က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္

(က)

“ၿငိမ္းေ၀ ရိွလားေဟ့ ၿငိမ္းေ၀”
“ေအး ... ရိွတယ္ ေဟ့၊ ဘာကိစၥလည္းကြ”
“ဟိုမွာ နင့္သူငယ္ခ်င္းလို႔ေျပာတယ္၊ အရက္မူးၿပီး ငိုေနတယ္၊ အဲဒါလာေခၚ”


လံုၿခံဳေရးကင္းသမား ကရင္ရဲေဘာ္ေလး၏ေနာက္မွ က်ေနာ္လိုက္လာခဲ့သည္။ က်ေနာ္ေနထိုင္သည့္ DVB စတူဒီယိုေရွ႕ လံုၿခံဳေရးကင္းတဲဆီေလွ်ာက္လာၾက၏။ ေမွာင္ႏွင့္မဲမဲတြင္ ၾကယ္ရိပ္ ၿဖိဳးေဖ်ာက္ကို အားျပဳကာ ကင္းတဲဆီ ေရာက္လာခဲ့၏။
“ကိုၿငိမ္းလာၿပီလား၊ ေအာင္မယ္ေလး ကိုၿငိမ္းရယ္၊ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ေနတာဗ် ဟီး...ဟီး...ဟီး”
“ဟ ... ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ကိုေသာင္းလိႈင္ရ၊ အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး၊ ဒါ ခင္ဗ်ား မယ္ေပါထက ျပန္လာတာ မို႔လား၊ ၾကည့္စမ္း ေမွာင္ေနၿပီ”
“ေအးပါကြာ၊ ကိုၿငိမ္းရာ၊ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကို ေျပာစရာရိွလို႔ လာေတြ႕တာပါ”
“ဘာေျပာစရာရိွရမွာလဲ၊ ခင္ဗ်ား ကလီကမာေတြလုပ္မေနနဲ႔၊ အရက္မူးလာရင္အခ်ဳပ္ထဲ၀င္ရမွာပဲ၊ ခင္ဗ်ား မူးၿပီး ႐ံုးမျပန္တတ္ေတာ့လို႔ က်ဳပ္ကို ေခၚခိုင္းတာမို႔လား ... ဟင္း”
က်ေနာ္က ကိုေသာင္းလိႈင္၏ ေခါင္းနားတြင္ကပ္ကာ စကားတိုးတိုးေျပာၿပီး ႀကိမ္းေမာင္းလိုက္မိ၏။
“မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ၊ ကိုၿငိမ္းႀကီးကလည္း၊ က်ဳပ္ ... က်ဳပ္... ခင္ဗ်ားကို ေျပာျပခ်င္လြန္းလို႔၊ ခံစားရလြန္းလို႔၊ ခင္ဗ်ားက စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာမို႔လား ... ဟီးဟီး”
“ဟာ လုပ္မေနနဲ႔၊ လာ က်ဳပ္ျပန္လိုက္မို႔မယ္၊ ရဲေဘာ္တို႔ ဒါ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ဟုတ္တယ္၊ ေနာက္တခါဆိုရင္ မမူးေစရပါဘူး ...၊ လာဗ်ာ ျပန္ၾကမယ္”
“မ မဟုတ္ေသးဘူးကိုၿငိမ္း၊ က်ဳပ္ ... က်ဳပ္ေျပာတာ ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ သည္းခံၿပီး နားေထာင္ဗ်ာ၊ ခဏ ... ဆိုမွ၊ ခဏေလး”
“ကဲ ဒါျဖင့္ ျမန္ျမန္ေျပာ၊ ခင္ဗ်ားႀကီးေျပာၿပီးတာနဲ႔ ႐ံုးျပန္ရမယ္ေနာ္”
“ဒီလိုရိွတယ္ ကိုၿငိမ္းရ ... ”
“ဟာဗ်ာ၊ ေျပာမွာသာေျပာ၊ စကားခ်ီးေတြ၊ စကားဦးေတြ သန္းမေနေတာ့နဲ႔၊ ညဥ့္နက္ေနၿပီ”
“ေအးပါဗ်ာ၊ ဒီလိုရိွတယ္ ကိုၿငိမ္းရ ...၊ ခင္ .. ခင္ဗ်ား မာနယ္ပေလာကို ေရာက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ ရိွၿပီလဲ”
“တႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ၊ ဟာဗ်ာ ကိုေသာင္းလိႈင္ႀကီၤးကလဲ၊ ေျပာစရာရိွတာပဲ ေျပာေလဗ်ာ၊ ဘာလို႔ က်ဳပ္ကို ဒါေတြ ေမးေနတာလဲ”
“ဒါ - ဒါက ဒီလိုပါဗ်ာ၊ က်ဳပ္... က်ဳပ္ကိုေလ၊ ရဲေဘာ္ေတြက ေျပာတယ္ဗ်၊ ေျခာက္လ ... တဲ့။ ေျခာက္လ ဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔ ေအာင္ပြဲရမွာပါ၊ ျပန္လာရမွာပါတဲ့၊ အဲ ... အဲဒါ .. အခုေတာ့ ေျခာက္...ေျခာက္ႏွစ္ရိွၿပီေလဗ်ာ၊ က်ဳပ္ ... က်ဳပ္မိန္းမနဲ႔ ခေလးကို လြမ္းလွၿပီဗ်၊ ဟီး ... ဟီး ... ဟီး”
က်ေနာ္တို႔ ႐ံုးက၊ စာဖိုးမွဴးရဲေဘာ္ႀကီး ကိုေသာင္းလိႈင္ ... အရက္မူးးေနသည့္အတြက္ ထိုညက ႐ံုးကိုတြဲၿပီး ျပန္လိုက္ပို႔ခဲ့၏။ ေနာက္တေန႔ မနက္ ႐ံုးဖက္ကို က်ေနာ္ေရာက္ေတာ့ ကိုေသာင္းလိႈင္ႀကီးက က်ေနာ့္ကို အေတြ႕မခံပဲ ပုန္းေနခဲ့ေလသည္။



(ခ)

“မာနယ္ပေလာ” တြင္ က်င္းပသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးေန႔ အခမ္းအနား။ ႐ွဳေဒါင့္အယ္ဒီတာ (ဦး) ၀င္းခက္က စင္ျမင့္ေပၚတက္ၿပီး စကားေျပာ၏။ ၁၉၉၁-ခု။ သူက လာမယ့္ (၂) ႏွစ္အတြင္း ဒီမိုကေရစီက မုခ်ေအာင္ပြဲရမည္။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး အိမ္ျပန္ၾကရေတာ့မည္ဟု လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ေၾကြးေၾကာ္ ေလသည္။ ေနာင္ (၂) ႏွစ္ ေက်ာ္သည္အထိ မည္သို႔မွ်မထူးျခား။ စစ္အစိုးရက နည္းနည္းမွမလႈပ္။ (ျပဳတ္ဖို႔ ေနေနသာ) ဒီေတာ့ ဘဘ ဦး၀င္းခက္ကို ရဲေဘာ္ေလးေတြက လူစုစုရိွသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ “အဘ ဘယ္လိုလည္း (၂) ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီေလ အဘ၊ က်ေနာ္ အခုထက္ထိ မျပန္ရေသးဘူးလား” ေပါ့။ ဒီေတာ့ ဆရာ ဦး၀င္းခက္က အခုလို ျပန္ၿပီး အေျဖေပးလိုက္၏။
“ငါက - မင္းတို႔ အားကိုးနဲ႔ ေျပာခဲ့တာကြ” ဟူ၏။

(ဂ)

မဲေဆာက္မွာ ကဗ်ာဆရာ “ေအာင္ေ၀း” ရဲ႕ “ခရမ္းျပာျမင္း႐ိုင္း” ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ေတာ့ “တႏွစ္အတြင္း အာဏာသိမ္းပိုက္ေရး” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာေၾကာင္းေလးကို က်ေနာ္ ဖတ္မိသည္။ လာပဲ လာခ်ည္ေသးရဲ႕လို႔လည္း ေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ နားလည္ေပးရပါမည္။ သူက ဒီဖက္ကို ေရာက္စ။ လူေတြကလည္း “ေအာင္ေ၀း” မွ ေအာင္ေ၀း ။ “ေအာင္ေ၀း” ကလည္း ေတာ္လွန္ေရးမွ ေတာ္လွန္ေရး။ ဒီေတာ့ “တႏွစ္အတြင္း အာဏသိမ္း ပိုက္ေရး” ေပါ့။ ဒါမွ အေျခအေနနဲ႔ ခံစားခ်က္နဲ႔ ဟာမိုနီ ျဖစ္ေတာ့မေပါ့။ အခုေတာ့ ဆရာ “ေအာင္ေ၀း” ျပည္ပကို ထြက္ခြါလာတာ (၁) ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မည္။ စစ္အစိုးရကေတာ့ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္။

(ဃ)

“မာနယ္ပေလာ” ကို က်ေနာ္ေရာက္စက၊ ကရင္လူငယ္အစည္းအ႐ံုးခန္းမေဆာင္ႀကီးထဲတြင္ “စာဆို ေတာ္ေန႔ အခမ္းအနား” ႏွင့္ ႀကံဳရသည္။ လြတ္ေျမာက္တဲ့ေဒသမွာ က်င္းပတဲ့ ထူးျခားတဲ့ လကၡဏေတြေဆာင္တဲ့ ဒီစာဆိုေတာ္ေန႔ အခမ္းအနားမွာ ဆရာ “ေမာင္ေသာ္က” ရဲ႕ “ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ” ကဗ်ာကို က်ေနာ္ ရြတ္ဆိုခြင့္ရသည္။ က်ေနာ့္ဘ၀အသက္တာတြင္ ပထမဦးဆံုးေသာ ကဗ်ာရြတ္သည့္အတြ႕အႀကံဳျဖစ္သည္။ ကဗ်ာ၏ ပထမပါဒကို ခံစားခ်က္အျပည့္ႏွင့္ ေအာ္ဟစ္ၿပီးရြတ္ဆိုလိုက္သည့္ က်ေနာ့္အသံတြင္ ခန္းမေဆာင္ တခုလံုး ဟိန္းထြက္သြားခဲ့၏။ လူေတြအားလံုး လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္ကုန္ၾက၏။ ဓါတ္ပံု႐ိုက္သည့္ မီးေရာင္ေတြ ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုစဥ္က က်ေနာ္ ပထမဆံုးရြတ္ဆိုလိုက္သည့္ ကဗ်ာစာေၾကာင္းမွာ “အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္တဲ့လားေဟ့” ျဖစ္ေလသည္။

(င)

၃ရက္၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၀၈ခု ...။
လက္ကိုင္ဖုန္းတြင္ misscall (၃) ႀကိမ္ ရိွေနသည္ကိုေတြ႕လို႔ ခလုပ္ႏွိပ္ၿပီး ျပန္ေခၚေတာ့ တဖက္က အမ်ဳိးသားတေယာက္က ျပန္ထူး၏။
“ဟဲလို ... အခုနက က်ေနာ့္ကို ေခၚထားသလားလို႔”
“ေအာ္ ... ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ကိုၿငိမ္း၊ က်ေနာ္ ... အကူအညီတခုလိုုခ်င္လို႔”
“ေျပာပါ ကိုရာဇာ”
“ခင္ဗ်ား RFA မွာ ေမာင္ေသာ္ကရဲ႕ “အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္တဲ့လားေဟ့” ကဗ်ာ ရြတ္ခဲ့ဖူးတယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ပါတယ္”
“အဲဒီကဗ်ာ က်ေနာ္ အေရးတႀကီးလိုလို႔ က်ေနာ့္ဆီကို အီးေမးလ္နဲ႔ပို႔ေပးပါလား”
“ေအာ္ ... ဒါလား၊ ရပါတယ္။ က်ေနာ္ ပို႔လိုက္မယ္၊ စိတ္ခ်”

DVB သတင္းေထာက္ ကိုထက္ရာဇာထံ “အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္တဲ့လားေဟ့” အစခ်ီသည့္ ဆရာ ေမာင္ေသာ္က၏ ကဗ်ာကို အီးေမးလ္ႏွင့္ ပို႔ေနေသာ က်ေနာ့္လက္မ်ား သိသိသာသာႀကီးကို တုန္ရင္လ်က္ရိွ ေလသည္။


(တႏွစ္လာလည္း လြမ္း၊ တႏွစ္လာလည္း ေၾကကြဲ၊ တႏွစ္လာလည္း အံႀကိတ္၊ တႏွစ္လာလည္း လက္သီးဆုပ္နဲ႔၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားေတြ အသားမာတက္ေနလို႔ ခတ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ ဒီလိုစာမ်ဳိး ေရးလိုက္ရပါတယ္။ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါကုန္...)

ၿငိမ္းေ၀