မုန္တိုင္းထဲက တစ္ရက္ဧပရယ္မွာ

တရက္ ဧပရယ္ရဲ့ ညဥ့္ဦးယံကေလးမွာေပါ့
သူ ့ရဲ့ ေငြေရာင္ေဖါင္းၾကြစာလံုးေလးနဲ ့
ညရဲ့….
ရင္ခုန္သံ တံခါးမကို တြန္းဖြင့္လိုက္ေလရဲ့။

အဲဒီညရဲ့
ရယ္ေမာ လွဳပ္ခတ္သံေလးေတြက
လွလိုုက္တာ
မနက္ဖန္ဟာ ငါတို ့အတြက္
မက္ေမာတြယ္တာစရာဆိုလို ့
ဒီလို ညကေလးပါပဲ။

‘က်ေနာ္ေလ လူျဖစ္သြားၿပီ‛
သူ ့ရင္မွာ စူးနစ္ေနတဲ့
ေနရစ္ခဲ့ပါေတာ့ ‘၈၈‛ ဟာ
သူ ့ကိုယ္မွာ
က်ေနာ့္ကိုယ္မွာ
က်ေနာ္တို ့
(သို ့မဟုတ္)
ေတာ္လွန္ေရးထဲက
အနဳပညာ ျမတ္နိဳးတပ္မက္တြယ္တာသူ
အနဳပညာခ်စ္သူအေပါင္းရဲ့
ႏွလံုးသားျမစ္ထဲမွာ
နစ္က်န္ရစ္ေလရဲ့…။

တစ္ရက္ ဧပရယ္ရဲ့ ညဥ့္ဦးယံကေလးမွာေပါ့
က်ေနာ့္ရဲ့
သူ ့ရဲ့
က်ေနာ္တို ့
(သို ့မဟုတ္)
ေတာ္လွန္ေရးထဲက
အနဳပညာ ျမတ္နိဳးတပ္မက္တြယ္တာသူတို ့ရဲ့
ကိုယ္မွာ…
ရယ္ေမာလွဳပ္ခတ္သံကေလးေတြကို
ျမွဳပ္ႏွံလို ့
မုန္တိုင္းထဲကို ျဖတ္ထြက္သြားၾကေလရဲ့။ ။

တိုက္ေအာင္
(၁ ၊ ၄ ၊ ၉၁ ဆရာနိဳင္ဝင္းေဆြ၏ ကေလာင္ေငြရတုေန ့အမွတ္တရ ခံစားသည္။)

၁၉၉၂ ခုႏွစ္ထဲမွာ မာနယ္ပေလာမွာရွိတဲ့ ကဗ်ာေရးသူ (၁၈)ေယာက္က ‘ဝီရ ေကာင္းကင္‛ ဆိုၿပီးအမည္ေပးထားတဲ့ ဖေယာင္းပံုႏွိပ္လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ကေလးမွာ ကဗ်ာ ဝင္ၿပီးေရးၾကပါတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီကို (ကို)ေဒါင္းနီက ဆြဲေပးပါတယ္။ က်ေနာ္က လက္ေရးနဲ ့ဝင္ေရးေပးခဲ့ပါတယ္။ဒီစာအုပ္မွာ ကဗ်ာဆရာ (ကို)တိုက္ေအာင္ကလည္း ဒီကဗ်ာကို ဝင္ေရးေပးခဲ့တယ္။ အခု သူမရွိေတာ့ပါဘူး။ သူကြယ္လြန္တာ (၁၅)ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။တေလာေလးတုန္းက မိတ္ေဆြကိုေက်ာ္နိဳင္က ကိုတိုက္ေအာင္ရဲ့ကဗ်ာရွိရင္ တင္ေပးပါဆိုတာနဲ ့ၿပီးေတာ့ဒီကဗ်ာကလည္း ဆရာနိဳင္ကို ရည္ညႊန္းၿပီးမွေရးထားတဲ့ကဗ်ာျဖစ္လို ့့အမွတ္တရအေနနဲ ့ က်ေနာ္ ဒီကေန ့တင္လိုက္တာပါ။ အခုေတာ့လည္း ကဗ်ာဆရာ တိုက္ေအာင္ နဲ ့ဆရာနိဳင္ဝင္းေဆြ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ သူတို ့ႏွစ္ဦးစလံုး ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစလို ့က်ေနာ္ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။