုလည္းေကာင္း ကိုႀကီးေက်ာ္နတ္ပြဲသို႔လာေရာက္ေရာင္းခ်ၾကသည့္ ေစ်းဆိုင္မ်ား၊ ပစၥည္းမ်ားကို ေဖာ္ျပ ရာ၌ ဇာတ္လမ္းျဖစ္စဥ္ႏွင့္ေရာေမႊသမကာ စာမ်က္ႏွာ(၁၀၂)မွ(၁၂၀)အထိလည္းေကာင္း။ ဥပမာ `ေက်ာက္ ေျမာင္းႏြယ္ၿငိမ္းဘက္မွစဥ့္ထည္မ်ား၊ ျမင္းၿခံနယ္ဘက္မွ ေတာင္သာအိုး၊ မိတၳီလာအိုးေျမထည္မ်ား၊ ဧရာ၀တီ ျမစ္ရိုးဆီက စစ္ကိုင္းအိုး၊ ေျမာင္နယ္ထဲက နဘက္အိုး၊ ဆီမီးခံုနယ္က ရႏၱပိုအိုး၊ ကေတာအိုးမ်ား၊ ခ်င္းတြင္းအ ေနာက္ဘက္ကမ္း ပခန္းနယ္မွာ အိုးဆိုင္မ်ား´ စာ(၁၁၄)။ ကိုႀကီးေက်ာ္နတ္သမိုင္းအေသးစိတ္အခ်က္အ လက္မ်ားကို(၁၃၄)မွစာ(၁၄၀)အထိ။ တဖန္ယုတ္စြအဆံုး ဧရာ၀တီ ျမစ္ႏွင့္ခ်င္းတြင္းျမစ္ၾကားတြင္ရွိသည့္ `ကၽြန္းဆယ့္ႏွစ္ရြာ´ေဒသေနေက်းလက္လူထု၏ မည္သည့္ စား၀တ္ေန ေရးပင္ျဖစ္ပေစ နတ္ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႉႏွင့္မကင္းႏိုင္သည္ကို မီးေမာင္းထိုးျပ၏။ နတ္ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႉေအာက္က ေက်းလက္လူထု၏ ဘ၀ရွင္သန္ေရး၊ ယဥ္ေက်းမႉစရိုက္ကိုေဖၚျပ၏။ ဥပမာ `ကိုႀကီးေက်ာ္ႏွစ္သက္ေသာ ေဆးပင္မ်ားကို ရာတ ခင္း ေဆးသံုးပင္ စတိထည့္စိုက္ၾကၿမဲသာ။ ေျမပဲစိုက္စိုက္၊ ပဲစိုက္စိုက္၊ ငရုတ္စိုက္စိုက္၊ ေနၾကာစိုက္စိုက္ ေဆး သံုးပင္ထည့္စိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အေလးအျမတ္ျပဳၾကသည္။(စာ-၄၅) ဤသို႔ျဖင့္ `၀တ္လဲေတာ္ေရႊပုဆိုး တန္း ထိုးလို႔ႀကိဳမယ္´ ၀တၳဳမွာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား ျပည့္ႏွက္ၾကြယ္၀လြန္းသေလာက္၊ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းအရ မူ စာတပိုဒ္မွ်ခ်ံဳ႕ၿပီး ျပန္ေရးျပလို႔ရေလာက္ေအာင္တို၏။ ရွင္း၏။

ဤ၀တၳဳတြင္ စာေရးသူက ဇာတ္လမ္းကိုအဓိကမထားခဲ့ပါ။ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကိုသိေစလို သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုသာ အဓိကထားခဲ့သည္မွာ သိသာလြန္းလွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္မည္။`ခင္ခင္ထူး´ သည္ ဇာတ္လမ္းကို ဦးစားမေပးပဲ၊ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ အဓိကထားခဲ့ေလသည္။

(ဂ)
`၀တ္လဲေတာ္ေရႊပုဆိုး တန္းထိုးလို႔ႀကိဳမယ္´၀တၳဳမွာ ဇာတ္လမ္းအဓိကအားျပဳသည့္၀တၳဳမဟုတ္ ပါ။ သတင္းအခ်က္အလက္ အားျပဳ၀တၳဳျဖစ္၏။`ခင္ခင္ထူး´သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ မ်ားကို ၀တၳဳပံုသ႑ာန္ျဖင့္ေဖာ္ျပဖိုႀကိဳးစားခဲ့သနည္း။
က်ေနာ္အထက္ကဆိုခဲ့၏။ တခါတရံ သတင္းအခ်က္အလက္ကို သတင္းသက္သက္ အေနႏွင့္ တင္ျပသည္ထက္ ရသႏွင့္ထုပ္ပိုးၿပီးမွ တင္ျပသည့္`သတင္းပို႔မႉပံုသ႑ာန္သစ္္´ႏွင့္ေဖာ္ျပျခင္းျဖင့္ ပိုမိုထိ ေရာက္သည္ဟုယူဆခဲ့ဟန္တူပါသည္၊။ ဤသို႔ျဖင့္ ဤ၀တၳဳမွာ သတင္းအခ်က္အလက္ကို အဓိကအေျခခံ သည့္၀တၳဳ တပုဒ္္ျဖစ္လာခဲ့ရ၏။
ယၡဳအခါ က်ေနာ္တို႔သည္ သတင္းႏွင့္၀တၳဳ၊ ၀တၳဳႏွင့္ကဗ်ာ၊ ကဗ်ာႏွင့္စကားေျပ ေဒြးေရာယွက္တင္ ျဖစ္လြန္းသည့္ေခတ္တေခတ္ကိုျဖတ္သန္းေနၾကရ၏။ ယင္းဘာသာရပ္မ်ားတခုႏွင့္တခု၏ၾကားတြင္ရွိေန၊ ကာ ေနသည့္ ကန္႔လန္႔ကာစမွာ ပါးလ်ားသည္ထက္ ပါးလ်ားလာေန၏။
သို႔ေသာ္ အထူးသတိျပဳရမည့္အခ်က္ေတာ့ ရွိပါသည္။ သတင္းမ်ားသည္ ၀တၳဳေခ်ာက္ထဲ မဆင္းမိဖို႔ ႏွင့္ ၀တၳဳမ်ားသည္လည္း သတင္းေခ်ာက္ထဲဆင္းမသြားမိဖို႔ေတာ့အေရးႀကီးးသည္ဟုယူဆမိေပသည္။