September 10, 2009

က်ေနာ့္ ျဖတ္စညွပ္စ လေရာင္မ်ား


“ ဆစ္ပ္ဗီယာ ပလပ္ ↔ က
“ လ ↔ကို “ ဥေသ ↔ လို ့စြပ္စြဲသြားခဲ့တယ္။
ဒါေႀကာင့္မို ့ထင္ပ
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဓါတ္ေငြ ့ပိုက္ရွဴျပီးေသဆံုးတဲ့အခါ
လေရာင္ေတြရဲ့ ရယ္သံ
တေလာကလုံး ဆူညံသြားဆိုပဲ။

တခါတုန္းက
ငါလည္းပဲ
လေရာင္ကို ေကာက္သင္းေကာက္
လေရာင္ကို လက္ခ်ိဳးေရ
တိုေရရွားေရ လေရာင္မြဲဲ
တေယာက္ထဲ တဖြဲ ့ဖဲြ ့ငိုခဲ့ဖူးတယ္။

လေရာင္ဓါးခ်က္နဲ ့
ေသြးစက္စက္က် ဒီလိုအလွ
ငါခ်စ္လို ့ မ၀ခဲ့ဘူး။

ေသတဲ့အထိ
လေရာင္ကို ရူးသြပ္ခဲ့သူ
“ ေလာ္ရကာ ↔ ကေတာ့
“ငါေသရင္ လသာေဆာင္ကို ဖြင့္ထားပါေလ ↔ တဲ့။

“ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသျခင္းဟာ
လြတ္လပ္တဲ့ဆႏၵ↔ တဲ့လား
ဒါဆိုရင္
ငါေသတဲ့အခါ
ဒီကမာၻာေလာကရဲ့ လေရာင္ဟူသမွ်
အကုန္သတ္ျပီး
ငါနဲ ့အတူ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ၾက။

လေရာင္ကို
ဘ၀ထက္ မက္ေမါခဲ့သူ
“ ပိုင္ခ်ဴယီ ↔ ကေတာ့
ျမစ္၀ါျမစ္ထဲ ရဲရဲပဲ ခုန္ဆင္းလိုက္တယ္။

အို..ရွင္ေသမင္း
လေရာင္ေတြသာ သယ္လာခဲ့
ငါကေတာ့ အဆင္သင့္ပဲ။ ။


ျငိမ္းေ၀
၁၁ ၊ ၉ ၊ ၂၀၀၉




3 comments:

  1. က်ေနာ္ကေတာ့ လမင္းၾကီးေမွာက္က်သြားလို႕... ကိုျငိမ္းေရ႕...

    ReplyDelete
  2. အဲသေလာက္ထိ တပ္မက္ေနတာ လား ဆရာေရ

    လေရာင္ေတြထဲက အားေတြ ရဖူးတယ္
    လ မ်က္ႏွာထဲမွာ ကဗ်ာေတြ ေတြ႕ဖူးတယ္
    လ မ်က္၀န္းထဲ အလြမ္းေတြ သဲဖူးတယ္
    လေရာင္ေအာက္ မွာ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္လို႕
    လ ၀န္း သံစဥ္ေတြ အမွ်င္မျပတ္ ရစ္ပတ္ခံ ရေပမဲ့

    အဲဒီ တိမ္းမူးေစတဲ့လေရာင္ကိုပဲ မက္ေမာ ေနဆဲပါပဲ

    ReplyDelete
  3. အကို...
    ဒီလိုနဲ႔ လေရာင္က သတၱ၀ါေတြကို ဖမ္းစားခဲ့တာ ၾကာေပါ့..။ ဆန္ူလွတဲ့ သဘာ၀ရဲ႕ ေမွာ္...။အဲဒီ ေမွာ္ထဲ က်မလည္း ခုထိ ေမ်ာပါဆဲ..။

    ReplyDelete