သုညေတြပဲၾကြင္းတဲ့ျမိဳ ့ကေလး

အစြန္အဖ်ားက်တဲ့ ၿမိဳ ့ကေလးတၿမိဳ ့ရဲ့
အစြန္အဖ်ားေပၚမွာ
ငါ
ထိုင္ေနမိတယ္။

ငါ့ေခါင္းေပၚက
အလ်ားလိုက္ခုတ္ေမာင္းသြားတဲ့ ̔ေခၚ္သံ̓ ေတြထဲမွာ
ငါ့ ေခၚ္သံ
ငါကိုယ္တိုင္ျပန္ၿပီးမၾကားနိဳင္ေအာင္
ၾကားေနရတယ္။

ငါ့ေဘးက
ဒရြတ္တိုက္ဆြဲသြားတဲ့̔ ရင္ခုန္သံ ̔ ံေတြထဲမွာ
ငါ့ ̒ရင္ခုန္သံ̓
ငါကိုယ္တိုင္ျပန္ၿပီး မခံစားနိဳင္ေအာင္
ခံစားေနရတယ္။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက
ငါ့ကို
မီးနဲ ့ေဆးေၾကာ
အမုန္းတရားက
ငါ့ကို
ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖၚလို ေပါင္းေဖၚ
ေဟာဒီၿမိဳ ့ကေလးေလ
ငု၀ါေတြ လွိဳင္လွိဳင္ပြင့္တာက လြဲရင္ေပါ့။

ၿမိဳ ့ကေလး
မင္းက ငါ့ဆီက ခြန္အားကို
လက္ကါးႏွဳန္းနဲ ့လုယူေနတဲ့အခ်ိန္
ငါကေတာ့
မင္းရဲ့အရိပ္ကို လက္လီႏွဳန္းနဲ ့ဆြတ္ခ်ဴခဲ့ရတယ္။

ၿမိဳ ့ကေလး
မင္းဟာ
ငါ့အတြက္ ေျခတု လက္တု။

ၿမိဳ ့ကေလး
မင္းဟာ
ငါ့အတြက္
၀ွက္ဖဲ၊ အံဆြဲ၊ ကဲလား..။

ဒါေပမယ့္လည္း
မင္းရဲ့ အမဲလိုက္ေခြးတေကာင္ဟာလည္း
ငါပါပဲ။

ေသခ်ာၿပီ
ငါဟာ
မုိးမရြာတဲ့ဘက္မွာ ထီးဖြင့္ေဆာင္းၿပီး
ေနပူတဲ့ဘက္မွာ ေစါင္ထူထူၿခံဳမိတဲ့အျဖစ္။

တခါတေလေတာ့လည္း
ငါ့ကိုယ္ငါ
ငါကိုယ္တိုင္ ရြာျပန္ပို ့မိတာ
အခါခါ။
တခါတေလေတာ့လည္း
ငါ့ကိုယ္ငါ
ရြာကေန ငါကိုယ္တိုင္
ျပန္ေခၚလာခဲ့ရတာ
အခါခါ။

ၿမိဳ ့့ကေလး
မင္းရဲ့ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားေတြထဲမွာ
တိတိက်က် ျဖန္းသန္းၿပီး
ဆင္ကိုစမ္းတဲ့ ပုုဏားတခ်ိဳ ့နဲ ့လည္း
လၻက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ခဲ့ဖူးၿပီ။

အက်အေပါက္မ်ားတဲ့သူေတြထဲမွာ
အက်အရွံဳးမ်ားတဲ့သူလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီ။

လေရာင္ေတြ
ေနေရာင္ေတြ
ေရေသာက္ဆင္းလုနိဳးနဲ ့
ေမ်ွာ္ကိုးရင္း အိမ္မက္ေတြ ၿမိဳခ်ခဲ့ဖူးၿပီီ။

ေရတိမ္ မနစ္တနစ္မွာ
တိမ္ေတြကိုလည္း
ႀကိဳးပစ္လို ့ဖမ္းခဲ့ဖူးၿပီ။

ဒီလိုနဲ ့ပဲ
ငါက
အနာဂါတ္ကို ေကာ္ပတ္နဲ ့ပါးေနတုန္း
ၿမိဳ ့့ကေလးက
ငါ့ကို က်ားလ်ာနဲ ့စားခဲ့ၿပီ။

ၿမိဳ ့့ကေလးက
ငါ့အေပၚ အုပ္ခ်လိုက္တဲ့ပိုက္ကြန္
ငါ့ပါးစပ္ထဲ ထိုးသြင္းလုိက္တဲ့ငါးမ်ွားခ်ိပ္
ဒါ အဆိပ္ဆိုပဲ
အဲဒီအဆိပ္ေတြေလာက္ အမူးခိုင္တာ
ဘယ္အရက္မွ မရွိဘူး။

ၿမိဳ ့ကေလးေရ
တို ့အျဖစ္က
မူတည္ကိန္း ဘယ္ေလာက္ပဲရင္းရင္း
သုညေတြပဲ ၾကြင္းခဲ့ၿပီလား။

ၿမိဳ ့့ကေလး
မင္းရဲ့
ေညွာ္နံ ့ေတြထည့္ၿပီးခ်ိပ္ထားတ ဲဲ့̒ဒရစ္ပိုက္̓ ကို
ငါ့လက္ေပၚက ဖယ္လိုက္ပါေတာ့။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ထိုင္းနိဳင္ငံ မဲ့ေဆာက္ၿမိဳ ့့ရဲ ့ အဓိပၸါယ္ ဟာ ̒ အစြန္အဖ်ားက်တဲ့ ၿမိဳ ့့̓ လို ့ဆိုပါတယ္။
သရုပ္ေဖၚပန္းခ်ီပုံက ဆရာ ထိန္လင္း ရဲ့ လက္ရာျဖစ္ပါတယ္။

ၿငိမ္းေ၀