ပိေတာက္ေတြလွိဳင္တဲ့ႏွစ္ ခေမါက္ေတြနိဳင္တဲ့ေခတ္

(က)
က်ေနာ္တို ့လူစု ခေမာက္ႀကီးေအာက္တြင္ ဝိုင္းစုၿပီးထိုင္ေနၾကသည္။ခေမာက္ႀကီးမွာ လူ သံုးဆယ္ခန္ ့ထိုင္ေနၾကသည့္တိုင္ လံုၿခံဳသည့္အမိုးျဖစ္ေနေသး၏။ ခေမာက္ႀကီးေအာက္တြင္ ထိုင္ေနရင္းက ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း ဦးခင္ေမာင္ဝင္းကို က်ေနာ္ေတြးမိသည္။ သူက အႀကံေကာင္း၏။ ဝါးခေမာက္ႀကီးတခုကို ယာယီတဲ၏အမိုးအျဖစ္တင္ထားရန္ စိတ္ကူးခဲ့သူျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ခ်ဳပ္၏ ေရြးေကာက္ပြဲသေကၤတမွာ ခေမာက္ျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ယာယီတဲ၏အမိုးအျဖစ္ ဝါးခေမာက္ႀကီးတခုလုပ္ၿပီးတင္ထားရန္ စိတ္ကူးခဲ့သူ ဦးခင္ေမာင္ဝင္း၏အၾကံကိုျပန္ေတြးကာ က်ေနာ္ ျပံဳးမိသည္။


ဝါးခေမာက္ႀကီးမိုးထားသည့္ စည္းရုံးလွဳံ ့ေဆာ္ေရးယာယီတဲမွာ မဲရုံႏွင့္ ကိုက္(၁၅၀) အကြာခန္ ့တြင္ရွိသည္။ မဲရုံႏွင့္ကိုက္(၁၀၀)အတြင္း မဲဆြယ္စည္းရုံးျခင္းမျပဳရဟူသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒအရ က်ေနာ္တို ့က မဲရုံႏွင့္ကိုက္(၁၅၀)အကြာခန္ အကြာ ဥပေဒႏွင့္လြတ္ကင္းသည့္ေနရာ့တြင္ မဲဆြယ္စည္းရုံးေရးယာယီတဲထိုးရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾက၏။ တဲေရွ ့လက္ခုပ္တေဖါင္အျမင့္တြင္ “ပိေတာက္ေတြလွိဳင္တဲ့ႏွစ္ ခေမာက္ေတြနိဳင္တဲ့ေခတ္” ဟု ေရးထားသည့္ပိုစတာႀကီးကို တဲ၏နဖူးစီးအျဖစ္ေထာင္ထားလိုက္၏။ က်ေနာ္တို ့က တဲေရွ့ႏွင့္ တဲေအာက္တြင္ ခံုေတြခ်ကာ ထိုင္ၾကသည္။ တဲေရွ ့မွျဖတ္ေက်ာ္ကာ မဲရုံသို ့သြားၾကေသာ မဲလာေပးသူမ်ား ကို ႏွဳတ္ဆက္ၾက မ်က္ႏွာျပၾကရသည္။ သို ့ေသာ္ ယခင္ေန ့မ်ားလိုေတာ့ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္စည္းရုံးေရးစကားမ်ားကို ဓါတ္စက္ႏွင့္မေျပာမေဟာၾကေတာ့ပဲ တဲေအာက္တြင္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း ေအးေဆးစြာထိုင္ၾက၏။ မဲထည့္မည့္ေန ့တြင္ မည္သည့္ျပႆနာမွ်မေပၚေပါက္ေစရန္ ဆူဆူညံညံေျပာေဟာစည္းရုံးသည့္အလုပ္ကို ရပ္ထားလိုက္ၾက၏။

“က်ေနာ္တို ့နိဳင္မွာကေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေရွ ့ဘာေတြျဖစ္လာအံုးမလဲဆိုတာ က်ေနာ္ေတြးလို ့မရဘူး၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျပႆနာအားလံုးကိုေျပလည္သြားေစမယ့္ကိစၥလို ့ေတာ့ က်ေနာ္မယံုၾကည္မိဘူး”

ဦးခင္ေမာင္ဝင္း က မည္သူ ့ကိုမွ်မၾကည့္ပဲ ေျမႀကီးေပၚကို ေခါင္းငံု ့ၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ က်ေနာ္ေျပာလိုက္သည့္စကားကိုမူ ေခါင္းငံု ့ၿပီးနားေထာင္သည္မွအပ မည္သို ့မွ်ရုတ္တရက္ျပန္မေျပာပဲေနခဲ့၏။
ဤ ေလးငါးဆယ္ရက္အတြင္း ဦးခင္ေမာင္ဝင္း၏မ်က္ႏွာမွာ သိသိသာသာ ေခ်ာင္က်သြား၏။ ေန ့စဥ္ရက္ဆက္ နယ္လွည့္ၿပီး စည္းရုံးေရးဆင္းခဲ့ရသျဖင့္ သူ ့မွာ အစားမွန္ အအိပ္မွန္မရွိခဲ့။ ေနေလာင္ထားသည့္ သူ ့နဖူးျပင္မွာ အညိဳေရာင္သန္းေနေလသည္။ အျမဲတန္းလိုလို သန္ ့ျပန္ ့သပ္ရပ္စြာ ဝတ္စားေနထိုင္တတ္သူျဖစ္သည့္တိုင္ ဤရက္မ်ားအတြင္း၌သူသည္ဘိုသီဘတ္သီဝတ္စားသြားလာေနသည္ကို ေတြ ့ခဲ့ရ၏။

“ဆရာေျပာတာ က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္၊ က်ေနာ္လည္း အခ်ိန္တိုင္းလိုလို ဒါကိုပဲစဥ္းစားေနရတာပဲ၊ စည္းရုံးေရးဆင္းေနတဲ့တခ်ိန္ထဲမွာ ငါတို ့နိဳင္မွာကေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတဲ့အခါ ဆိုၿပီးဆက္ေတြးမိရင္ က်ေနာ့္ရင္ထဲ တကယ္မရွင္းဘူး”

ေက်ာင္းဆရာေဟာင္းျဖစ္သူ က်ေနာ့္ကို ဦးခင္ေမာင္ဝင္းက ဆရာဟူေသာနာမ္စားျဖင့္ သာေခၚေဝၚေျပာဆိုတတ္၏။ သူႏွင့္က်ေနာ္က အသက္ခ်င္းမတိမ္းမယိမ္း။ သူက ရဲဝန္ထမ္းေဟာင္းတဦး။ ကၽြဲပြဲၿမိဳ ့ရဲစခန္းတြင္ စခန္းမွဴးအျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖူးသူ။ အလုပ္မွေဆးပင္စင္ႏွင့္ထြက္ၿပီးေနာက္ သစ္အေရာင္းအဝယ္လုပ္ငန္းလုပ္ရင္း နိဳင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ ေျခစံုပစ္ဝင္လာခဲ့သူ။ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးျဖစ္ေတာ့ သူက ကၽြဲပြဲၿမိဳ ့သပိတ္ေခါင္းေဆာင္။ က်ေနာ္က စစ္ေတာင္းျမစ္ကမ္းေဘး ေက်းရြာသပိတ္စခန္း အမာခံတဦး။ အေရးေတာ္ပံုကာလေနာက္ပိုင္း အုတ္တြင္းၿမိဳ ့နယ္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္တြင္ အခ်ိန္တိုင္းလိုလို သူႏွင့္က်ေနာ္ အတူတြဲၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့၏။ သူက ၿမိဳ ့နယ္ စည္းရုံးေရးေကာ္မီတီဥကၠဌ။ က်ေနာ္က ၿမိဳ ့နယ္ ျပန္ၾကားေရးႏွင့္သုေတသနဌါနတာဝန္ခံ။ သူက ရဲဝန္ ့ျပတ္သားစြာ အလုပ္လုပ္တတ္သူ။ က်ေနာ္က ရွင္းလင္းေဆြးေႏြး ဝါဒျဖန္ ့ခ်ိေရးကို စိတ္အားထက္သန္သူ။ သူႏွင့္က်ေနာ္ ေက်းရြာေတြဆင္းခဲ့ၾကသည္။ အခန္းအနားေတြလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ စာရြက္ေတြ ေဝခဲ့ၾကသည္။

“ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို ့အလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ၾကရမွာပဲ၊ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ဆရာ့လိုပဲ မတင္မက်သေဘာ၊ မေဝခြဲတတ္တဲ့သေဘာ၊ မရွင္းလင္းတဲ့သေဘာေတြ ရွိေနေပမယ့္ ပါတီလုပ္ငန္းေတြကိုေတာ့ မျဖစ္မေနဆက္လုပ္ၾကရမွာပဲမို ့လားဆရာ၊ ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ရွိသည္ျဖစ္ပေစ မရွိသည္ျဖစ္ပေစ ပါတီကေတာ့ရွိကိုရွိေနရမွာပဲမို ့လား၊ ဒါဆိုရင္ သံသယေတြေနာက္တန္းမွာထား လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ကိုလုပ္ၾကရေတာ့မွာပဲေပါ့၊ ဒီလိုေတြးလိုက္မွပဲ ရင္ထဲမွာေပါ့သြားတယ္လို ့က်ေနာ္ထင္မိတယ္”

မဲရုံက မဲေပးၿပီးျပန္လာၾကသည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတအုပ္က ခေမါက္တဲႀကီးေရွ ့ေရာက္ကာမွ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ” ဟု သံၿပိဳင္ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾက၏။ က်ေနာ္တို ့က လမ္းေပၚက သူတို ့လူအုပ္ကို ညာသံေပးကာ တုန္ ့ျပန္ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ၾကသည္။

ေန ့တဝက္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ။ မဲရုံေရွ ့တြင္ မဲေပးသူ ပုိမ်ားလာသည္ဟုထင္မိသည္။ မဲေပးလာသူ အားလံုးလိုလိုက က်ေနာ္တို ့ကို ႏွဳတ္ဆက္သြားၾကသည္။ တခ်ိဳ ့က က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ခဏတျဖဳတ္အတူတြဲၿပီးထိုင္သြားၾက၏။ တခ်ိဳ ့က ခေမာက္တဲႀကီးေနာက္ခံထားကာ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုမ်ားပင္ ရုိက္ၾက၏။

“ေဟာ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းေတာ့ ေရာက္လာၿပီဗ်ိဳ ့”

ခေမါက္တဲႀကီးဆီ လြယ္အိပ္တလံုးလြယ္ကာ ေလ်ာက္လာေနသည့္ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းကို က်ေနာ္တို ့အားလံုးက ဝမ္းသာတက္ၾကြစြာ ႀကိဳဆိုလိုက္ၾကသည္။

“ဘယ္လိုလဲ အေျခအေနေကာင္းရဲ့လား၊ ဟုိမွာေတာ့ အားလံုးေကာင္းပါတယ္၊ ခေမာက္နဲ ့ႏွဲ အတူတူပဲဆိုၿပီး အပင္ပမ္းခံ လိုက္ရွင္းထားတာ ေတာ္ေတာ္ထိေရာက္သြားတယ္”

ဦးခင္ေမာင္ဝင္းက ခေမာက္တဲႀကီးကို သေဘာက်သလိုေမါ့ၾကည့္ရင္း တဲေရွ ့တြင္ လာၿပီးရပ္လိုက္သည္။ က်ေနာ္က အေျခအေနေကာင္းသည္ဟု ယူဆရေၾကာင္း မည္သည့္ျပႆနာမွ်မရွိေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပလိုက္၏။

ဒီကေန ့ မနက္ပိုင္းက က်ေနာ္တို ့မဲဆြယ္စည္းရုံးရာ ခေမါက္တဲႀကီးဆီ ဦးခင္ေမာင္ဝင္း ေရာက္မလာနိဳင္ခဲ့ပါ။ သူက အုတ္တြင္းၿမိဳ ့မဲရုံဆီ အေစါႀကီးထသြားရ၏။ အုတ္တြင္းျမိဳ ့ အမွတ္(၁)မဲဆႏၵနယ္၊ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအျဖစ္ က်ေနာ္တို ့အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္က ဝင္မၿပိဳင္ခဲ့ပါ။ ဗဟိုမွ ညွိႏွဳိင္းခ်က္အရ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္၏ အသက္ကယ္ပါတိီမွ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးသိန္းဝင္းက ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္၏။ ထို ့ေၾကာင့္ နယ္ခံျဖစ္သူ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းက ယင္းျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဦးသိန္ဝင္းအတြက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးရန္ ၿမိဳ ့နယအဖြဲ ့ခ်ဳပ္္ရုံးသိို ့အေစါႀကီးသြားေနခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
အမွန္တကယ္အားျဖင့္မူ သူသည္ သူ ့အတြက္ မဲဆြယ္စည္းရုံးသည့္အလုပ္ထက္ ဗဟု္ိမွ ခ်ေပးသည့္ အသက္ကယ္ပါတီ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအတြက္ မဲဆြယ္စည္းရုံးသည့္အလုပ္ကို ပိုၿပီးအခ်ိန္ေပးခဲ့၏။ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ အသက္ကယ္ပါတီ၏ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလါင္းဦးသိန္းဝင္းမွာ နယ္ေျမခံမဟုတ္။ လူသိနည္းသူလည္းျဖစ္သည္။ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္အသက္ကယ္ပါတီ၏ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာသေကၤတမွာ “ႏွဲ” ျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ခေမာက္ကလြဲ မည္သူ ့ကိုမွ မဲမေပးဟုဆႏၵပိုင္းျဖတ္ထားသည့္ ၿမိဳ ့နယ္လူထုကို “ခေမာက္ႏွင့္ႏွဲ အတူတူပဲ” ဟု ရွင္းလင္းလွဳံ ့ေဆာ္္ကာ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းကဦးေဆာင္လ်က္ ေန ့မအားညမအား စည္းရုံးေရးဆင္းခဲ့ရ၏။ (မွတ္ခ်က္။ ။ ယင္းအသက္ကယ္ပါတီ၏ဥကၠဌမွာ ယခုအခါ အေဝးေရာက္အစိုးရအဖြဲ ့ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာသူ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းျဖစ္ပါသည္။) ယခုလည္း သူ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရသည့္ မဲဆႏၵနယ္မဲေပးသည့္ေန ့ျဖစ္သည့္တိုင္ သူက ၿမိဳ ့နယ္ရုံးသို ့သြားကာ အသက္ကယ္ပါတီျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအတြက္ ဝုိင္းဝန္းကူညီေနခဲ့ရ၏။ ေန ့လည္ပိုင္းၾကမွသာ ကၽြဲပြဲသို ့ျပန္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုေန ့က အုတ္တြင္းၿမိဳ ့နယ္ အမွတ္(၂)မဲဆႏၵနယ္မွ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္သည့္ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းက (၈၀)ရာခိုင္ႏွဳန္းေက်ာ္ မဲအျပတ္ရရွိကာ အနိဳင္ရရွိခဲ့၏။ ဤမဲဆႏၵနယ္တြင္ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းႏွင့္ အဓိကဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့သည့္ပုဂိဳလ္မွာ တခ်ိန္က မဆလပါတီ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ခဲ့သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းရီျဖစ္သည္။ သူက တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီကိုယ္စား လွယ္အျဖစ္ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းျဖစ္သည္။

မဲေပးသည့္ေန ့က မဲရုံပိတ္ကာနီးအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ထြန္းရီႏွင့္အဖြဲ ့ မဲရုံသို ့ ကား(၄)စီးျဖင့္ ေရာက္လာခဲ့၏။အေျခြအရံမ်ားျခံရံလ်က္ မဲရုံအတြင္းသုိ ့ဝင္လာခဲ့၏။ မဲရုံမွဴးႏွင့္ မဲရုံဝန္ထမ္းမ်ားက တရုိတေသႀကိဳဆိုၾကရ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းရီႏွင့္အဖြဲ ့မဲရုံအတြင္း ဆယ္မိနစ္ခန္ ့ေနသြားသည္ကို မဲလာေပးသူအားလံုးျမင္၏။ မဲပံုးမ်ားထားရာ အခန္းထဲအထိဝင္သည္ကိုလည္း အားလံုးသိ၏။ ပထမေတာ့ ဤသတင္းကိုၾကားၾကားခ်င္း ဦးခင္ေမာင္ဝင္းႏွင့္ က်ေနာ္တို ့အားလံုး ေဒါသျဖစ္ၾကရ၏။ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကိုခ်ိဳးေဖါက္သည့္ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းရီ၏အျပဳအမူကို ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ထံ စာေရးၿပီးတိုင္ရန္ တိုင္ပင္ၾကေသး၏။ သို ့ေသာ္ မဲမ်ားေရတြက္ၿပီးေသာအခါ အမိ်ဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္မွ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စလွယ္ေလာင္း ဦးခင္ေမာင္ဝင္းက မဲအျပတ္အသတ္ႏွင့္အနိဳင္ရရွိသည့္အေျဖကိုၾကားရသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းရီအားတုိင္ၾကားရန္စဥ္းစားထားသည္ကို က်ေနာ္တို ့အားလံုး ေနာက္ဆုတ္ထားလိုက္ၾက၏။ က်ေနာ္တို ့ေအာင္ပြဲခံခဲ့ၿပီ။ ရထားသည့္ေအာင္ပြဲႏွင့္ႏြယ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ မည္သည့္ျပႆနာမွ် မျဖစ္ခ်င္ၾကေတာ့။

မဲရုံမွ မဲမ်ားေရတြက္သည္ကို ဦးခင္ေမာင္ဝင္းအပါအဝင္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ဝိုင္းဝန္းၾကည့္ၾက၏။ မဲစာရင္းမ်ားေရတြက္ေနစဥ္ လူေတြအားလံုး ၿငိမ္သက္စြာ ေစါင့္ၿပီးနားေထာင္ေနခဲ့ရာက မဲအေရအတြက္ ေနာက္ဆံုးသတင္းထြက္လာေသာအခါ လူေတြအားလံုး ဆူညံစြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကသည္။ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးကာ ကၾကခုန္ၾက၏။ တခ်ိဳ ့က ဦးထုပ္မ်ား၊ထီးမ်ား၊ ဖိနပ္မ်ားကိုပင္ အေပၚသို ့ပစ္ေျမွာက္ကာ တက္ၾကြေနခဲ့ၾက၏။

ဦးခင္ေမာင္ဝင္း၏မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္အကဲခတ္သည္။ သူ ဘယ္လိုခံစားေနရသည္ကို က်ေနာ္သိခ်င္သည္။ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းက ခတ္ၿပံဳးၿပံဳးမ်က္ႏွာႏွင့္ လူအုပ္၏ေဘးမွေလ်ာက္လာေန၏။ က်ေနာ့္ကိုေတြ ့ေတာ့ သူက မ်က္ႏွာကို အားယူၿပီး ပိုၿပီးၿပံဳးၿပသည္။ က်ေနာ္က သူမၾကာခဏေျပာတတ္သည့္စကားတခ်ိဳ ့ကိုသာ နားထဲတြင္ၾကားေနခဲ့၏။

“ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို ့အလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ၾကရမွာပဲ၊ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ မတင္မက်သေဘာ၊ မေဝခြဲတတ္တဲ့သေဘာ၊ မရွင္းလင္းတဲ့သေဘာေတြ ရွိေနေပမယ့္ ပါတီလုပ္ငန္းေတြကိုေတာ့ မျဖစ္မေနဆက္လုပ္ၾကရမွာပဲမို ့လား...”

အမွန္တကယ္အားျဖင့္မူ သူက နိဳင္ငံေရးမိုးေကာင္ကင္တခုလံုး ညစ္ေထးအံု ့ဆိုင္းေနသည္ကို ထိုစဥ္ကတည္းက သံသယျဖစ္ေနခဲ့သည္ဟု က်ေနာ္ခန္ ့မွန္းမိသည္။
ခတ္ၿပံဳးၿပံဳးမ်က္ႏွာႏွင့္လမ္းေလ်ာက္လာေနသည့္ ဦးခင္ေမာင္ဝင္း၏ ဟန္ပန္မွာ အိပ္မက္ထဲတြင္လမ္းေလ်ာက္လာေနသူႏွင့္တူေနသည္ဟု က်ေနာ္ထင္ခဲ့၏။

(၂)
“ကံေကာင္းလို ့မိုးကတေပါက္ႏွစ္ေပါက္ပဲရြာလိုက္လို ့ေပါ့၊ နိဳ ့မို ့ရင္ ဒီခေမာက္ႀကီး ဘယ္လိုမွသယ္လို ့ရမွာမဟုတ္ဘူး”
“ရြာေတာ့လဲဘာျဖစ္လဲကြာ၊ အဲဒါလဲ ေရႊမိုးေငြမိုးသေဘာပဲေပါ့၊ ဟ မနက္ျဖန္ၾကရင္ တၿမိဳ ့လံုး ပိေတာက္ေတြလွိဳင္ေနေတာ့မွာေသခ်ာတယ္၊ ဟား ပိေတာက္ေတြလွိဳင္တဲ့ႏွစ္ ခေမာက္ေတြနိဳင္တဲ့ေခတ္ ဟုတ္ပါ့ကြား၊ သိတ္ဟုတ္ တကယ့္ကိုဟုတ္တာပဲေဟ့”

လူႏွစ္ဆယ္ခန္ က ့ခေမာက္ႀကီးကို ဝိုင္းဝန္း မ,ယူ လာခဲ့ၾကသည္။ တလမ္းလံုးတေယာက္တေပါက္ စကားေတြဆူဆူညံညံႏွင့္ေျပာလာခဲ့ၾက၏။ ေနရာလပ္မရွိသျဖင့္ ဝင္မမပဲ ေဘးမွလမ္းေလ်ာက္လိုက္ပါလာသူေတြက ေတြ ့ သမွ်လူကိုႏွဳတ္ဆက္ၾက၏။ ခေမာက္ႀကီးလမ္းအျပည့္ဝိုင္းမလာၾကသည့္က်ေနာ္တို ့ကို လူတိုင္းကလည္း ဝိုင္းဝန္းအားေပး ႏွဳတ္ဆက္သြားၾက၏။

ကားလမ္းႏွင့္ရထားလမ္းျဖတ္ရာေနရာအနီးကိုေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ရထားတစင္းက က်ေနာ္တို ့လူအုပ္ကိုေတြ ့ဟန္တူ၏။ ကားလမ္းျဖတ္မည့္သေဘာ ရထားဥၾသသံေပးၿပီးမွ တေျဖးေျဖးနီးလာေန၏။ က်ေနာ္တို ့လူသုိက္က ခေမာက္ႀကီး ေခါင္းေပၚ ရြက္ မ, ထားလ်က္ႏွင့္ပင္ ရထားလမ္းေအာက္ ကားလမ္းေပၚ ရပ္ေနခဲ့ၾက၏။ ရထားတစင္းလံုးလိုလို ျပတင္းေပါက္မ်ားမွ ခရီးသည္ေတြ ေခါင္းျပဴၿပီး ထြက္ၾကည့္ၾက၏။ တခ်ိဳ ့က ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္ကာ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ၾက၏။ က်ေနာ္တို ့ကလည္း ျပန္လည္ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ၾက၏။

ရန္ကုန္မႏၱေလးလမ္းမႀကီးေပၚေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ က်ေနာ္တို ့က လမ္းေဘးသို ့ကပ္ၿပီးမွ ခေမာက္ႀကီးကို သယ္လာၾကသည့္တိုင္ ေမာင္းလာသည့္ကားတခ်ိဳ ့က လမ္းေဘးသို ့ဆင္းရပ္ေပးလိုက္ၾက၏။ က်ေနာ္တို ့ကို ျပံဳးျပႏွဳတ္ဆက္လိုက္ၾက၏။ ထိုစဥ္မွာပင္ စစ္သားမ်ားအျပည့္တင္ေဆာင္လာသည့္ စစ္ကားတစီးက က်ေနာ္တို ့ေဘးမွခတ္ေျဖးေျဖးျဖတ္ေမာင္း၏။ ကားေပၚက စစ္သားမ်ားကို က်ေနာ္တို ့ထဲကလူတေယာက္က ရုတ္တရက္ လက္တဖက္ေျမွာက္ၿပီးမွ ေအာ္ဟစ္ႏွဳတ္ဆက္လိုက္၏။

“ျပည္သူ ့စစ္သား ဒို ့စစ္သား က်န္းမာပါေစ”

ကားေပၚကစစ္သားမ်ားမွာ ပထမေတာ့ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိပဲ ေၾကာင္စီစီျဖစ္ေနၾကေသး၏။ ၿပီးမွ က်ေနာ္တို ့ကို ျပန္လည္ျပံဳးျပႏွဳတ္ဆက္ကာ ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ ဟု ဆုေတာင္းေပးလိုက္ၾက၏။

ကၽြဲပြဲၿမိဳ ့အမိ်ဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ုပ္ရုံးေဘး အဆင္သင့္ျပင္ထားသည့္ ေနရာတြင္ ခေမာက္ၾကီးကို ေထာင္ထားလိုက္ၾကသည္။ ရုံး၏မ်က္ႏွာစာႏွင့္ ေထာင္ထားသည့္ခေမာက္ႀကီးကုိ ကားလမ္းေပၚမွ ထင္ထင္ရွားရွားႀကီးျမင္ေနရ၏။ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ရသည္ရွိေသာ္ မလိုလားအပ္သည့္ျပႆနာမ်ားမျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ေအာင္ပြဲခံအခမ္းအနားကို ေန ့ခ်င္းမလုပ္ပဲထားရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသျဖင့္ ထိုေန ့က ရုံးေရွ ့တြင္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ႏွင့္ပင္ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ၾကရ၏။ အထူးသျဖင့္ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းက လံုျခံဳေရးကို ပိုမိုဂရုစိုက္ရန္အၾကံျပဳထားသျဖင့္ တညေနလံုး တညလံုး ကင္းခ်ၿပီးမွ ေအာင္ပြဲခံၾကရ၏။

ညေန(၆)နာရီခန္ ့ကားလမ္းေပၚတြင္ လူအသြားအလာရွင္းေနစဥ္ မဲရုံမွျပန္လာၾကသည့္ လူအုပ္တအုပ္ကိုေတြ ့ရသည္။ သူတို ့က တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီ(တစည)မွ စည္းရုံးေရးမွဴးမ်ားျဖစ္ၾက၏။ သူတို ့ရုံးက က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ရုံးေရွ ့မွသြားမွသာေရာက္နိဳင္၏။ တျခားေရြးစရာလမ္းမရွိ။ ထို ့ေၾကာင့္ သူတို ့လည္း မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ႏွင့္ပင္ က်ေနာ္တို ့ရုံးေရွ ့မွေလ်ာက္လာၾက၏။ ရုံးေရွ ့ကိုေရာက္ေတာ့ သူတို ့လူအုပ္ကို က်ေနာ္တို ့အားလံုးလွမ္းၾကည့္ေနမိၾကသည္။ သူတို ့အထဲက လူတခ်ိဳ ့ကလည္း က်ေနာ္တို ့ဘက္သို ့လွမ္းၿပီးအကဲခတ္သလိုၾကည့္၏။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္မူ သူတို ့က က်ေနာ္တို ့၏ အဓိက နိဳင္ငံေရးၿပိဳင္ဖက္မ်ားျဖစ္သည္ဆိုေသာ္လည္း က်ဥ္းေျမာင္းလွသည့္ ကၽြဲပြဲၿမိဳ ကေလးထဲ့တြင္ ေန ့စဥ္ထိေတြ ့ဆက္ဆံေနၾကရေသာ အသိမိတ္ေဆြမ်ားပင္ျဖစ္ခဲ့၏။ ထို ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို ့ကလည္း သူတို ့ကို အားနာေနမိသည္။
ထိုစဥ္မွာပင္ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းက ေရွ ့ကိုေျခတလွမ္းတိုးရပ္ကာ ထိုလူအုပ္ကိုလက္ျပႏွဳတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။

“မဂၤလာပါရဲေဘာ္တို ့”

လမ္းေပၚက တစည စည္းရုံးေရးမွဴးမ်ားမွာ ရုတ္တရက္ လမ္းသြားရပ္လိုက္ၾက၏။ က်ေနာ္တို ့ဘက္သို ့ျပိဳင္တူလိုပင္ လွည့္ၾကည့္ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ဇာတ္တိုက္ထားသလုိပင္ သူတို ့အားလံုးျပန္လည္ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ၾကေလသည္။

“မဂၤလာပါ ဦးခင္ေမာင္ဝင္း”

ပင္ပမ္းႏြမ္းနယ္ေနေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းက လမ္းေပၚကလူအုပ္ကို ျပန္ၾကည့္ေနသည္။ၿပီးေတာ့ အမွတ္မထင္ မိုးေကာင္းကင္ကို ေမါ့ၾကည့္၏။ ထို ့ေနာက္ က်ေနာ့္ဘက္သို ့လွည့္ကာ စကားတခြန္းေျပာလိုက္ေလသည္။

“မိုးသားေတြ မဲေနပါလားဆရာေရ၊ နိဳင္ငံေရးရာသီဥတုကေတာ့ တကယ့္ကို မွဳံမွိဳင္းေနတာပဲဗ်ေနာ”

က်ေနာ္က သူ ့စကားကိုသေဘာတူေၾကာင္း ေခါင္းညိမ့္ၿပီးျပလိုက္မိေလသည္။ ။

ျငိမ္းေဝ

(ဦးခင္ေမာင္ဝင္းမွာ အုတ္တြင္းၿမိဳ အမွတ္(၂)့မဲဆႏၵနယ္၊ အမိ်ဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္၊ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တုန္းက သူ ့ကို စစ္အစိုးရက ခ်ဲမွဳနဲ ့မတရားအမွဳဆင္ၿပီး ေထာင္ခ်ခဲ့လို ့ ေထာင္ထဲမွာ (၁၀)ႏွစ္နဲ ့(၁၅)ရက္ေနၿပီးမွျပန္လြတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၆ ခု၊ မတ္လ (၃၁)ရက္ေန ့မွာ သူ ့ကို စစ္အစိုးရက ထပ္မံဖမ္းဆီးၿပီး ႏွစ္(၂၀)ေထာင္ဒဏ္ခ်ျပန္ပါတယ္။အခုဆိုရင္ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းဟာ အမ်ိဳသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ထဲမွာ ေထာင္ဒဏ္အမ်ားဆံုးခ်မွတ္ခံရတဲ့ပုဂိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ဒီေဆာင္းပါးဟာ အက်ဥ္းခ်ခံေနရတဲ့ အဲဒီျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ ့ေရးတဲ့ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။)