ေရေသကြ်န္း

ေရေသကြ်န္း

ဒီကေန ့လည္း
ငါ ငွက္ၾကည့္ထြက္ခဲ့ရ
ကြင္းစပ္မွာ ရပ္ေနမိျပန္
တဘ၀လံုး
ဘယ္ေတာ့မွ ငါ့အနားကျဖတ္မပ်ံဘူးတဲ့
ငွက္ေတြ
ငါ ေငးေနမိ။

“ ငွက္တေကာင္ရဲ့ေျခရာေနာက္
တေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါရင္း
ဘြားကနဲ
အထီးက်န္ ကြ်န္းကေလးတခုကိုေတြ ့ရတယ္ ” ဆိုတဲ့
“ ဗရွိဳး ↔ရဲ့ ရင္ခုန္သံံ
ငါ မခံစားနိုင္ဘူး။

ငါက
ငွက္ၾကည့္ရုံသက္သက္
ငွက္ေတြေနာက္ စိတ္ကူးနဲ ့ေရာက္ရုံသက္သက္။

ငါက
ငွက္ေတြေနာက္လိုက္ၿပီး
အိမ္အျပန္ လမ္းေပ်ာက္တဲ့ငွက္တေကာင္
မျဖစ္ခ်င္ဘူး
ငွက္ေတြေနာက္လိုက္ၿပီး
ငွက္အုပ္နဲ ့့ကြဲ
တေကာင္ထဲ က်န္ရစ္တဲ့ငွက္တေကာင္
မျဖစ္ခ်င္ဘူး
ကြင္းေတြရဲ့ ဟိုဖက္ထဲ
ေလးသံျမွားသံ မစဲ
ငါ ျဖတ္ၿပီးမပ်ံရဲဘူး။

ဒီလိုနဲ ့
ငွက္ၾကည့္သူအျဖစ္
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ။

ငွက္ေတြေလ
အခုအခ်ိန္ထိ
ငါနဲ ့အေ၀းဆံုးတေနရာ
အုပ္ဖြဲ ့ျပီး ပ်ံ
ကြင္းစပ္မွာ
ငါတေယာက္ထဲ ရပ္ဳကည့္ေနဆဲ။ ။

( ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကဗ်ာႏွင့္ကင္းကြာခဲ့ရတဲ့ နာက်ည္းဖြယ္ေန ့ရက္မ်ားသို ့...)

ျငိမ္းေ၀
၉ ၊ ၉ ၊၂၀၀၉