ျခင္းလံုးတစ္လံုး ဆိုေတာ့လည္းပဲ
ႏွစ္ထပ္ ဖဝါးစာ မိသြားတဲ့ ၂၀၁၁ ဟာ
ျခင္းလံုးလို ျခာလပတ္ လည္ၿပီး က်န္ေနရစ္ခဲ့ရတာကိုပဲ
ဝမ္းနည္း ေနေလေရာ့ သလား။
၂၀၁၁ ဟာ
ေထာင္ျမင္လို႔ ရာ စြန္႔ခဲ့တဲ့ ၂၀၁၂ ရဲ႕ ေရခင္းသံကိုု
ေမ်ာက္မင္းအူသံဆိုၿပီး သူ႔နားမွာ ၾကားခဲ့တယ္။
သူ႔စင္ကို ကိုယ့္စင္လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့
မဟာ တက္ကနစ္
သူ႔အလံကို တိုက္ဖို႔
သူ႔အလံကို ေကာက္ေထာင္ရမယ္ဆိုတဲ့
မဟာ အလွည့္အေျပာင္း
( ၂၀၁၁ ေရ…)
ခင္ဗ်ား ေခါင္းနဲ႔ မဆန္႔တဲ့ ေရစီးေၾကာင္းသစ္
၂၀၁၂ ုျဖစ္ မျငင္းနဲ႔။
ငါတို႔
မိုင္ ေျခာက္ေထာင္ ခရီးရွည္ ခ်ီတက္ခဲ့ၿပီးၿပီ
ပင္လယ္ တစ္ေထာင္ လက္ပစ္ကူးခဲ့ၿပီးၿပီ
ဓါးေတာင္ ဟူသမွ် ေက်ာ္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီ
ဒါေပမယ့္
တခါမွ ေခါင္းနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ မၾကည့္ခဲ့ၾကေသးဘူး။
ငါတို႔
ခြန္အားကို ရွာေဖြခဲ့ၾကတယ္
ခြန္အားကို ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတယ္
ခြန္အားကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကတယ္
ခြန္အားကို အကၽြင္းမဲ့ ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကတယ္
ဒါေပမယ့္
ေပ်ာ့ေျပာင္းျခင္းဟာ
ပိုၿပီး ေဝးေဝးေျပးတယ္
ပိုၿပီး သန္မာတယ္ဆိုတာကို ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ရာ
လက္လွမ္း မမီခဲ့ၾကဘူး။
ကိုယ့္ၾကေတာ့ ေနခ်င္သလို ေနၿပီး
ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သလို သူမ်ားကို ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ၂၀၁၁
နင့္ကို တလိုင္းတို႔လက္
ေခြးေသ ဝက္ေသ ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ဆိုတဲ့စကားနဲ႕
ငါ မထားရစ္ခဲ့ခ်င္ေသာ္ျငား…
ဘယ္ဟာမွ
ေသခန္း ရွင္ခန္း ျပတ္လို႔မရေလဘူး
အရာရာဟာ ေဟတုပစၥေယာ ဆိုေသာ္ျငား…
ငါကလည္း မထားခဲ့ခ်င္
နင္ကလည္း မေနခဲ့ခ်င္ေသာ္ျငား…
ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ၂၀၁၁။ ။
ၿငိမ္းေဝ
၁၊ ၁၊ ၂၀၁၁
ည ၁၁ : ၁၆
