ငါ့ကိုယ္ေပၚမွာ လေရာင္ေတြ လင္းပေနတဲ့အခိုက္
ငါ့ကိုငါ ေတြ႕ရွိခဲ့တယ္။
ေတြ႕ရွိတဲ့ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာပဲ
ငါ ရွိေနေၾကာင္း ေသခ်ာခဲ့တာေပါ့။
ငါဟာ
လေရာင္ေတြကို
မုန္းတယ္။
ဘာျပဳလို႔လည္းဆိုေတာ့
လေရာင္ေတြက
ငါ့ကို ဖြင့္ျပ
လေရာင္ေတြက
ငါ့ကို ေရးျပ
လေရာင္ေတြက
ငါ့ကို လက္ညိွဳးထိုးျပ။
ငါဟာ
ငါရွိေနေၾကာင္း
လေရာင္ေတြ ရွိေနေသးလို႔သာ
သိေနခဲ့တာ။
ဒါေၾကာင့္မို႔
လေရာင္ေတြကို
ရန္သူမရွိတဲ့ အမုန္းမ်ိဳးနဲ႔ မုန္းမိေပါ့။
တသက္လံုးပဲ..ဆိုပါေတာ့ေလ။
ၿငိမ္းေဝ
၂၊၇၊၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment